เราคือผู้เผยแพร่ความดีไม่ใช่ผู้พิพากษา
การงานที่มีอยู่ในโลกปัจจุบันมีมากมายมหาศาล แต่ละงานมีความแตกต่างงกันไปและมีธรรมชาติที่ไม่เหมือนกัน แต่อะไรจะประเสริฐกว่าการทำงานเพื่อเผยแพร่ความดีงามให้กับสังคม เพราะจุดประสงค์ของงานนี้คือทำให้สังคมโลกมีความสุข
หลายๆคนไม่ชอบที่จะเป็นนักเผยแพร่ แต่ชอบเป็นผู้พิพากษา คือชอบตัดสินคนอื่นว่าเป็นอย่างนี้บ้างเป็นอย่างนั้นบ้าง แต่ที่น่าสลดใจคือเมื่อคุณรู้ว่าคนที่ถูกตัดสินว่าเป็นคนชั่ว แท้จริงแล้วเขาคือผู้บริสุทธิ์คนเราหมักจะมองเห็นสิ่งที่ไม่ดีของคนอื่น แต่ของตัวเองอะไรๆก็ดีไปหมด คนแก่เขาพูดกันว่า: เห็นหมดบนจมูกของคนอื่น แต่ไม่เห็นช้างที่อยู่บนหน้าผากของตัวเอง
อิหม่ามชาฟิอีหนึ่งในนักวิชาการอิสลามกล่าวว่า: نعيب زماننا والعيب فينا وما لزماننا عيب سوانا ความว่า: เราชอบตำนิยุคสมัย ทั่งๆที่สิ่งที่ถูกตำนิอยู่ในตัวเรา และในยุคสมัยนั้นไม่มีข้อตำนินอกจากตัวเรา
นี้แหละคนสวนใหญ่หมักจะโทษคนอื่นที่บริสุทธิ์ เหมือนกับยุคสมัยที่ไม่เคยมีความผิดแต่กลับถูกใส่ร้ายว่ามันไม่ดี อย่างที่คนบางคนกล่าวว่า: สมัยนี้ทำไมโลกนี้ถึงไม่น่าอยู่เลย? ตอบง่ายๆก็คือ เพราะมีคนชั่วๆนั้นแหละ ถึงไม่น่าอยู่
กลับตัวกลับใจเป็นผู้เผยแพร่สิครับ แล้วคุณจะรู้ว่า โลกนี้มันช่างน่าอยู่ เพราะมีคนอย่างคุณ หมายเหตุ: ต้องขอโทษด้วย หากใช้วาจาไม่สุภาพ