รับผิดชอบตัวเอง

เรามักสร้างความทุกข์ให้ตัวเองด้วยความคิด และส่งออกความทุกข์ที่มีไปสู่ภายนอกด้วยแววตา วาจา ท่าทีของเรา

+

แล้วเราก็โวยวาย โอดครวญ ว่าพวกเขาใจร้าย ไม่เข้าใจ ไม่เห็นใจ ทำร้ายใจ

(เราเอาแต่ใจ)

+

เรามักทำร้ายใจตัวเอง ผู้อื่น แล้วก็เรียกร้องความเป็นธรรมกลับคืนให้ตัวเอง

+

โลกนี้ช่างเลวร้าย พวกเขาช่างใจร้าย

ช่างไม่ยุติธรรมกับฉันเลย

+

หลายทีฉันพบว่า โลกภายนอกมันไม่ได้แย่ ก็แค่แก้ที่การรับรู้ผิดจากโลกภายในของเรานี่แหละ

+

สิ่งที่เราได้รับ มันสมควรแล้ว

รู้ไว้....เจ็บให้พอ ทุกข์ให้พอ

จะได้ "รู้สึกตัว" สักที

+

ทุกข์ คือ ของขวัญ

ไม่ใช่เรื่องสยองขวัญ

เรียนรู้...เพื่อเติบโตนะ

+

หากวันนี้เธอยังไม่รู้สึกตัว

ยังมัวโทษแต่โลกภายนอก(ผู้อื่น)

ไม่เป็นไร...ก็แค่เจ็บต่อไป

ขอให้อดทนให้ไหว มีชีวิตต่อให้ได้

เพื่อการตื่นรู้ในอนาคตของเธอ

+

สักวันเธอจะเรียนรู้ได้เอง

สักวันเธอจะเข้าใจ

สักวันเธอจะรู้สึกตัวได้ไว

สักวันเธอจะเติบโต

สักวันเธอจะพบความสงบเย็น

และแผ่ความเย็นเหลือๆ เผื่อแผ่สู่ผู้คนรอบตัว

+

ฉันเองก็กำลังเรียนรู้เช่นกัน

เย็นได้บ้าง ร้อนก็ยังมีอยู่

ก็เรียนรู้ไปเรื่อยๆ

+

ฉันเชื่อหมดใจ ว่าหากเธอได้รู้ในสิ่งที่ฉันรู้ ได้พบแนวทาง/วิธีการที่ใช่สำหรับเธอ

แล้วใช้จนเป็นนิสัยใหม่ที่ดีกว่าเก่า

เธอเองก็จะพบความสุขสงบเย็น

จากภายในเช่นกัน

+

เราทุกคนล้วนเป็นมนุษย์ที่มีศักยภาพในการเรียนรู้พัฒนาได้ แค่เราเชื่อว่าเรามีและเป็นได้ หาวิธีการ ทำและทำให้มากพอ

ทุกคนทำได้ ช้าเร็วแค่ไหนขึ้นอยู่กับการวางใจ และเหตุปัจจัยของแต่ละคน