๒๕๙. รักฉัน..ก็ต้องรักหมาของฉันด้วย

ว่ากันที่จริงเพื่อนคู่คิดมิตรคู่เรือนของผมทั้ง ๓ ตัว มันไม่มีวีรกรรมฟัดเหวี่ยงกับงูมานานหลายเดือนแล้ว แม้แต่ครั้งสุดท้ายก็แทบจะทำภาพเหตุการณ์ไม่ได้ รู้แต่ว่านิสัยของมันจงเกลียดจงชังงูเสียเหลือเกิน

รักฉัน..ก็ต้องรักหมาของฉันด้วย

คงจะจริงตามภาษิตของฝรั่ง เพราะเห็นมาหลายคู่แล้ว ที่มีความคิดเห็นสอดคล้องกันในเรื่องความรักและความห่วงใยที่มีต่อน้องหมา พอไปด้วยกันได้”น้องหมา”ก็อยู่ได้อย่างมีความสุขและอบอุ่น

แต่ถ้าต่างคนต่างคิดกันไปคนละทาง ความร้อนระอุในบ้านอาจจะตามมา น้องหมาก็จะว้าวุ่นไปด้วย

ผมรู้สึกรักหมาไม่กี่ปีมานี่เอง เมื่อก่อนก็แค่เมตตา แต่ขออยู่ห่างๆ เพราะกลัวหมามาตั้งแต่เด็กๆ พอคนที่บ้านเลี้ยงหมาจรจัดเพราะความสงสาร ผมก็ลยต้องทำหน้าที่ให้อาหารด้วยความจำเป็น จนก่อเกิดความรักขึ้นภายในใจ

เจ้ากิ๊ก กี้และโก เติบโตและอ้วนพีขึ้นทุกวัน แต่นิสัยมันไม่เคยเปลี่ยน ประจบประแจงเป็นที่หนึ่ง โดยเฉพาะเจ้ากิ๊ก ชอบเดินมาหายื่นขาหน้ามาให้ผมจับ ส่วนเจ้ากี้ชอบให้ลูบหัว พอเจ้าโกเห็นเข้าก็จะวิ่งเข้ามาให้จับบ้าง เหมือนเป็นหมาขี้อิจฉา หรือไม่ก็ไม่ยอมได้เปรียบเสียเปรียบกัน

สามนางเป็นสาวเต็มกาย แต่ไม่เคยผ่านมือเพศชายเลยแม้แต่น้อย เพราะได้ทำหมันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

กิจวัตรประจำวันของนางไม่มีไรมาก คือกินกับนอนและวิ่งเล่น พื้นที่ ๓ ไร่ภายในสวน(ป่า) ไม่เคยเพียงพอ ชอบวิ่งออกนอกพื้นที่อยู่เป็นประจำ เจ้าโกกับเจ้ากี้ ทำหน้าที่วิ่งนำหน้ารถยนต์เพื่อไปส่งผมที่ปากซอยทุกวัน ยกเว้นเจ้ากิ๊กทำหน้าที่นอนคุดคู้อยู่กับบ้านทำตาปริบๆ ผมคิดว่ามันน่าจะขี้เกียจวิ่งมากกว่า

มันกินง่าย ยกเว้นอาหารเม็ด จะกินก็ต่อเมื่อหิวจริงๆ ที่ชอบมากเป็นพิเศษก็คือข้าวสวยหุงต้มผสมตับไก่ นั่งรอผมตระเตรียมจนน้ำลายไหล เห็นแล้วรู้สึกสงสาร

ทั้งสามตัวเห่าเก่งเหลือเกินแต่ไม่กัด จังหวะท่วงทำนองและน้ำเสียงในการเห่า ผมจะคุ้นชินเพราะอยู่ด้วยกันมาครบ ๒ ปีแล้ว เห่าคนจะวิ่งเข้าไปหาด้วยพร้อมทำท่าขู่ เห่าหมาด้วยกันจะเห่าอยู่ห่างๆแล้ววิ่งขึ้นบ้าน

ส่วนเห่านก หนู กระรอกกระแตและไก่ป่า ก็จะคล้ายๆกัน แต่ถ้าเห่างูจะพิเศษที่สุด มันจะโกลาหลสับสนอลหม่านไปหมด เสียงจะกระชั้นถี่ยิบและดังขรมไปทั่วบ้าน เหมือนส่งสัญญาณให้เจ้าของบ้านรู้

งูมันก็คงจะรู้ จึงไม่อยากจะเลื้อยลัดเลาะมาให้เห็น สร้างความร่มเย็นเป็นสุขให้ทั้งคนและหมา

แต่วันนี้ โชคไม่เข้าข้างงูเสียแล้ว “งูสิง”ตัวเท่าข้อมือ พลัดหลงเข้ามา ผมนุ่งผ้าขาวม้ายืนตากผ้าอยู่ที่ระเบียงบ้าน ฟังเสียงเจ้ากิ๊ก กี้และโก วิ่งพรวดพลาดและเห่ากรรโชกแรง ผมมองดูเพราะคิดว่ายังไงงูจะต้องรอด

งูสิงเลื้อยกรรเชียงหนีหัวซุกหัวซุน เจ้า ๓ ตัวล้อมหน้าล้อมหลัง เห่าและตะปบ โดนบ้างไม่โดนบ้าง จากนั้นงูก็เลื้อยเข้าพงหญ้าหนาๆ เพื่ออำพรางตัวเองอย่างนิ่งสนิท ผมรู้สึกสะใจ ที่เอาใจช่วยงูได้สำเร็จ

แต่แล้ว ๓ สหายมันไม่ยอมหยุด ทำท่ากระโดดเป็นจิงโจ้ ผลัดกันเข้าออกพงหญ้าอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย ผ่านไปไม่ถึง ๕ นาที เจ้ากี้ตะครุบหางงูได้แล้วสะบัดอย่างแรง เหวี่ยงเอาเจ้างูเคราะห์ร้ายกระด็นไปไกล

เจ้ากิ๊กวิ่งจะไปงับต่อ พร้อมๆกับที่ผมวิ่งลงบันได ผ้าขาวม้าแทบจะหลุดออกจากเอว เสี้ยววินาทีนั้นเอง ไม่ทันเสียแล้ว เจ้ากิ๊กงับเข้าที่ลำตัวงูแล้วสะบัดอีกครั้ง เจ้าโกวิ่งเข้าไปรับช่วงต่อ แล้วก็คาบหายเข้าไปในสวน

ผมเหนื่อยเกินกว่าที่จะวิ่งตามพวกมัน แต่ก็รักมันนะ...เจ้ากิ๊ก กี้และโก...

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๖