ฝนตกติดต่อกันมาสามวันแล้ว ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะมันเป็นฤดูฝน ที่ช่วยแบ่งเบาภาระ การรดน้ำต้นไม้ไปได้หลายวัน แต่ที่อยากจะแปลกใจก็คือ ผมเห็นปริมาณน้ำที่เพิ่มขึ้นเพียงนิดเดียว
สอบถามชาวบ้านผู้เชี่ยวชาญเรื่องน้ำเป็นอย่างดี ได้ความว่า..ฝนต้องตกทั้งวันทั้งคืนนั่นแหละ น้ำถึงจะดูมากขึ้นเป็นพิเศษ หรือไม่ก็ต้องมีฝนตกหนักที่อื่นด้วย โดยเฉพาะบนภูเขา น้ำป่าจึงจะไหลหลากลงมา
ฝนที่ตกอยู่ทุกวันนี้ เป็นเพียงฝนธรรมดาๆ พาให้ดินชุ่มชื้นเท่านั้น แต่จะไม่ได้ปริมาณน้ำเท่าที่ควร
คนที่ถูกใจในฝนฟ้าช่วงนี้ คือชาวไร่ชาวนา ทั้งไร่อ้อย ไร่มันสำปะหลัง และนาหว่านทั้งหลาย น้ำฝนที่ไม่ต้องมากมาย ช่วยให้พืชไร่เติบโต ต้นกล้าไม่ต้องยืนต้นตาย แต่ถ้าน้ำมากเกินไป พืชไร่จะเสียหายทั้งหมด
ไม่เหมือนโคกหนองนา สวนป่าของผม น้ำมากน้ำน้อยก็อยู่ได้ น้ำไหลบ่ามากแค่ไหน ไม่มีสิ่งใดต้องเสียหาย เพราะอยู่บนที่สูง หากวันใดที่น้ำมากจนท่วมโคกหนองนา วันนั้น…หมู่บ้านจะกลายเป็นเมืองบาดาลในทันที
เมื่อติดตามและสำรวจเรื่องน้ำเป็นที่เรียบร้อยได้เวลาเก็บภาพยามเย็น แดดร่มลมตก วันนี้จะขอชื่นชมดอกไม้ในสวนป่า แม้จะมีไม่มากนักแต่ก็ช่วยพักสายตาได้บ้าง และวางแผนว่าสักวัน จะได้ปลูกดาวกระจายให้เหลืองอร่าม
ลงทุนเดินไปใกล้ๆชายคลอง เพื่อสัมผัสกับบัวหลวงดอกใหญ่ใบหนามาก ผิดสังเกตอยู่เหมือนกัน แต่คิดว่าที่บัวดอกใหญ่ใบหนาก็เพราะน้ำที่ไหลมากับน้ำฝนนั้น ได้ชะล้างปุ๋ยอินทรีย์ลงมาด้วย ช่วยเป็นอาหารเสริมแก่บัวหลวง
ส่วนบัวแดง หรือบัวสาย ที่น้ำเคยท่วมแล้วหายหน้าหายตาไปพักใหญ่ วันนี้กลับมาแล้ว กำลังแพร่กระจายเต็มคลอง ผมส่องกล้องเพื่อให้ได้ภาพสวย ได้ยินเสียงปลาสะบัดหางจนน้ำกระจาย ท่าจะตัวใหญ่อยู่เหมือนกัน
ดอกไม้ที่ให้ช่อยาวเหมือนขนไก่ จะเป็นต้นหญ้าแฝกหรือไม่ ผมไม่ค่อยแน่ใจ ปลูกอยู่เป็นแนวยาวข้างสระใหญ่ เดินเข้าไปใกล้ ได้ยินเสียงดังสวบ ผมรู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นงูแน่ๆ
พอเห็นถนัดตาว่าเป็นงูสิง งูที่ไม่มีพิษภัย ตัวใหญ่กว่าแขนของผมอีก ผมรีบคว้ากล้อง ขยับตัวเบาๆแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ เท่านั้นเอง เจ้างูสิงมันก็เลื้อยอย่างรวดเร็ว เหมือนมันวิ่งแข่ง ๑๐๐ เมตร ยังไงยังงั้นเลย
งูสิงเลื้อยลงรูริมสระน้ำ ที่ปรียบเสมือนถ้ำของมัน คงออกลูกออกหลานอย่างเพลิดเพลิน เพราะโคกหนองนาเป็นสวนป่าที่อุดมสมบูรณ์ มีสัตว์เล็กสัตว์น้อยมากมาย และผมก็ไม่เคยทำร้ายงูพวกนี้ ที่มันช่วยรักษาระบบนิเวศของป่า
ดอกไม้นานาที่ผมเก็บภาพมาได้ เพียงพอที่จะรวบรวมไว้ในบันทึกนี้แล้ว จะถ่ายภาพให้ได้มากกว่านี้ เดี๋ยวก็จะเจองูเข้าอีก ผมไม่กลัวงูหรอกนะ แต่บางครั้งก็ขาสั่นได้เหมือนกัน….
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๒ สิงหาคม ๒๕๖๖
ไม่มีความเห็น