๑,๓๔๓ เจาะเวลาหาอดีต

พอดีมีเวลาว่าง นั่งนึกถึงเรื่องในอดีต ชีวิตที่ผ่านมา กับตัวเองแล้ว โคตรมีความสุขมากๆเลยครับ

ผมเกิดในยุคที่....เด็กๆใช้เม็ดข้าวสุกแทนกาว ส่วนกาวทำเองเรียกแป้งเปียก ใช้แป้งมันสำปะหลังกวนตั้งไฟ คนจนเหนียว ส่วนใหญ่เอามาติดถุงกระดาษตอนพับขาย 

ตอนเด็กๆต้องถูกจับนั่งเก้าอี้หวายถ่ายรูป

ของเด็กเล่นส่วนใหญ่ทำจากสังกะสีและไขลาน

ใช้น้ำลายแตะนิ้วหรือหนังยางพันรอบหัวดินสอแทนยางลบ

อมหมากฝรั่งแมวดำหรือนกแก้วเอาไว้เป่าลูกโป่ง

เอาถุงพลาสติกมัดปลายไม้เอาไว้จับแมลงปอ ตั๊กแตน ผีเสื้อ

ขนมเค้กอันละบาท ของ ป. ประดิษฐ อร่อยมาก มาขายเป็นกล่องๆ

ถึงหน้าหนาว ภาคไหนๆ ก็หนาวตัวแตก ตกเย็นย่ำต้องนั่งก่อไฟมารวมตัวนั่งผิงไฟกัน

ห้องเรียนเรียก ห้อง ก ข ค ง มีถึง ป.7

ไฟฉายมีแต่กระบอกใหญ่ๆเป็นท่อนยาวๆ ใช้ถ่านก้อนใหญ่ ขนาด D ยี่ห้อสารพัดสัตว์ ช้าง ม้า กบ แพะ ห่าน

สั่งซื้อน้ำแข็งเป็นมือ ไปร้านน้ำแข็งเขาจะหมกแกลบมาให้กันละลาย 

กินกาแฟจากกระป๋องผูกเชือกปอ เป็นกาแฟโบราณไม่มีกาแฟสด ปาท่องโก๋จิ้มนมข้นหวานตราเรือใบหรือตรามะลิอร่อยมาก

ยาสระผมยังเป็นแบบผงใส่ซองเวลาสระก็เทใส่มือแล้วขยี้ผม ถ้าใกล้หมดก็ฉีกซองถูขยี้หัวทั้งซองเลย

ไปตามบ้านเพื่อนบ้านมักเลี้ยงน้ำแข็งเหยาะยาอุทัยหรือมีดอกมะลิลอย

อ่านหนังสือยังใช้ตะเกียง พอมีไฟใช้หน่อย ก็ได้ใช้ 110 โวลท์ 

จุดไฟส่วนใหญ่ใช้ไม้ขีด ถ้าใช้ไฟแชคต้อง zippo เท่มาก เติมน้ำมันรอนสัน

นอกจากปั๊มน้ำมัน Esso Shell ยังมี สามทหาร ช่วงน้ำมันแพง มีการรณรงค์ให้ปิดไฟเป็นช่วงเวลา

ใช้แก้วเทียนใส่น้ำอัดลมขัดพื้นห้องเรียน ต้มเทียนใส่น้ำมันก๊าดทำ wax พื้นโรงเรียนเป็นพื้นไม้ ลงเทียนเองให้มันเงาเอาไว้สไลด์ให้ถุงเท้าขาดเล่นๆ

ภาษาอังกฤษเริ่มเรียน ป.5 พร้อมกับการใช้ปากกาแทนดินสอ 

ทันยุคกินไอติมถูกไม้แดงมาแลกได้

ยุคแชร์แม่ชม้อย ติดคุกเป็นพันปี

ทำว่าวเอง ต่อหางเป็นเมตรๆ พร้อมทำสายป่านชุบเศษแก้ว เอาไว้ตัดเชือกคนอื่น

ยุคที่เหรียญบาทที่ใหญ่เท่าเหรียญสิบบาทในตอนนี้ เหรียญห้าก็มีเหลี่ยม ถ้าได้เหรียญไปโรงเรียนจะใช้หนังยางผูกไว้กับชายเสื้อหรือกระเป๋ากางเกงกันหาย

