ชีวิตที่พอเพียง 4704. PMAC 2025 Preparatory Meeting 2 Kobe : 1. เดินทาง

 

เป็นธรรมเนียมว่า การประชุมเตรียมจัด PMAC ครั้งที่สองของทุกปีต้องไปจัดที่ญี่ปุ่น    และจัดที่โตเกียวตลอดมา    แต่ปีนี้ขยับไปจัดที่โกเบ ระหว่างวันที่ ๒๗ - ๒๙ มีนาคม ๒๕๖๗   เราจึงเดินทางในวันที่ ๒๖ โดยสายการบินไทย เที่ยวบินที่ TG 672 ไปลงที่โอซากา   

ช่วงนั้นผมมีงานยุ่งตลอดเสาร์อาทิตย์จันทร์    วันจันทร์ที่ ๒๕ ต้องไปทำฟัน  และรับบีซีจีป้องกันมะเร็งกระเพาะปัสสาวะลุกลาม    พร้อมๆ กันกับประชุมคณะกรรมการมูลนิธิสองแห่งในช่วงเช้ากับบ่าย   ผมจึงมีเวลาเปลี่ยนสวิตช์สมองมาเพ่งความสนใจมาที่การประชุม PMAC IOC บ่ายวันที่ ๒๕   

ลูกสาวแนะนำบริการแท็กซี่ของคนที่อยู่ในหมู่บ้านเอื้ออาทร   ที่เมื่อใช้ก็ติดใจในบริการที่เป็นเยี่ยม    ดังนั้น เวลาก่อน ๖ น. ผมก็ไปนั่งพักที่ห้องรับรองการบินไทยที่สนามบินสุวรรณภูมิ   ได้นั่งพัก กิน ดื่ม และอ่าน 

โชคดีที่เขามีนิตยสารด้านธุรกิจให้อ่านสำหรับผมใช้เรียนรู้ว่าโลกธุรกิจเขาก้าวไปถึงไหนกันแล้ว    เล่มหนึ่งคือ Business+ ฉบับเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๗   เรื่องที่เตะตาคือ “ถอดบทเรียนความสำเร็จ OR  กับการสร้างความยั่งยืนด้วย SDG”   ที่เมื่อค้นในเว็บไซต์ก็พบ เรื่องนี้    จะเห็นว่า การปรับตัวของธุรกิจเพื่อร่วมกันลดการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศเป็นเรื่องสำคัญต่อการอยู่รอดของมนุษยชาติ

อีกเรื่องหนึ่งที่เตะตาคือ ใช้พลัง AI อย่าง Open    ที่ช่วยให้ผมได้มุมมองจากภาคธุรกิจที่ทำมาหากิจจาก AI     อีกเรื่องหนึ่งในนิตยสารที่ค้นไม่พบในอินเทอร์เน็ตคือ “เร่งพัฒนาการใช้ Gen AI  เพื่อปูทางสู่ Machine Customer” ที่ทำนายแนวโน้มทางธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้ Gen AI แทนคน              

นอกจากได้เปิดหูเปิดตาจากการอ่านแล้ว    ผมยังได้โอกาสเปิดสมองจากการฟัง    คือฟังผู้โดยสารในห้องรับรองเขาคุยกัน    แทนที่ผมจะรำคาญที่เขาคุยกันเสียงดัง    ผมกลับรู้สึกขอบคุณที่เขาช่วยเปิดสมองของผม ให้ได้เรียนรู้ว่าคนรุ่นหลังเขามองว่าเรื่องอะไรที่สำคัญต่อชีวิตของเขา    ซึ่งก็ต่างจากเรื่องสำคัญของผมอย่างมาก   ช่วยให้ผมได้ออกจาก “กล่องความคิด” ของตัวเอง    ออกเปิดรับโลกภายนอก

ยุคนี้ การบินไทยมี QR Code ให้สแกนและดาวน์โหลดนิตยสารติดตัวไปอ่านได้จำนวนมาก    ผมจึงทดลองดาวน์โหลดเอาไปอ่านระหว่างทาง    และพบว่าผมเข้าใจผิด เขาให้อ่านผ่านอินเทอร์เน็ตเท่านั้น  ดาวน์โหลดติดตัวไปไม่ได้       

