หนึ่งปีหลังการจากไปของ กนกพงศ์ สงสมพันธุ์
จริงๆ ลืมไปแล้ว จนอ่านวารสารสีสันเล่มล่าสุด ในช่วงแนะนำหนังสือ โดยนักวิจารณ์หนังสือชั้นนำ จรูญพร ปรปักษ์ประลัย ที่มักจะเขียนวิจารณ์มีรายละเอียดมากมายเสมอ (จริงๆ จะบอกว่าเขียนยาว)
ครั้งนี้คุณจรูญพร เปิดการแนะนำเล่ม รอบบ้านทั้งสี่ทิศ ด้วยการนำย้อนไปกลางเดือนกุมภาพันธ์ ปี ๒๕๔๙ ถึงข่าวการจากไปของนักเขียนซีไรต์ปี ๒๕๓๙ ชาวอำเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง จำได้ว่าได้ยินข่าวหลังการตายเขาหนึ่งวัน ครั้งแรกที่ได้ข่าว จุกอกบอกไม่ถูก เหมือนเสียเพื่อนคนสนิทไปหนึ่งคนเลย เที่ยวหาข่าวการตายจาก Internet มาอ่าน วางไว้ในกระทู้ในพันทิพย์ แม้จะล้าหลังไปหนึ่งวัน แต่ขอมีส่วนร่วมรำลึกครับตอนนั้น อ่านเจอว่าภรรยาคุณกนกพงศ์จะตั้งกองทุน ไม่แน่ใจไปถึงไหนแล้ว เราน่าจะช่วยเขาได้ผ่านการซื้อหนังสือเขานะ
เล่มที่คุณจรูญพรแนะนำเป็นรวมเรื่องสั้นของ กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ ที่ออกมาหลังจากเสียชีวิตแล้วคือ รอบบ้านทั้งสี่ทิศ
หนังสือที่ออกมาหลังนักเขียนเสียชีวิตทั้งหมดจะมี กวีนิพนธ์ "ในหุบเขา", รวมเรื่องสั้น "นิทานประเทศ", รวมเรื่องสั้น "รอบบ้านสี่ทิศ", รวมเรื่องสั้นชุดพิเศษ "กวีตาย" และที่กำลังจัดพิมพ์ "คนตัวเล็ก"
ช่วงสัปดาห์หนังสือน่าจะหามาเก็บให้ครบครับ นานๆ เราจะมีนักเขียนชั้นดีประดับวงการ ไม่อ่านวันนี้ เก็บไว้บนชั้นหนังสือ ค่อยเก็บมาอ่านก็ยังไม่สาย เอาไว้ให้ลูกหลานอ่านก็ได้ เป็นการช่วยคนข้างหลังทำกิจกรรมต่อไปได้
จำได้ว่าอ่านเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งของกนกพงศ์แล้วคุ้นเคยเพราะมีฉากแถวๆ บ้านพิกุลทอง อำเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง เป็นฉากหลัง ลุงผมอยู่ที่นั่น เคยไปเล่นอยู่แถวนั้นเลยคุ้นเคย เหมือนเจอเพื่อนมาเล่าเรื่องคนแถวบ้านให้ฟัง ชอบครับ
กนกพงศ์มักเขียนเรื่องสั้นขนาดยาว รายละเอียดเยอะ แต่หากตั้งใจอ่านจะได้อะไรเยอะ จนบางคนบอกเครียดเกินไปที่จะอ่านเรื่องของเขา
จริงๆ แล้วเรื่องที่กนกพงศ์เขียนก็เป็นเรื่องจริงที่เกิดในปัจจุบัน ที่ไม่ใช่ด้านสดใสนัก คนเราไม่ยอมรับความจริง หรือไม่ชอบด้านหม่น ปัญหาหลายเรื่องเลยไม่ได้รับการแก้ไข เพราะเราไม่อยากที่จะมอง เลยไม่ได้แก้ปัญหา หรือเตรียมตัวรับมือ
ไม่มีอะไรมาก แค่อยากรำลึกถึงนักเขียนชั้นดี ที่จากครบหนึ่งปีแล้ว เขาจากไปไวเกิน และอยากให้ทุกคนหาหนังสือเขามาเก็บไว้ครับ สำหรับผมไม่น่าพลาด
แม้ปีนี้ตั้งเป้าไม่ซื้อหนังสือ หากเคลียร์ของที่ซื้อมาไม่หมด กำลังหาทางซื้อโดยยังรักษาสัญญาอยู่ครับ
รักกันมากๆ นะครับ ชีวิตนี้ไม่ได้ยาวมากนัก
เขียนกลอนไว้เล่นๆ ลองอ่านดูครับ
กนกพงศ์จากไปหนึ่งปีแล้ว
ใจเคยแผ้วครั้งทราบข่าวการตายเขา
แม้ไม่ได้เป็นญาติหรือเพื่อนเรา
แต่ผลงานนั้นคอยเล่าเรื่องรู้กัน
ควนขนุน พัทลุง เคยวิ่งเล่น
มาได้เห็นเป็นฉากหลังบางเรื่องสั้น
เหมือนได้พบกับคนคุ้นเคยกัน
มาทราบข่าวตายจากกันแสนเศร้าใจ
ครบหนึ่งปียังมีงานออกมาเรื่อย
ไม่รู้เหนื่อยขยันเขียนทิ้งเอาไว้
ฝากผลงานคนรุ่นหลังไว้อาลัย
เมื่อเขาได้อ่านงานเขียนเรื่องดีๆ
หากวิญญานล่วงรู้รับความได้
ขอทราบไว้งานยังพิมพ์ในปีนี้
ถึงเวลาจะผ่านไปอีกกี่ปี
งานของพี่จะยังคงคู่คนไทย
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น