ธมฺมนีติ ๔๖ แถลงปัญญา
ภาษิตของพ่อ
ปณฺฑิโต อปุฏฺโฐ เภรี ปชฺชุนฺโน โหติ ปุจฺฉิโต
พาโล ปุฏโฐ อปุฏฺโฐปิ พหุ วิกตฺตโก สทา ฯ
โคลงสี่สุภาพ
บัณฑิตเปรียบได้กับ เภรี
แม้นบ่ตีบ่ดัง กึกก้อง
ยามถามจักพาที พรูดั่ง ฝนนา
ถามไป่ถามพาลต้อง กล่าวเจื้อยนิจกาล
อธิบายศัพท์
บัณฑิต : ผู้ทรงความรู้ ผู้มีปัญญา นักปราชญ์
เภรี : กลอง
พาที : คำพูด ถ้อยคำ
พาล : คนชั่วร้าย คนเกเร
เจื้อย : เรื่อยไปไม่มีติดขัด
นิจกาล : เสมอไป ตลอดเวลา
ถอดความ
ผู้มีความรู้เปรียบเหมือนกลอง ถ้าไม่ตีก็ไม่เกิดเสียงดัง เมื่อถูกซักถามจึงพูดพรั่งพรูราวกับฝน แต่คนชั่วร้ายถึงแม้ไม่มีผู้ใดถามก็พูดพล่ามเพ้อเจ้อตลอดเวลา
ดอกบุนนาค
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
ไม่มีความเห็น