เครื่องบินออกประตู C5   ได้ทักทายท่านอธิการบดี  อดีตอธิการบดี อดีตคณบดี   คณบดีปัจจุบัน กันอย่างครึกครื้น   และได้เรียนรู้ข้อมูลความเคลื่อนไหวเรื่องราวต่างๆ ที่ต้องคุยกันสองสามคนเท่านั้นจึงจะได้รับรู้   

ผมได้ที่นั่ง 11A ด้านหน้าสุดริมหน้าต่าง    แสนจะสุขสบาย    หัวหน้าพนักงานบริการมาแนะนำตัวและบอกว่าการเดินทางใช้เวลา ๔ ชั่วโมง  ๔๐ นาทีเท่านั้น เพราะลมส่งท้ายแรงมาก      

ในเมื่อผมไม่มีแม็กกาซีนอ่านในคอมพิวเตอร์    ผมก็อ่านหนังสือใน Kindle ได้อย่างสบายใจ    โดยเลือกอ่านเรื่อง 60YC  หรือหลักสูตร ๖๐ ปี สำหรับคนที่เกิดในช่วงทศวรรษ 2020 เป็นต้นไป   

ตามปกติผมไม่ดูหนังบนเครื่องบิน แต่คราวนี้เห็นมีเรื่อง Oppenheimer  ซึ่งประวัติชีวิตจริงของ J. Robert Oppenheimer ที่เกิดมาเป็นอัจฉริยะควบคู่กับจุดอ่อน   แต่เมื่อได้รับเลือกให้บริหารโครงการ Los Alamos Lab  ที่รัฐ New Mexico ก็ทำได้อย่างดี  และภายในสองปีครึ่งก็สร้างระเบิดปรมาณูสำเร็จ   และกลายเป็นวีรบุรุษ    และเป็นนักต่อต้านการพัฒนาระเบิดไฮโดรเจน   และเป็นนักการเมืองระหว่างประเทศว่าด้วยการควบคุมอาวุธนิวเคลียร์   แต่หลังจากนั้นก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์ ถูกสอบสวน ถูกลอบติดตาม และชีวิตด้านการเมืองต้องยุติลง            

เราไปถึงสนามบินคันไซ ราวๆ ๑๕.๓๐ น.   พบว่าระบบตรวจคนเข้าเมืองของญี่ปุ่นล่าช้ามาก    กว่าจะรวมพลกันครบและขึ้นรถตู้ไปโกเบ ระยะทาง ๗๕ ก.ม.  เราไปถึงสถานที่พักและที่ประชุมคือ JICA Kobe Center ก็ราวๆ ๑๘ น.  อุณหภูมิ ๑๑ องศา   

ขากลับ ๓๐ มีนาคม ๒๕๖๗

ทีมเลขานัดรถตู้มารับ ๑๓ น.  พอใกล้เวลาเขาก็ไลน์มาแจ้งว่าจะมาถึงช้า ๒๐ นาที    และจริงๆ แล้วเขามาถึงช้า ๓๐ นาที    แต่การเดินทางไปสนามบินคันไซ ใช้เวลาเพียง ๑ ชั่วโมง    และการเช็กอิน  ตรวจความปลอดภัย และผ่านตรวจคนเข้าเมืองเร็วมาก    เวลา ๑๕ น. ผมก็ไปนั่งที่ห้องรับรองของสายการบิน เอเอ็นเอ อย่างสบายใจ    ต่อมาทีมไทยก็มาสมทบ   ได้คุยกันสนุกสนานในเชิง AAR การประชุม

ผมได้ที่นั่ง 12K  ใช้เวลาบินถึง ๖ ชั่วโมง  ๑๐ นาที เพราะลมต้านแรง   บริการบนเครื่องบินยอดเยี่ยม    ผมนั่งทำงานได้มาก และได้นอนราวๆ ชั่วโมงเศษๆ    เครื่องลงตรงเวลา ๒๒ น.   ก่อนเที่ยงคืนผมก็กลับถึงบ้าน 

วิจารณ์ พานิช 

๒ เม.ย. ๖๗