คำตอบของความสุข
คือชื่อหนังสือของคุณ”นิ้วกลม” นักเขียนในดวงใจของผม ผลงานหลายเล่มที่ผมติดตามอ่าน ในฐานะที่เป็น FC มีอยู่มากกว่า ๑๐ เล่มในห้องหนังสือของผม
เล่มนี้เป็นเล่มแรกที่ผมอ่านจบ ในพ.ศ.ใหม่ หรือปี ๒๕๖๘ ที่ผ่านเข้ามาไม่ถึงครึ่งเดือน
ผมนั่งอ่านนอนอ่านในห้องกระจก ที่ต่อเติมออกไปตรงระเบียงบ้าน อ่านอย่างมีความสุขในทุกคำตอบที่ผู้เขียนค้นพบและนำเสนอ
ชื่นชอบตั้งแต่คำโปรยที่ผู้เขียนบอกว่า “ชีวิตไม่ได้ให้ทุกอย่างกับเรา เราจะไม่ได้ทุกสิ่งที่ต้องการ แต่ขณะเดียวกัน มันก็ไม่ได้แย่งชิงทุกอย่างไปเช่นกัน”
ชีวิตจะมอบบางอย่างกลับมาให้เราในวันที่เหมาะสม ก็คงจะเป็นความจริง เพราะขณะที่อ่านหนังสือ ผมมองออกไปข้างนอกโดยรอบ จึงมองเห็นสิ่งต่างๆมากมาย แค่เห็นก็รู้สึกมึความสุขแล้ว
ความสุขเริ่มจากมีโต๊ะเขียนหนังสือตัวโปรด ที่รายล้อมด้วยต้นไม้ต้นใหญ่ๆให้ความอบอุ่นใจ มีเก้าอี้ที่วางไว้ตรงมุมสำหรับอ่านหนังสือ อ่านเสร็จแล้วก็วางหนังสือไว้ จากนั้นได้เวลาออกไปดูแลพืชผักสวนครัวที่อยู่หลังบ้าน
จึงได้คำตอบของความสุขได้ทุกวันเหมือนกัน เมื่อเห็นผักกาด ผักกวางตุ้ง ถั่วฝักยาว ต้นหอม มะเขือเทศและบวบ ออกดอกออกผลให้ลิ้มลองไม่เว้นแต่ละวัน
กลับเข้าบ้านเพื่อทบทวนข้อคิดคำคมที่ได้จากหนังสือ “คำตอบของความสุข”อีกครั้ง ขีดเส้นใต้เอาไว้เลย ตรงที่คุณนิ้วกลมบอกว่า “ความสำเร็จของเรามีลมใต้ปีกเสมอ โปรดตระหนักและขอบคุณ”
“วิชายืดหยุ่นเป็นวิชาสำคัญของชีวิต ฝึกยืดหดความคาดหวังพร้อมยืดหดหัวใจ ผิดหวังก็มีข้อดี เพราะหัวใจจะยอมรับความจริงมากขึ้น..อยู่กับความจริงเจ็บน้อยกว่าความฝันที่เกินจริง...”
“ไม่คาดหวังมากเกินไป ไม่กดดันมากเกินไป ทำเรื่องของเราให้ดีที่สุด ผลลัพธ์ก็เป็นเรื่องของมัน” โอ..ตรงนี้..ผมชอบมากๆ
ผมชอบทุกเรื่องที่คุณนิ้วกลมเขียนไว้ในหนังสือเล่มนี้ โดยเฉพาะเรื่อง “บ้านของหัวใจ” ให้ความรู้สึกดีๆมากมายแก่ผม ที่เคยรู้สึกเหมือนกันกับผู้เขียนว่า “เมื่ออยู่บนเวทีนานเกินไป ใครก็อยากกลับบ้าน”
ผมเห็นด้วยเลย เพราะบนเวทีแห่งชีวิตครูของผมกว่า ๓๗ ปี ที่ต้องเดินทางอย่างทรหดอดทนเพื่อมาถึง ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ที่อยากเกษียณ มีความรู้สึกอยากกลับไปอยู่บ้านอันเป็นที่รักยิ่ง
คุณนิ้วกลมบอกว่า เราทุกคนล้วนตามหา”บ้านของหัวใจ” บางสถานที่ บางผู้คน ที่เราใช้เวลาด้วยแล้ว รู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน มันแตกต่างจากเวที ที่ต้องพิสูจน์ตัวเองตลอดเวลา
บนเวที คือตัวตนที่เราอยากเป็นและอยากให้คนอื่นเห็นว่าเราเป็นอย่างนั้น ขณะที่ตัวตนที่บ้าน คือตัวตนที่เราเป็นจริงๆ ไม่ต้องพยายามเก่ง สวย หล่อ ฉลาด ดูดีไปกว่าที่เป็นอยู่
คุณนิ้วกลมได้ทิ้งท้ายไว้ในเรื่องนี้อย่างน่าฟังทีเดียว
“เส้นทางสู่ยอดเขาอาจมีทางเดียว ผู้คนมากมายตะเกียกตะกายไต่ขึ้นไป แต่เส้นทางสู่..บ้านของหัวใจ..นั้นหลากหลายเหลือเกิน ต่างคนต่างเดิน แล้วหันมองชื่นชมเส้นทางของกันและกันได้..”
จึงเป็นอีกคำตอบหนึ่งของความสุขของผม ในวัย ๖๒ ปี คือได้ตระหนักแล้วว่า “ความสุข” นั้นมีทางเลือกมากกว่าหนึ่ง เมื่อมี”บ้านของหัวใจ”แล้ว ยอดเขาก็เป็นสถานที่ ที่ไม่ไปก็ได้..
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๒ มกราคม ๒๕๖๘