ครูครับ...ผมไม่อยากเรียนหนังสือ

"ครูครับ ผมไม่เรียน ครับ"

"แล้วเธอจะทำอะไร"

"ผมอยากสร้างห้องเรียนให้รุ่นน้องครับ....."

เป็นบทสนทนาระหว่างครูและนักเรียน โรงเรียนแสงทรัพย์ประชาวิทยาคาร ต.ตาอ็อง อ.เมือง จ.สุรินทร์ โรงเรียนระดับมัธยมอันดับสุดท้ายของประเทศ ที่มีนักเรียนกว่า ๑๖๐ คน กับครูเพียงสิบสอง ที่สอนทุกวิชาตั้งแต่ ม.๑-๖

จะมีใครเชื่อว่าในพื้นที่ราบระนาบเดียวกับเรานี้ ยังมีโรงเรียนที่อยู่ในชนบทห่างไกลและขาดโอกาสทางการศึกษาอีกมาก โรงเรียนแสงทรัพย์ฯ เป็นอีกโรงเรียนหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์ที่ไม่มีอาคารเรียนถาวร สำหรับนักเรียน ม. ๕-๖ จะมีก็แต่เพียงอาคารชั้นเดียว สำหรับ ๔ ชั้นเรียน ส่วนที่เหลือต้องเรียนในศาลาโล่งสี่ด้าน ที่กลุ่มคนอาสาเคยมาสร้างไว้ ท่ามกลางบรรยากาศที่ร้อนระอุ ล้อมรอบด้วยที่ดินอันแห้งแล้งและฝูงวัว ควาย กับโรงอาหารได้รับบริจาคกระเบื้องเก่ามามุงหลังคา

ในขณะที่นักเรียนบางกลุ่ม กำลังเริงร่ากับการเล่นเกมส์ เที่ยวเล่น ช็อปปิ้ง ใช้เงินอย่างเริงร่า แต่กลับมีนักเรียนอีกกลุ่ม ที่ตั้งหน้าตั้งตาสร้างห้องเรียนให้รุ่นน้อง แทนการหาเงินช่วงปิดเทอม ที่ต้องไปรับจ้างก่อสร้างด้วยค่าแรงวันละ ๑๕๐ บาทในกรุงทุกปี

เด็กตัวเล็กตัวน้อย ต่างช่วยกันขนดินจากพื้นที่ในโรงเรียน ที่ได้รับบริจาคจากผู้ใจบุญ ไปร่อนเอารากหญ้าและใบไม้ออกก่อนนำไปผสมกับปูนซีเมนต์ เพื่อประหยัดค่าปูน จนกระทั่งก่อเป็นอิฐก้อนด้วยเครื่องอัดที่ยืมจากครูจืด - เข็มทอง โมราษฎร์ จากบ้านเด็กรักป่า ที่ให้การช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง

สองอาทิตย์สำหรับกระบวนการผลิตอิฐให้สมบูรณ์ ทุกวันน้องๆ ต้องสละเวลาจากการเรียนมาช่วยกันทำอิฐที่ได้เพียงวันละ ๑๕๐-๒๐๐ ก้อน เพื่อให้ได้อิฐหกพันก้อน สำหรับสร้างอาคารเรียนหนึ่งหลัง ไม่ใช่งานเล็กๆ เลยทีเดียว กว่าจะก่ออิฐและสร้างอาคารหนึ่งหลังขึ้นมา ด้วยมือน้อยๆ เพียงสิบกว่าชีวิต

วันที่ ๑๐-๑๑ มีนาคม ที่ผ่านมา ดิฉันมีโอกาสได้ไปช่วยกลุ่มน้องๆ ก่ออิฐสร้างอาคารกับกลุ่มปันรักให้น้อง ที่เกิดจากการรวมตัวกันทางอินเตอร์เน็ตของกลุ่มนักท่องเที่ยวธรรมชาติและมีจิตอาสา จากการสัมผัสและเห็นด้วยตา ถึงความมุ่งมั่น สามัคคี ของเยาวชนที่ขาดโอกาสในทุกด้าน ความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงของเด็กในเมืองกับชนบท ทำให้ดิฉันทุ่มเททั้งกำลังกายและใจในการทำงานครั้งนี้ ทั้งขนอิฐ ผสมปูน ก่ออิฐ ใช้แรงงานเช่นกรรมกรคนหนึ่ง แต่ยังไม่เทียบเท่าเด็กตัวเล็กๆ ที่ใจใหญ่กว่าเราหลายเท่านัก ขั้นตอนกว่าจะได้อิฐแต่ละก้อนนั้น หนักหนาสากรรจ์ทีเดียวสำหรับผู้ใหญ่อย่างเรา

