ครูผู้ทรงคุณค่า..ตัดหญ้าเตรียมต้อนรับผอ.คนใหม่
พอได้ไปสอนหนังสือตามปกติ ผมก็เลยเข้าโรงเรียนได้อย่างสนิทใจไม่ต้องเคอะเขิน ถอดหัวโขนที่หนักอึ้งออกแล้ว ต่อไปนี้จะทำอะไรที่ดีงาม เพื่อโรงเรียนก็สามารถทำได้ทันที
ไปถึงโรงเรียนแต่เช้า เริ่มงานรดน้ำต้นไม้ก่อนอย่างอื่น จากนั้นเดินไปสำรวจและเยี่ยมเยือนโคกหนองนาของโรงเรียน พบว่าต้นไม้เติบโตผิดหูผิดตา
โดยเฉพาะกอบัวในสระน้ำที่ผมนำผักตบชวาออกหมดแล้ว สิ่งที่เข้ามาแทนที่และเจริญงอกงามดีเหลือเกินก็คือบัวสายสีแดง แพร่พันธุ์แบบที่มีแนวโน้มว่าจะเต็มสระในอีกไม่นานนัก
เหลียวซ้ายแลขวาไปเห็นกิ่งก้านใบของต้นไม้ที่ตัดแต่งไว้ก่อนเกษียณ เพื่อให้โรงเรียนโล่งโปร่งตา แสงแดดจะได้ส่องผ่านได้บ้าง ลดปริมาณของยุงลาย กิ่งไม้แห้งที่มองเห็นยังกองสุมอยู่มากมายหลายกอง
คิดจะเดินไปจุดไฟเผา แต่ใจไม่กล้า ลมพัดแรงด้วย เดี๋ยวเกิดอันตรายขึ้นมาแล้วจะเอาไม่อยู่ความเสียหายก็อาจจะตามมาได้ ปล่อยไว้ก่อน ค่อยจัดการในวันที่แดดจ้าและลมพัดไม่แรงจนเกินไป
ความตั้งใจของวันนี้ ต้องการตัดหญ้าหลังโรงเรียน โดยจะทดสอบเครื่องตัดหญ้าตัวใหม่ แบบกระเป๋าหิ้ว เล็ก กะทัดรัด ใช้แบตเตอรี่ พอไฟหมดก็ชาร์ตไฟเข้าไป สะดวกสบายและประหยัดมาก
ก่อนนำไปใช้งานที่โคกหนองนาสวนป่าของผม ขอฝึกทักษะให้ชำนาญเสียก่อน ถือเป็นการตัดหญ้าด้วยเครื่องครั้งแรกในชีวิต ที่ผ่านมานั้นจ้างเขาตลอด ต่อไปนี้ขอพึ่งพาตนเองบ้าง
การตัดหญ้า..ผมคิดว่าต้องมีสมาธิ การแต่งกายก็ต้องทะมัดทะแมง รัดกุมที่สุด ร่างกายและจิตใจต้องพร้อม แม้ว่าจะเป็นการทำงานแบบฝึกซ้อมก็ตาม
เครื่องตัดหญ้าในสภาพใหม่เอี่ยม ถูกประกอบร่างเป็นที่เรียบร้อย ผมสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง เริ่มกดปุ่มด้านซ้าย และแล้วเสียงเครื่องยนต์ก็ดังขึ้น บ่งบอกถึงพลังขับเคลื่อนไม่มากนักแต่สตาร์ทติดง่าย ได้ยินเสียงหมุนของใบพัดนุ่มนวลมาก
ผมเดินตัดหญ้าหน้าห้องน้ำนักเรียนอยู่พักใหญ่ รู้สึกเพลิดเพลินและไม่เหนื่อยจนเกินไป พอเข้าใจกระบวนการใช้เครื่องตัดหญ้า รู้ถึงสมรรถนะของการใช้งาน ก็เริ่มคิดอ่านวางแผนที่จะตัดหญ้าอย่างจริงจังต่อไป
ภายในสัปดาห์หน้า...ต้นหญ้าที่ไม่สูงมากนักที่อยู่โดยรอบอาคารเรียนจะต้องถูกกำจัดให้หมดไป สิ่งแวดล้อมที่สะอาดและสดใสต้องกลับคืนมา
เพื่อต้อนรับ ผอ.โรงเรียนคนใหม่ ที่ท่านมีหัวใจให้แก่โรงเรียนบ้านหนองผือ เลือกที่จะมาบริหารจัดการ ทั้งที่เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก ผมในฐานะที่เป็นครูอาสาคนหนึ่ง ขอเป็นกำลังใจและช่วยเหลืองานโรงเรียนบ้างตามสมควรแก่เวลา
ก่อนที่จะเลยไปโคกหนองนา สวนป่าเพชรสุวรรณของผม ที่อยู่ห่างกันแค่ ๔๐๐ เมตร
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒ ธันวาคม ๒๕๖๖