ตอนนี้การทำงานถึงขั้นลงมือปฏิบัติแล้วได้ผลบางไม่ได้ผลบางได้
เรียนรู้ ลองผิดลองถูก
ก่อนที่เราจะรู้เราก็ไม่รู้มาก่อนซึ่งก็เป็นอย่างนั้น
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเป็นการสกัดสารจากกระเทียม
มันสกัดได้ง่ายจนคิดว่าคงเสร็จก่อนสอบกลางภาคแน่นอน
เพราะนำไปทดลองกับไรผึ้งก็แป๊ปเดียว
แต่ลองสกัดตัวอื่นเช่นกานพลูมันไม่ได้ผลที่ดีนักเพรามันมีปริมาณน้ำน้อยจนทำให้ต้องเพิ่มปริมาณน้ำลงไปอีกเอให้มันพอที่จะสกัดเป็นสารออกมาได้และไม่ไหม้ติดหลอดทดลอง
ส่วนอาทิตย์นี้เป็นเรื่องของการนำสารที่ทดลองได้ไปใช้กับไรผึ้ง
แน่นอนมันก็ต้องมีปัญหาให้ขบคิด
อย่างน้อยก็วิธีการจับไรไม่ให้มันตายก่อนนำมาทำการทดลอง การหาไรจากคอน
และปัญหาที่สำคัญมากๆคือ
ตัวผู้ทดลองกลัวผึ้งเสียเอง(อาจารย์ก็คงคิดว่ามันก็เป็นปัญหาใหญ่มากๆใช่ไหมค่ะ)
แต่จากการจับไรครั้งแรกไม่ประสบความสำเร็จจับมาได้ไรตายเกือบหมดไม่พอนำมาทดลองและไรก็เดินหนีออกนอกเพลทหมดจนไม่เหลือสักตัว
มันทำให้อดคิดไม่ได้ว่าเราจะทำงานเสร็จภายในสอบกลางภาคจริงหรือเปล่า และพอถึงอีกวันต้องไปจับไรนำมาทดลองเราก็ใช่พู่กันเขี่ยไรจับลงมาในเพลทดูแลดังไข่ในหินแล้วมันก็มีปัญหาตามมาอีก
(มันแสดงให้เห็นว่าการทำงานทุกอย่างย่อมมีปัญหา
ไม่มีอะไรได้มาอย่างง่ายๆ)
อันนี้เป็นปัญหาจากเพื่อนผู้ทดลองคือกลัวผึ้งมากมากกว่าเราเสียอีก
มันก็ให้ความรู้สึกแย่ๆไปอีกแบบ
เราต้องจับคนเดียวหรอแต่ก็ดีที่ก็ยังไปเป็นเพื่อน
ถามเรื่องงานหรือขอความคิดเห็นอะไรก็ตอบว่า...ก็แล้วแต่ไม่ออกความคิดเห็น
(ก็คิดเสียว่าเพื่อนให้โอกาสทำโปรเจคได้เต็มที่โดยไม่ขัดอะไร)
แต่ก็นั้นแหละไม่งั้นเค้าจะมีสุภาษิตไว้ทำไมคนเดียวหัวหาย
สองคนเพื่อนตาย(เราไม่ตาย)
สรุปการทำงานอาทิตย์นี้ไม่ได้อะไรเลยเพราะเราต้องใช้เวลาจ่ายค่าโง่ไปหลายวัน
แต่ก็ทำให้วันต่อๆๆไปเรามีความรู้พอที่จะนำไปใช้ในการทดลองและปรับเปลี่ยนตารางการทำงานใหม่พยามยามตื่นตัวมากขึ้นไม่ขี้เกียจ แบบว่าใครไม่ทำก็ช่างเราจะทำเพราะมีอะไรหลายอย่างรออยู่ข้างหน้ามันไม่ได้มีแค่งานโปรเจคนี้
ในวันที่8-12ธันวาคมจะมีการแข่งซอฟท์บอลอุดมศึกษาที่ ม.นเรศวร
เป็นเจ้าภาพซึ่งเราได้เชิญนักกีฬาจากทุกมหาลัยมาแข่งกันที่ ม.นเรศวร
แน่นอนสิ่งที่ตามมาก็คือการทำงานการเตรียมงานจัดให้สมกับหน้าตาของม.
ถ้าอาจารย์ว่างก็ขอเฃิญไปชมการแข่งขันนะค่ะที่สนามซอฟท์ ม.นเรศวร
ค่ะ
แป๋ม