เรื่องเล่าจากป้าหมาน...แม่บ้าน ป.4
จากเหตุการณ์จัดเวทีประชุมเล่าเรื่อง...KM หัวปลาเรื่อง"การพัฒนาคุณภาพบริการ"ที่เคยเล่าใน blog ก่อนๆ นั่นล่ะคะ พอรับงานมาก็เลยมาให้สมาชิกในหน่วยงานเลือกรากที่สนใจเข้าไปเล่าเรื่อง(มี 3 ราก...พฤติกรรมบริการ,ระบบบริการ,สถานที่) ป้าหมาน...แม่บ้านเราก็เลือกเรื่องสถานที่ เราก็บอกกิจกรรมที่ต้องไปทำ คือ เตรียมเรื่องที่จะเล่าไปด้วยเพื่อนำไปทำกิจกรรมที่จะปรับปรุงในส่วนของสถานที่ในโรงพยาบาลเรา....ป้าเครียดเลย "ป้าเล่าไม่ได้หรอกคะ ป้าจะเอาอะไรไปเล่า ป้าไม่เคยไปไหน ป้าจบแค่ป.4 เอง...."สารพัดที่ป้าจะพูดออกมาด้วยความรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ได้หรอก.. เราก็เลยค่อยๆถามว่าป้าเคยไปที่ไหนมาบ้าง ที่โรงพยาบาลนั่นที่เราไปเป็นอย่างไร ที่จอดรถพอมั้ย ป้ายบอกทางชัดเจนมั้ย ที่นั่งรอตรวจเป็นอย่างไร ห้องน้ำสะอาดมั้ย
ป้าเลยถึงบางอ้อ! .... "อ๋อ!อย่างนี้ป้านึกออกแล้วป้าเคยไป...ตรงนั้น ตรงนี้เขาดีนะ เออ!ที่นี้ก็ดี"...ป้าก็เริ่มเล่าให้เราฟังไปเรื่อยๆ แต่ต่อมาความกังวลป้ายังไม่หมดคะ ป้าบอกว่า "แต่ป้าไปเล่าในห้องไม่ได้หรอกนะ มันอาย" เราเลยบอกงั้นป้าเขียนมาเลย เขียนอย่างที่ป้าคุยกับเรานี่ล่ะ ไม่ต้องไปแต่งภาษาราชการให้มันยากเลย
ป้าก็ขอเวลาไปเขียนที่บ้านมา 2 วัน ก็เอามาให้เราอ่าน ว่าใช่ได้มั้ยคะ เราก็เลยขอขโมยเรื่องเล่าของป้าหมานนำมาเผยแพร่ผ่าน blog ให้ช่วยอ่านกันนะคะ (ลอกตัวหนังสือป้ามาเลย)
...สถานที่ราชการแห่งหนึ่งที่ดิฉันเข้าไปใช้บริการ ดิฉันก้าวเท้าเข้าไปในเขตก็เห็นสถานที่กว้างและดูสอาดตา ทางเดินโล่งและมีเก้าอี้ที่วางไว้เป็นจุดๆ และมีผู้ใช้บริการนั่งเป็นจุดๆพื้นตามทางเดินดูสอาดตา
วันนี้ฉันนั่งคอยนานมาก เพราะผู้มาใช้บริการก็มาก เพราะเป็นวันศุกร์ค่ะติดต่อเสาร์อาทิตย์ ผู้ใช้บริการมาก
ดิฉันลุกจากที่นั่งค่ะรูสึกปวดท้องปัสวะ ตั่งใจว่าจะถามใครสักคนว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหน ดิฉันก็เดินไปเลื่อยๆมองซ้ายมองขวา บังเอิญค่ะ ดิฉันเลยได้มองเห็นป้ายอันข่อนข้างจะใหญ่พอประมาณ มีรูปของผู้หญิงเป็นสันญลักษณ์ว่าเป็นห้องสุขขา ดิฉันก็เดินไปตามนั้นก็เจอห้องน้ำค๊ะ ดิฉันก้าวผ่านประตูห้องน้ำเข้าไป สิ่งแรกที่ดิฉันให้เห็นมีช่อดอกไม้เล็กๆหน้าอ่างน้ำ ระว่างกระจกกับอ่างน้ำล้างมือจะมีกลิ่นหอมอ่อนๆค่ะ ดิฉันสังเกตดูว่าเป็นพืชชนิดหนึ่งที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆดิฉันรู้จักเป็นอย่างดี ดิฉันจึงนำมาใช้กับโรงเรียนพ่อแม่เหมือนกันในบางครั้งที่หามาได้
ในขณะที่ใช้ห้องน้ำก็ได้พูดคุยกับแม่บ้านค่ะ การดูแลห้องน้ำของสถานที่ราชการแห่งนี้ 1.ล้างห้องน้ำด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อจนสอาด 2. ถูห้องน้ำนั้นด้วยผ้าแห้งให้พื้นแห้งจนสอาด ดูแลทุกๆชั่วโมงที่มีผู้ใช้บริการมากๆ
ในห้องน้ำจะมีพืชที่มีกลิ่นหอมอยู่ทุกๆจุดในห้องน้ำทางโรงเรียนพ่อแม่ก็นำเอาหลักการนี้มาใช้ค่ะ เพื่อให้สอาดตาและมีกลิ่นสอาด ที่สำคัญทางเดินมาห้องน้ำจะมีป้ายเป็นระยะใหญ่พอที่จะไม่ต้องถามใครๆได้เลยค่ะ"
จบแล้วคะ เรื่องเล่าจากป้าหมาน...ลอกตัวหนังสือมาทั้งหมด เพราะอยากให้เห็นถึงความพยายามของป้าและอยากให้รู้ว่าจริงๆป้าเราไปดูงานมาด้วยตัวเองแล้วด้วย ไม่ต้องใช้เงินหลวงเลยนะเนีย!
ความเห็น (6)
เก่งมากครับ..
บางครั้ง ตัวหนังสือก็แสดงความรู้สึกออกมาได้อย่างน่าประหลาด
ว่าคนที่เขียน.. เขาเขียนมาจากหัวใจ :)
เปิดให้ป้าดูแล้วค่ะ ยิ้มแฉ่งเลย...และแล้ว blog+km+คำพูดจากทุกคนให้กำลังใจดีๆ =ใจพองโต คะ ..ขอบคุณแทนป้าด้วยคะ
บางทีคนเราคิดว่าการเล่าเรื่องในที่มีคนมาฟังเยอะๆต้องเล่าแบบภาษาหนังสือ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาการเล่าแบบภาษาหนังสือคนฟังจะหลับเยอะมากแต่การเล่าแบบชาวบ้านคนฟังจะชอบเพราะได้อารมณ์มากกว่ากัน ขอเป็นกำลังใจให้คนเล่าต่อไป
ทุกคนมีความรู้ที่สั่งสมอยู่ในตัวเอทั้งนั้น เพียงแต่จะดึงออกมาได้อย่างไรและสังคมรอบข้างให้โอกาสได้แสดงความรู้นั้นออกมาหรือไม่เท่านั้น เวทีนี้ให้โอกาสทุกคนแล้ว ยินดีด้วยกับป้าหมานและคุณFAกบค่ะ ป้าหมานสู้ๆ