Narratives ด้านการศึกษาของไทย
วันเสาร์ที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๖๖ มีการประชุม Education Journey Forum ครั้งที่ 8 ซึ่งเป็นครั้งสุดท้ายของโครงการที่ สกสว. สนับสนุน รศ. ดร. อภิชาติ พวงสำลี ให้ดำเนินการเพื่อหาโจทย์สำคัญๆ ด้านการศึกษา ที่จะส่งผลยกระดับคุณภาพการศึกษาไทย ครั้งนี้ว่าด้วยเรื่อง “กระบวนการขับเคลื่อนนโยบายและการเปลี่ยนแปลงการศึกษาเชิงระบบ”
ผมติดใจการนำเสนอผลงานวิจัยเรื่อง เรื่องเล่า (narratives) ในการปฏิรูปการศึกษา โดย ผศ. ดร. นภนต์ กุมภา แห่งคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และติดใจประเด็นความจริงในสังคมไทยที่เรื่องเล่าด้านการศึกษา มาจากภาคนโยบายที่ส่วนกลางเป็นหลัก ไม่มีเรื่องเล่าที่มาจากครูคนเล็กคนน้อยที่ทำงานสร้างอนาคตของศิษย์อย่างน่าชื่นชม
ผมพยายามเชียร์ให้ กสศ. ทำเรื่องนี้ มาสองสามปี ก็ยังไม่สำเร็จ
จึงหันมาเชียร์ทีมงานของ ดร. อนุชาติ ว่าในโครงการระยะที่ ๒ น่าจะมีชุดโครงการวิจัย ที่เข้าไป verify & ให้ความมั่นใจครูและโรงเรียนที่สร้างนวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ของตนเอง และศิษย์มีผลลัพธ์การเรียนรู้ (VASK) ยกระดับขึ้น แล้วเอามาสร้าง narratives ในสังคมไทย และวงการศึกษาไทย เป็น narratives จากฐานราก ยิ่งได้โรงเรียนโนเนม จะยิ่งส่งผลต่อการสร้างการยอมรับการริเริ่มสร้างสรรค์โดยโรงเรียนเอง
สังคมไทยต้องการเรื่องเล่า ที่ช่วยสร้างความกล้าหาญของครูและทีมงานในโรงเรียน ที่จะคิดและลองวิธีการจัดการเรียนรู้แบบใหม่ๆ เพื่อสร้างสมรรถนะหรือ VASK และ future skills หรือ transferable skills ให้แก่นักเรียน
วิจารณ์ พานิช
๒๒ เม.ย. ๖๖
ห้องรับรองการบินไทย สนามบินสุวรรณภูมิ ระหว่างรอขึ้นเครื่องบินไปโคเปนฮาเกน
ความเห็น (1)
ผมชื่นชมกับสิ่งที่ อ.วิจารณ์ นำเสนอ และน่าจะมี narratives หลากหลาย เมื่่อก่อนเคยได้ทราบว่ามีโครงการหนึ่งให้กล้องถ่ายรูปกับเด็กในโรงเรียนชนบทแห่งหนึ่ง เพื่อให้เขาบันทึกภาพสภาพสิ่งแวดล้อมของเขา ตามที่เขาคิด แล้วนำมาประมวลเป็นเรื่องราวของสิ่งแวดล้อมในภาพรวมที่ครูเป็นคนจัดทำอีกที ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ดีแบบนี้ยังทำอยู่หรือไม่ และเป็น narratives ได้อย่างที่ผมเข้าใจหรือเปล่าครับ….วิโรจน์ ครับ