หากถามว่า อันไหนดีกว่า เขาร่วมกับสังคมหรือแยกวงเป็นศิลปีนเดียว ก็เป็นเรื่องยากที่ตอบว่าอันไหนดีกว่า เพราะหากพิจรณาจากตัวบทหะดิษ ก็จะมีหะดิษที่สนับสนุนให้อยู่คนเดียวและอีกหะดิษก็สนับสนุนให้เข้าสังคม ในความเป็นจริงแล้วก็ต้องพิจรณาจากตัวบุคคลและสังคมที่เขาอยู่
ความจริงอิสลามเป็นศาสนาที่มีการอยู่ร่วมกันอย่างพี่น้อง ในองค์การหนึ่งได้กล่าว : يا أيها الناس إنا خلقناكم من ذكر وأنثى وجعلناكم شعوبا وقبائل لتعارفوا إن أكرمكم عند الله أتقاكم ความว่า: โอ้มนุษย์ทั้งหลาย แท้จริงเรา (อัลลอฮ) ได้สร้างคุณเป็นชายและหญิง และเป็นกลุ่มๆ เพื่อที่จะให้พวกคุณทำความรู้จักซึ่งกันและกัน แท้จริงแล้วคนที่ประเสริฐที่สุดในบรรดาพวกคุณคือผู้ที่มีความยำเกร่งต่อเอกองค์อัลลอฮมากที่สุด
จะเห็นได้ว่าวัตถุประสงค์หลักของสร้างมนุษย์คือการทำความรู้จัก หากไม่เข้าสังคมแล้วก็คงจะมีการทำความรู้จัก และหากพิจรณาในบทบัญญัติในหลายๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องหลักในอิสลามอย่างเรื่องละหมาด หัจย์ และซากาต เรื่องเหล่านี้ต้องมีสังคม อย่างละหมาดวันศุกร์ ละหมาดยามาอะห์ ซึ่งต้องมีมากกว่าหนึ่งคน
ฉะนั้นการอยู่ร่วมกันในสังคมและอดทนกับสิ่งที่มีอยู่ในสังคมเพื่อการดะวะห์ (เผยแพร่ความดี) เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมุสลิม แต่หากว่าสังคมไม่ยอมรับความดีงาม คนดีถูกมองว่าเป็นคนร้าย ไม่สามารถที่ให้การเปลียนกับสังคม ช่วงเวลานั้นการแยกตัวออกจากสังคมอาจจะดีกว่าการเข้าสังคม นี้แหละคือความหมายของหะดิษที่ว่า คนที่ดีที่สุดในวันนั้นคือคนแยกตัวออกจากสังคม
สำหรับคนที่เข้าสังคมและทำให้ศาสนาของเขาต้องเสือม การอยู่คนเดียวและห่างไกลสังคมจะดีกว่าการเข้าสังคม
ผมความรู้น้อยนะครับอาจารย์ เห็นแต่หะดีษที่บอกว่ามนุษย์ที่ดีคือ มนุษย์ที่อายุยืนและอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ ส่วนหะดีษที่ให้แยกตัวออกจากสังคม ผมไม่เคยเจอจริงๆ