Learning Hands-on Heads-on and Hearts-on
I read “New research shows learning is more effective when active” < https://phys.org/news/2021-09-effective.html> and noted “…Engaging students through interactive activities, discussions, feedback and AI-enhanced technologies resulted in improved academic performance compared to traditional lectures, lessons or readings…”.
It has been a while since I last posted about “learning by experience” (see my Plain Simple English -PSE series in Gotoknow) which is a learning strategy that applies the Buddhist learning principles (sīla, dāna, mettā; sikkha, samādhi sikkha, paññā; sīla 5, ariya sacca 4, magga 8) with emphasis on ‘doing’ (instead of imaging or theoreticizing – that is ‘kamma’(action) will produce ‘phala' (fruit/result)).
Reading the research paper above lead me to a catchy phrase ==“Hands-on, Heads-on & Hearts-on”==.
I think if we can actually ‘do’ things and think-about what we are doing/learning and keeping our focus or interest in our doing/learning we can be ==successful learners==.
Enough reading now. Go out and experience the world. But keep thinking of what we are doing ;-)
ความเห็น (1)
For Buddhist scholar inclined people the Scottish article “New research shows learning is more effective when active” (url above) reflects อิทธิบาท ๔ (Iddhipada 4). Numerous writing on application of this can be found by searching the Net with “อิทธิ บาท 4 กับการเรียน”.
==อิทธิบาท ๔: ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา==. From ประมวลศัพท์พุทธศาสตร์(ป.อ. ปยุตฺโต):-ฉันทะ: ความพอใจ, ความชอบใจ, ความยินดี, ความต้องการ, ความรักใคร่ใฝ่ปรารถนาในสิ่งนั้นๆ (เป็นอกุศลก็ได้ เป็นกุศลก็ได้)วิริยะ: ความเพียร, ความบากบั่น, ความเพียรเพื่อจะละความชั่ว ประพฤติความดี, ความพยายามทำกิจ ไม่ท้อถอย จิตตะ: เอาใจฝักใฝ่ในสิ่งนั้นไม่วางธุระ, ความคิดฝักใฝ่ไม่ปล่อยใจฟุ้งซ่านเลื่อนลอย, ความมีจิตจดจ่ออุทิศตัวอุทิศใจต่อสิ่งนั้นวิมังสา: การสอบสวนทดลอง, การตรวจสอบ, การหมั่นตริตรองพิจารณาเหตุผลในสิ่งนั้น
It seems that we are still discovering our precious ancient knowledge -everyday- ;-)