ธมฺมนีติ ๓๖๗ ปกิณฺณกกถา

ธมฺมนีติ ๓๖๗ ปกิณฺณกกถา

      ภาษิตของพ่อ

 

ธมฺมนีติ ๓๖๗ ปกิณฺณกกถา

หํโส มชฺเณ น กากานํ  สีโห คุนฺนํ น โสภเต
คทฺรภานํ น ตุรงฺโค  พาลานญฺจ น ปญฺฑิโต ฯ

หงส์ปนกะหมู่กา  จะสง่าไฉนหนอ
สีพราชคระไลคลอ  กะหมู่โคบ่สคราญ
อัสดรปะปนลา  จะโสภาก็วิตถาร
บัณฑิตระหว่างพาล  ก็เช่นกันฉะนั้นแล

ถอดความ

หงส์ในหมู่กาจะสง่างามได้อย่างไร  สิงโตในหมู่โคก็หาความงามมิได้  ม้าในหมู่ลาถ้าดูงามก็คงแปลก บัณฑิตในหมู่คนพาลก็เช่นเดียวกัน

อธิบายศัพท์

สีหราช : พญาราชสีห์ 
อัสดร :  ม้า
บัณฑิต : ผู้มีปัญญา นักปราชญ์

ดอกคูน หรือ ราชพฤกษ์

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต