ในภาพยนตร์เรื่องแดจังกึม มีอยู่ตอนหนึ่งซึ่งโดนใจ beeman อย่างผม คือตอนที่แดจังกึม มีโอกาสไปพบหมอคนหนึ่งซึ่งมีความรู้เรื่องสมุนไพร และกำลังสังเกตและทดลองใช้เหล็กในรักษาโรคบางชนิดให้คน (บางคนก็ได้ผลบางคนก็ไม่ได้ผล) เขากำลังอยู่ในขั้นทดลอง
 |
ภาพของหมอ (ใช่หรือไม่ ผู้รู้ช่วยบอกด้วย) ที่ผมคาดว่าจะใช้เหล็กในของผึ้ง (เพราะหนังยังไม่ฉายและไม่ได้อ่านบทล่วงหน้า) รักษาประสาทการรับรสที่ลิ้นของแดจังกึม (ลิ้นสูญเสียการรับรส) |
|
แล้วแดจังกึมซึ่งก็ไปคะยั้นคะยอจะให้หมอคนนี้รักษาให้ แต่หมอยังไม่แน่ใจเลยยังไม่รับรักษา ในความรู้ที่ผมมี ผมคิดว่า การใช้เหล็กในของผึ้งต่อยตรงบริเวณลิ้น ทีละน้อย พิษผึ้งจะช่วยไปขยายผลของประสาทการรับรสให้ดีขึ้นได้ (ใช้ได้ผลกับคนบางคน คนบางคนไม่ได้ผล) และคิดเองว่าในหนังเรื่องนี้ แดจึงกึมต้องหายจากลิ้นไม่รับรส (แต่คงอีกหลายตอน) ด้วยพิษของผึ้งแน่ (ฟันธงเลย ไม่งั้นหนั่งคงไม่มีเรื่องผึ้งเข้ามาหน่อยหนึ่ง และต่อไปแดจังกึมจะเป็นแพทย์ที่สำคัญ ดังนั้นเรื่องนี้ต้องเชื่อมโยงกัน บางทีเขาเรียกว่า "สัตว์สมุนไพร"
ในการใช้ประโยชน์จากผึ้ง มาใช้รักษาคน เขามีศัพท์เรียกตัวหนึ่งว่า "Apitherapy" เชิญติดตามตัวอย่างของ Apitherapy ได้ที่นี่ http://www.medicomm.net/Consumer%20Site/am/apitherapy.htm ครับ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย beeman 吴联乐 ใน 25th Anniversary Beeman
หมายเลขบันทึก: 7848, เขียน: 2005-11-24 08:43:35+07:00 +07 Asia/Bangkok, แก้ไข, 2013-09-06 17:12:42+07:00 +07 Asia/Bangkok, สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 9, อ่าน: คลิก
น้ำ