กำลังใจ...หายไปไหน (กลับมาเถอะนะ)
ไม่หลับมาสองสามคืนแล้ว กับการที่ต้องเตรียมการอบรมตามโครงการฯที่ตัวเองรับผิดชอบ ซึ่งสำรวจผู้เข้าร่วมโครงการมากถึง 149 คน จำเป็นต้องแบ่งการฝึกอบรม 5 รุ่น กินเวลาจากวันนี้ถึงสงกรานต์ทีเดียว เรื่องที่น่ายินดีก็คือ บุคลากรทางการศึกษาของโรงเรียนในสังกัดเทศบาล ฯ ทุกท่าน แสดงความจำนงเข้ารับการอบรมคอมพิวเตอร์เบื้องต้นเพื่อวางรากฐาน เพื่อรองรับระบบเทคโนโลยีในอนาคตอันใกล้นี้ มากมายขนาดคณะทำงานเองก็ยังตกใจ นี่ยังไม่รวมถึง โปรแกรมประยุกต์อื่นเช่น e-booK 128 คน, flash 122 คน, Photo Shop 130 คน ,ซ่อมประกอบลงโปรแกรม 114 คน อาจารย์ทุกท่านสมัครมาโดยไม่มีการบังคับ แต่ตัวเลขที่กลับมา แสดงอะไรให้เห็นหลายอย่าง หนึ่งคือ แสดงถึงความสนใจในเทคโนโลยีสมัยใหม่
สอง แสดงถึงเจตนารมณ์ของผู้เรียนว่าอยากเรียนรู้โปรแกรมใหม่ ๆ เพื่อนำไปพัฒนาในการเรียนการสอนของตน และสาม อาจารย์ทุกท่านที่สมัครเข้ารับการอบรม ฯ จะทราบหรือไม่ว่า จากการที่ท่านอาจารย์สมัครเข้ารับการอบรม โดยที่ไม่มีการบังคับนั้น ด้วยตัวเลขที่มากมายมโหฬารอย่างนี้ ทำให้คณะทำงาน ฯ รู้สึกหัวใจคับพองด้วยความแช่มชื่นใจ ท่านทำให้คณะทำงาน ฯ รู้สึกว่า อยากทำงานให้หนักกว่าเดิมเพื่อที่จะสนองตอบความต้องการของอาจารย์ทุกท่าน และพร้อมที่จะเผชิญปัญหาต่าง ๆ นานา ไม่ว่าจากภัยอำนาจบางอำนาจที่เห็นแก่ส่วนตัวมากกว่าส่วนรวม คำดูถูก หรือเหยียดหยาม หรือการกลั่นแกล้งด้วยกลวิธีนานา วันนี้เราสัญญาว่าจะทำเพื่อสังคมจะพัฒนาคนปลูกต้นกล้าเล็ก ๆ ในจังหวัดพิษณุโลกให้พัฒนาด้วยความมุ่งมั่นโดยอาศัยหลักการ ไม่บังคับและยอมรับข้อคิดเห็น จากใจ ..คณะทำงานพัฒนาระบบเทคโนโลยีสารสนเทศ...
ความเห็น (2)
แวะมาเป็นกำลังใจให้คนทำงานครับ...
ในบทกวีที่ อ.ธัญญา สังขพันธานท์ เขียนถึงทุกคนที่เป็นเสมือนต้นกล้า ว่า
"ผลิบานแย้มยิ้มรับกับแดดจ้า
อ่อนเยาว์ แต่หาญท้าตะวันฉาย
ยิ่งเติบโต ยิ่งกล้ายิ่งท้าทาย
เต็มค่า เต็มความหมายเต็มแผ่นดิน"
....
มีความสุขกับการงานแห่งชีวิต, นะครับ