ปักชื่อบนเสื้อนักเรียนเองด้วยสะดึง ส่วนจักรเย็บผ้าใช้เท้าถีบส่วนใหญ่ใช้ซิงเกอร์ มีระบบเงินผ่อน 

หุงข้าวหม้อเตาถ่านต้องดงเช็ดน้ำ กินน้ำข้าวจากการหุงมีวิตามินสูง และถูกไม้ขัดหม้อตีเป็นประจำ 

ดูหนังกลางแปลงมีคนพากย์เสียงคนเดียว ทำได้ทุกตัว ไม่ว่าพระเอก นางเอก ตัวร้าย

ตามต่างจังหวัด มีรถวิ่งโฆษณาหนังประกาศฉายวันนี้เรื่องอะไร ทุกโรงต้องมีคนเขียนป้ายหนัง โปสเตอร์หนังส่วนใหญ่ก็ยังวาดเอา ส่วนในกรุงดูตารางฉายในช่องสี่เหลี่ยมตามหนังสือพิมพ์ ถ้าอยากดูหนังโป๊ต้องเลือกลงท้ายหรือมีคำ สวาท โลกีย์ สาว 

ไปเดินสนามหลวงตามร้านหนังสือจะมีคนคอยถาม "โป๊ไหมพี่" ส่วนภาพในหนังสือจะมีปิดจุกเป็นรูปวงกลมบ้างรูปดาวบ้าง ตามหน้าอกและอวัยวะเพศ ถ้ามีใครเอาไปโรงเรียนกว่าจะได้คืนต้องวนรอบห้องแถมกลับมากระดาษจะมีคราบและติดกันจนเละไปหมด

เล่นของเล่นสุดเท่ห์ต้องที่แถมกับรองเท้าถุงเท้าและชุดนักเรียน

ก๊วยเตี๋ยวชามละ หกสลึง 

TV เป็นจอขาวดำ รีโมตทีวีไม่มี ใช้บิดลูกบิดเอา พอภาพล้มก็ตบๆเคาะๆ เดี๋ยวก็ดี ตกตอนเย็นหรือวันหยุดเด็กไปออกันอยู่บ้านที่มี TV วันไหนฝนตกต้องนั่งใกล้จอเพราะเสียงฝนตกกระทบสังกะสีทำให้ไม่ได้ยินเสียง TV แล้วละครสมัยก่อนก็มีเสียงบอกบทแล้วคนพูดตาม 

เบอร์โทรศัพท์บ้านขอยากเย็นกว่าจะได้ ที่หนักกว่าคือตอนโทรแบบหมุนตามช่องตัวเลขกว่าจะหมุนครบแต่ละเบอร์เหนื่อย มีโทรศัพท์ต้องมีสมุดหน้าเหลืองที่เล่มขนาดใหญ่กว่า textbook

ทำใยแมงมุมจากเปลือกส้มกับไม้บรรทัด ส่วนแหวนนาฬิกาสานเอาจากใบมะพร้าว พับกระดาษเป็นจรวด นก พุ่งเล่นในห้อง ระหว่างรอครูเข้าสอน

โรตีสายไหมขายกันแบบหยอดเหรียญเสี่ยงตัวเลข

โทรเลข คือ การสื่อสารที่ไวที่สุด และต้องกระชับเพื่อประหยัด 

แผ่นเสียงและเทปคาสเซ็ทเป็นของนิยมสำหรับฟังดนตรี  เครื่องขยายเสียงยังเป็นหลอดสูญญากาศ 

อันนี้เท่าที่พอนึกออกนะ ไว้มาเล่าให้ฟังใหม่ ยังมีอีกเยอะ พิมพ์มากเมื่อยนิ้ว

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๙  กุมภาพันธ์  ๒๕๖๖

หมายเหตุ…

ผมนำมาจากไลน์เจ้านายเก่า..ท่านส่งมาให้ดู พบว่า…ตรงกับชีวิตจริงที่ผมเคยสัมผัสสมัยที่เป็นเด็ก

ภาพประกอบ

จากโคกหนองนาของผม…ในยุคปัจจุบัน..ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับเรื่องแต่ประการใด