มาย้อนมองดูว่า คนเราส่วนใหญ่มักจะไขว่คว้าความก้าวหน้า ความร่ำรวย มีหน้ามีตาในสังคม ได้รับการยอมรับในช่วงเวลาสั้นๆ แต่น้อยคนนักที่จะนึกถึงสิ่งที่เหลือไว้ให้คนข้างหลัง ภาพที่มีคนนอกครอบครัวระลึกถึงด้วยความเสียใจ เสียดาย และจดจำความดีที่ได้เคยทำไว้

ดิฉันเห็นตัวอย่างสิ่งเหล่านี้จากคุณพ่อ ในยามที่ท่านจากไปอย่างกะทันหัน สิ่งที่ท่านเหลือให้พวกเราคือความภูมิใจ ความรักในศักดิ์ศรีและความดีงาม ท่านเป็นตำรวจตัวอย่าง ที่ทำคุณงามความดีอย่างมากมาย เลือกที่จะอยู่ในชนบทห่างไกลและทำประโยชน์เพื่อสังคม เป็นตำรวจคนแรกและคนเดียวที่ได้รับโล่ห์ที่แสดงถึงคุณงามความดีจากชาวบ้านและสื่อมวลชนในทุกจังหวัดที่ท่านไปดำรงตำแหน่ง ในเดือนที่ท่านเสียชีวิต ท่านเพิ่งได้รับรางวัลตำรวจมวลชนสัมพันธ์ดีเด่น ๑ ใน ๑๓ นายจากทั้งภาค ๕ และในยามที่ท่านเสียชีวิต ก็เป็นข่าวหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์หัวสีหลายฉบับ ชาวบ้านจากที่ห่างไกลมาร่วมงานนับพัน แม้ว่าเราจะจัดพิธีในต่างจังหวัด ซึ่งเป็นที่สุดท้ายในชีวิตราชการของท่าน บางคนนำเศษเงินและธนบัตรที่ยับยู่ยี่มามอบให้เพียงเพราะอยากตอบแทนพระคุณ ทุกคนต่างมาให้กำลังใจแก่ครอบครัวและกล่าวถึงความดีที่ท่านได้ทำไว้

ท่านไม่ได้ทิ้งสมบัติให้เรามากมายเหมือนตำรวจหลายๆ นายที่แสวงหาเงินทองจากชีวิตราชการ แต่ความดีของท่าน เป็นมรดกที่ลูกๆ ทุกคน ภูมิใจอย่างที่สุด และพวกเราก็ตั้งมั่นว่าจะทำความดี ทำคุณประโยชน์ให้สังคม อย่างน้อยแค่เพียงเสี้ยวหนึ่งของคุณพ่อ...เพื่อตอบแทนพระคุณท่านเช่นกัน

การบำเพ็ญประโยชน์ครั้งนี้ จึงนับเป็นโอกาสอันดีของดิฉัน และคนในเมืองที่มีภาระรับผิดชอบกับเวลาที่จำกัด จะได้สร้างความดีร่วมกัน ดิฉันได้รวบรวมสิ่งของบริจาคจากเพื่อนๆ ที่ทำงาน และได้รับเงินมาบางส่วน เพื่อนำไปมอบให้ทางโรงเรียน สำหรับของมือสองทั้งหลายนั้น นักเรียนจะนำไปแปลงสินทรัพย์เป็นทุนอาหารกลางวัน แค่สิ่งของเหลือใช้ที่ทิ้งไว้อย่างเปล่าประโยชน์ พวกเรานำไปจำหน่ายในราคาถูกให้แก่ชาวบ้านที่ยากไร้ ช่วงเวลาเพียง ๒-๓ ชั่วโมง ได้เงินมาถึงสองพันบาท เป็นการได้บุญถึงสองต่อ ทั้งขายของดีราคาถูกให้คนยากจนและยังได้ทุนอาหารกลางวันให้นักเรียนที่ขาดแคลนด้วย

ไม่จำเป็นต้องขึ้นเขาขึ้นดอย ไม่จำเป็นต้องลงแรงมากมาย เพียงแค่สละของเหลือใช้ที่เปล่าประโยชน์สำหรับท่าน ให้แก่เขาเหล่านั้น เพียงเท่านี้เราก็ปันรักให้แก่คนอื่นได้ค่ะ