อัณฑภูตชาดก

อัณฑภูตชาดก

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙ [ฉบับมหาจุฬาฯ]

ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑

๒. อัณฑภูตชาดก (จากพระไตรปิฎก ลำดับเรื่องที่ ๖๒)

ว่าด้วยการไว้ใจภรรยาที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด

             (พระราชาโพธิสัตว์ตรัสกับพราหมณ์ปุโรหิตถึงหญิงผู้ปรารถนาชายคนเดียวไม่มีว่า)

             [๖๒] พราหมณ์ไม่รู้อุบายที่ภรรยาใช้ผ้าผูกหน้าแล้วใช้ให้ดีดพิณอยู่ ภรรยาที่เลี้ยงมาตั้งแต่อยู่ในครรภ์(ยังทำได้เช่นนี้) ใครจะพึงไว้ใจในภรรยาเหล่านั้นได้

อัณฑภูตชาดกที่ ๒ จบ

------------------

คำอธิบายเพิ่มเติมนำมาจากบางส่วนของอรรถกถา 

เอกกนิบาตชาดก อิตถีวรรค

๒. อัณฑภูตชาดก ว่าด้วยการวางใจภรรยา

               พระบรมศาสดา เมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหาร ทรงปรารภภิกษุผู้กระสันนั่นแหละ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ ดังนี้.
               ความย่อว่า พระศาสดาตรัสถามภิกษุนั้นว่า จริงหรือภิกษุที่เขาว่า เธอกระสัน.
               ครั้นภิกษุนั้นกราบทูลว่า จริง พระเจ้าข้า.
               จึงตรัสว่า ดูก่อนภิกษุ ขึ้นชื่อว่าหญิงทั้งหลาย ใครๆ ก็รักษาไม่ได้ ในครั้งก่อน บัณฑิตทั้งหลายถึงจะรักษาหญิงไว้ตั้งแต่ออกจากครรภ์ ก็ไม่อาจรักษาไว้ได้
ครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว ตรัสประกาศ สัจจะ.
               ในเวลาจบสัจจะ ภิกษุผู้กระสันบรรลุโสดาปัตติผล.
               พระศาสดาทรงสืบอนุสนธิ ประชุมชาดกว่า
               พระเจ้ากรุงพาราณสีในครั้งนั้น ได้มาเป็น เราตถาคต ฉะนี้แล.

               -----------------------------------------------------