วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เรื่องวันนี้ที่รอคอยนาน ๆ
ยามเช้าวันใหม่กับสายฝนเพียงบางเบาทำให้เย็นกายเย็นใจดี…มาถึงที่ทำงานเข้าไปสำนักงานเลขาสถาบันทักษิณคดีศึกษา...
ไปดูรังนกกระจอกของตนเอง...เห็นซองสีน้ำตาล 1 ซองขนาดกลาง ดูลายมือที่เขียนก็รู้ว่าเป็นเพื่อนส่งมาจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 239 ถนนห้วยแก้ว อำเภอเมืองเชียงใหม่ เมื่อขึ้นเขามาถึงโต๊ะทำงานแล้วหยิบสิ่งนี้ออกมาดู...
มีข้อสังเกตว่า ซองถูกเปิดก่อนแล้ว...คงเป็นเพราะความอยากรู้หรือช่วยเปิดให้ก่อน...ฮา ๆ เอิก ๆ ในซองเป็นหนังสือ 1 เล่ม ชื่อ ต้นไม้แห่งโพธิ ( The Tree of Enlightenment )
ผู้เขียน : ปีเตอร์ เดลลา สันตินา ผู้แปล : สมหวัง แก้วสุฟอง พึ่งพิมพ์เดือน ธันวาคม 2549 นี้เอง ส่งมาเป็น ส.ค.ส. 2550
ได้รับเรียบร้อยแล้ว...
ขอบคุณในน้ำใจที่แสนดีที่ยังคงระลึกถึงกันอยู่เสมอ ขอฝากสื่อทาง net มาบอกเพื่อนก็แล้วกัน...เพื่อนคนนี้ เรียน ป. เอก พร้อมกันที่ ต่างประเทศชื่อมหาวิทยาลัยคือ Banaras Hindu University
เขาได้ช่วยเหลือ umi ให้ขึ้นฝั่งก่อน...ยามเช้าที่หอพัก...umi...ทำข้าวต้มเสร็จแล้วก็มาแบ่งกันกินบ่อยครั้ง...เพราะห้องเราอยู่ติดกัน...ในห้องของเพื่อนคนนี้สิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดคือหนังสือ...
ด้วยความเคารพหนังสือแม้เผลอเหยียบก็ต้องยกมือขอโทษ...เพื่อนคนนี้เรียนเก่งมีความขยันเป็นเลิศ มาทำงานเป็นอาจารย์ อยู่ ม. เชียงใหม่ ตั้งแต่ 2543 – ปัจจุบัน และเพื่อนคนนี้ทราบว่ายังครองโสดอยู่ เขาชื่อ อาจารย์ ดร. สมหวัง แก้วสุฟอง ครับ...
ความเห็น (5)
ถ้าไม่รบกวนเกินไป และถ้าอาจารย์มีเวลา กรุณาเล่าเรื่องราวของหนังสือให้ได้เรียนรู้ด้วยได้ไหมคะ
ขอบพระคุณค่ะ
ผมก็ถูกสอนให้ทำอย่างนั้นเหมือนกัน กราบไหว้หนังสือ (นึกถึงคนเขียน) ก่อนอ่าน วางหนังสือบนผ้านุ่ม ค่อยๆ เปิดอย่าให้ยับ อย่าข้ามหนังสือ ฯลฯ
สวัสดีปีใหม่ครับ คุณ จันทรรัตน์
เป็นเรื่องที่ชาวตะวันตกมองเห็นคุณค่าทางพุทธแล้วนำมาใช้ในการดำเนินชีวิต
ท่านเขียน 3 ภาค ภาคแรกเป็นคำสอนพื้นฐานแห่งพระพุทธศาสนา
ภาค 2 เป็นเรื่องเกี่ยวกับมหายาน
ภาค 3 เป็นเรื่องเกี่ยวกับวัชรยาน
หนังสือเล่มนี้พิมพ์ 1000 เล่ม...ไม่นานคงวางไว้ที่หอสมุด ม. เชียงใหม่นะครับ
ขอบคุณครับ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณ นม.
เป็นความเคารพที่ลึกซึ้งนะครับ
ขอบคุณครับ
จาก...umi- ผมก็เป็นคนรักหนึ่งมีหนังสือที่สะสมอยู่กว่า 4 พันเล่ม รักและหวง คนบ่อยครั้งคนรอบข้างก็งอน ๆ อยู่บ่อยครั้ง
- ในวัฒนธรรมก่อนเก่าถูกสอนให้ตระหนักว่าหนังสือเป็นเหมือนครู
- แม้กระทั่งเวลาไปส่งการบ้านที่โต๊ะครู ถึงแม้ครูไม่นั่งอยู่ตรงนั้น ก็ยังต้องทำความเคารพเลยนะครับ
- แต่อย่างว่า ยุคสมัยเปลี่ยนไป หลายอย่างอยู่ในความทรงจำอันดีงาม
- ซึ่งก็ยังมีพลังที่จะบอกเล่าทายท้ากระแสบริโภคนิยม
สวัสดีครับ คุณแผ่นดิน
มาแบบมีพลังมากนะครับ...ขอชื่นชม...อายุท่านน่าจะเลยเลข 5 ไปแล้วนะครับ อา ๆ เอิก ๆ...
ผมเคยอ่านประวัติพระเกจิอาจารย์ดัง ทางภาคเหนือ...นึกหน้าท่านออกแต่จำชื่อไม่ได้ตอนที่พิมพ์บันทึกนี้...หลวงพ่อท่านนี้...น่าจะอยู่ลำปาง...ชื่อเกษมมั๊ง...คือท่านเคารพตัวหนังสือแม้อยู่ในกระดาษหนังสือพิมพ์...ก็ไม่เหยียบย้ำทำลาย...ครับ
ขอบคุณครับที่มา ลปรร. เติมเต็มต่อยอด
ขอบคุณครับ
จาก...umi