๑๙๒. เขาบอกว่า....อย่าประมาทกับชีวิต.

พออายุเข้าสู่เลข ๖๐ ก็มักจะอ่านเจอบทความให้ตรียมรับมือกับชีวิตที่กำลังจะเปลี่ยนไป ทั้งในไลน์และยูทูป จนรู้สึกว่าถ้อยคำเหล่านั้นจะวนเวียนอยู่ในสมอง

เมื่อไตร่ตรองดู ก็ไม่เห็นว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ ให้ตระหนกตกใจ หรือเป็นกังวล เพราะมันเป็นธรรมชาติ ย่อมไม่ยั่งยืนอยู่แล้ว เพียงแค่มีสติ...และเข้าใจในการใช้ชีวิตก็เพียงพอ

ถึงเวลาที่ความมืดมายืนจริงๆ จะได้สงบเย็นและเป็นสุขได้ ไม่ควรตั้งรับหรือเตรียมการ อย่างจริงจังจนเกินเหตุ จนไม่เป็นตัวของตัวเอง บางทีมันอาจไม่เลวร้ายก็ได้

การใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทต่างหาก ที่ช่วยให้ชีวิต หลังอายุ ๖๐ ปี เผชิญอะไรก็ได้ ทั้งสุขและทุกข์ การไม่ยึดมั่นถือมั่น และความพอเพียง...ก็เพียงพอที่จะใช้ชีวิตที่เหลือ ฟันฝ่าได้ในทุกปัญหา

เขาบอกว่าผู้คนเมื่อเข้าสู่อายุ 60 จนถึงเวลาที่ชีวิตปิดสนิทลง คนที่อยู่รอบข้างจะน้อยลงเรื่อยๆ คนรุ่นพ่อ ปู่ย่าตายายของคุณ ส่วนใหญ่จะจากคุณไปแล้ว อ้าว..แล้วไง?

คุณต้องเรียนรู้ที่จะเคยชินกับการอยู่คนเดียว ลิ้มรส และเผชิญกับความเหงาตัวเอง อันนี้คือคำบอกเล่า มิใช่คำแนะนำ แต่ที่เห็นและเป็นอยู่จริงๆ...คนรอบข้างที่น้อยถึงน้อยที่สุด จนเหมือนจะตัวคนเดียวอยู่แล้ว

เขาบอกอีกว่า สังคมจะสนใจในตัวคุณ ลดน้อยลงเรื่อยๆ ไม่ว่าอาชีพการงานของคุณจะสดใสแค่ไหนในอดีต มีชื่อเสียงแค่ไหน เมื่ออายุมากขึ้น จะเปลี่ยนคุณเป็นชายชราและหญิงชราธรรมดา  คุณต้องเรียนรู้ที่จะหลบอยู่มุมเงียบๆ เพื่อชื่นชม ตื่นเต้นกับสถานภาพคนรุ่นหลังแทน เกิดความอิจฉาหรือตำหนิพวกเขา....ขนาดนั้นเชียวหรือ?

โชคดี..ที่คิดเสมอว่า เป็นคนธรรมดาที่เรียบง่ายมานานแล้ว ไม่สนใจสังคมที่สับสน ออกห่างผู้คนมานานพอสมควร มิใช่เรียนรู้ให้เคยชิน แต่เป็นนิสัยที่ติดตัวมาแต่เดิม

เขาบอกว่า อายุ ๖๐ ปีขึ้นไป อันตรายเกิดขึ้นตลอดในอนาคตข้างหน้า กระดูกหัก, หลอดเลือดหัวใจและหลอดเลือดอุดตัน, สมองลีบ, มะเร็ง, ฯลฯ โรคภัย ไข้เจ็บ ทั้งหลายอาจมาเยี่ยมเยือนคุณ แม้คุณไม่อยากต้อนรับ โห..พูดจนดูน่ากลัว ฟังแล้วถ้าไม่พิจารณาอาจจะท้อถอยและหดหู่ได้

ดังนั้น...จึงไม่ควรประมาท หมั่นตรวจสุขภาพและออกกำลังกาย ไม่ทำงานหักโหมในแบบที่สุ่มเสี่ยงอันตราย และสุดท้ายใช้ชีวิตให้เป็นปกติ คิดเสียว่าเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดาของโลก

เขาบอกให้เตรียมตัวนอนบนเตียงและหวนคืนสู่วัยเด็ก แม่ให้กำเนิดเรามาในโลกครั้งแรกนั้นเราอยู่บนเตียงหลังจากต่อสู้ดิ้นรนอย่างหนักและคดเคี้ยวมาทั้งชีวิต สุดท้ายก็ต้องกลับไปอยู่บนเตียง

หากมีอายุอยู่ได้ถึงขนาดนั้น จนถึงวันที่อยู่บนเตียง บางทีมันอาจจะเป็นการเดินทางของชีวิตที่สิ้นสุดลงอย่างมีความสุขก็ได้ ได้ร่ำลาผู้คนบนเตียงนอนที่นุ่มนวล

เขาบอกว่า ต่อจากนี้ตลอดเส้นทางที่เหลือจะมีคนจ้องหลอกลวงมากมาย อันนี้อาจไม่จริงเสมอไป เพราะเท่าที่ผ่านมา ก็สัมผัสคนหลอกลวงและพบความไม่จริงใจอย่างมากมายอยู่แล้ว

เขาแนะนำให้คนอายุ ๖๐ ปีขึ้นไป ปฏิบัติตนให้ดีต่อคู่ชีวิต (คนอยู่รอบข้าง/คู่สมรสและกัลยาณมิตร)  ควรพูดจาสุภาพอ่อนโยน และแสดงความห่วงใยซึ่งกันและกันมากขึ้น อันนี้น่าสนใจ เพราะทุกวันนี้...ก็ทำหน้าที่อย่างดีที่สุดกับทุกคนที่ใกล้ชิด โดยไม่ต้องรอให้ชีวิตถึง ๖๐ ปีก็ได้ 

เขาบอกว่า ลาภ ยศ ตำแหน่ง เป็น ของสมมุติทั้งสิ้น สิ่งที่แท้จริง คือ ความดีความชั่ว  ที่จะติดตัวไปตลอด คนจะสรรเสริญหรือจดจำก็ การประพฤติเป็นคนดี ของครอบครัวของสังคม 

ข้อนี้..รับรู้รับทราบมานานแล้ว ไม่เคยลุ่มหลงหรือยึดติด ส่วนความดีก็สร้างไว้พอประมาณ มิใช่เพื่อให้โลกจำ แต่คิดว่าได้ทำหน้าที่เพื่อหน้าที่เท่านั้น

สุดท้ายเขาบอกว่า หลังจากอายุ 60 การมองโลกในแง่ดี ทะนุถนอมเวลา และสนุกกับชีวิตอย่างเต็มที่ จึงสำคัญเลิกสนใจติดตามกระแสสังคม เลิกการกักขังตัวเองกับหลานๆ 

อย่าดูถูกตัวเอง อย่าอวดเก่ง พูดจาดูถูกทำร้ายผู้อื่นหรือตัวเอง แก่แล้วยิ่งต้องรู้จักเคารพผู้อื่น ขณะเดียวกัน ต้องเข้าใจวาระสุดท้ายชองชีวิต จิตใจเตรียมพร้อม ทำตัวสบายๆตามธรรมชาติที่เราได้สะสมไว้ดีแล้ว

จึงเป็นคำแนะนำทิ้งท้ายที่น่าฟัง โดยองค์รวมแล้ว ก็คือการใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทนั่นเอง ไม่หลงระเริงเพลิดเพลินกับความสุขสมหวังจนเกินไป ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน...ไม่ประมาทแหละดีที่สุด

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๑  ธันวาคม  ๒๕๖๕