เที่ยวสีชมพูกับครูสอญอ ตอน บ้านดินเพื่อการเรียนรู้กับครูเป็ด
ครูสอญอ กำลังทำบ้านดิน เราก็ติดตามให้กำลังใจทาง Facebook จึงเอ่ยปากไปไถ่ถาม ครูสอญอก็ชวนทีเล่นทีจริง เพราะทำอยู่ที่อำเภอสีชมพู ด้วยความบังเอิญว่าเพื่อนรักอีกคนมาขอนแก่นก่อนจะกลับภูมิลำเนาที่กาฬสินธุ์เป็นการถาวร เราจึงชวนกันเล่น ๆ ว่าจะไปเซอร์ไพรท์ครูสอญอในวันอาทิตย์เพื่อจะไปช่วยนวดดินทำบล็อกบ้านดิน...แต่เพื่อนรักไปเจอกับรุ่นพี่ในสายวันเสาร์พอดี รุ่นพี่จึงแนะนำว่าให้แจ้งครูสอญอดีกว่า เพราะถ้าไปเซอร์ไพรท์อาจเจอเซอร์ไพรท์กลับ เพราะรายนั้นคิวยาว เพื่อนรักจึงต้องแจ้งเจ้าตัวทราบ กำหนดการเดินทางที่กะจะตื่นแต่เช้าวันเสาร์เพื่อเดินทางไปนวดดินจึงเปลี่ยนเป็นเย็นย่ำของวันเสาร์ ....
เย็นวันเสาร์หลังจากที่ทุกคนเสร็จสิ้นภารกิจแบบเร่งรัด มีผม ปอน้อย และน้องเก๋ เดินทางร่วมกันมุ่งหน้าสู่นครสีชมพู... กว่าจะดีดตัวออกจากมหานครขอนแก่นได้ก็ปาไปห้าหกโมงเย็น ไปถึงที่หมายก็สองทุ่ม คุณแม่และครอบครัวเตรียมกับข้าวกับปลารอต้อนรับอย่างอิ่มหนำ ก่อนจะพากันอาบน้ำขึ้นนอนเอนกาย แต่ที่สนุกกว่าคือ น้องเก๋ ผู้กำลังร่ำเรียนวิชานวดแผนไทย จึงได้ใช้ร่างกายของผมเป็นหนูทดลองนวดในคอส 2 ชั่วโมงเต็ม.... สบายกาย สบายใจ นอนหลับสนิทในคืนวันเสาร์
เช้าวันอาทิตย์ แต่เช้ารีบกุลีกุจอตื่นไปช่วยครูสอญอไปขนแกลบที่โรงสีในชุมชนมรใช้ผสมดิน.... จากนั้นก็ช่วยกันนวดดิน เหยียบดิน ปรึกษาหารือกันถือความเหมาะสมของดินในหลุมที่นวด นวด นวด เติมแกลบ เติมน้ำ เติมแรงเท้า นวด นวด นวด ก่อนจะทดลองเอาไปลงบล็อกไม้เพื่อทำบล็อกดิน...
การนวดดิน ผสมดิน ผสมแกลบ ผสมน้ำ ไม่ใช่เรื่องง่าย สอญอ ปอน้อย และน้องเก๋ ก็ต่างเคยไปเรียนรู้การทำบ้านดินมาแล้ว แต่ก็ทิ้งวิชาไปนาน มาคราวนี้ก็ต้องฟื้นความรู้เพื่อมาทำจริง ส่วนผมกลายเป็นผู้ด้อยประสบการณ์ที่สุดในทีม ไม่เคยใคร่รู้เรื่องบ้านดินเลยแม้แต่น้อย... จึงเป็นอาสาสมัครคอยช่วยหยิบ จับ และลงมือทำเพื่อเรียนรู้ไปด้วย
แกลบมากก็ไม่ดี แกลบน้อยก็ไม่ได้ น้ำมากก็แฉะไป น้ำน้อยก็ไม่อยู่ตัว จึงไม่มีสูตรสำเร็จ....และแล้วการนวดดินก็น่าจะเข้าที่เข้าทางเราจึงเอาดินมาลงใส่บล็อกไม้ที่เตรียมไว้ .... แล้วก็มีก้อนดินชุดปฐมฤกษ์จากสี่สหายที่ได้ช่วยกันทำ... หวังว่าบ้านดินจะเสร็จในเร็ววัน ด้วยฝันของเจ้าของบ้านที่จะใช้บ้านดินเป็นแหล่งเรียนรู้ในหลาย ๆ เรื่องตามสไตล์ของครูเป็ด ครูน้อย ครูสอญอ และครูสัญญา
แกลบในดินก็บาดเท้าบาดขาไปตาม ๆ กัน .... แต่กลับลืมไปเลยว่ามีบาดแผลจากการนวดดิน เมื่อก้อนดินจำนวนหลายสิบก้อนวางเรียงรายให้พลอยได้ชื่นชมอิ่มใจ และหลังจากล้างแข้งขา ก็มีอาหารเช้าอันโอชะจากแม่ครัวให้ลิ้มรสอิ่มท้องจนลืมเหนื่อยกันไป.... ก่อนจะแยกย้ายกันไปตอนเก้าโมงเกือบสิบโมง เพราะครูสอญอมีนัดกับทีมงานอีกทีมในการสำรวจและเรียนรู้เรื่องการท่องเที่ยวชุมชนในย่านภูผาม่าน.... ผม ปอน้อย และน้องเก๋ ก็จังหวะดี ขากลับจึงได้แวะไปเยี่ยมชมไร่ปูริดา ของน้องต้น รุ่นน้อง มข. ที่อยู่ถัดไปอีกสองามหมู่บ้าน ก่อนเดินทางกลับขอนแก่น... ไปเห็นไร่ปูริดา ที่มีเนื้อที่กว่า 40 ไร่ ถูกจัดสรรเป็นพื้นที่ป่า พื้นที่พัก พื้นที่จำหน่ายสินค้า พื้นที่ปศุสัตว์ พื้นที่ไร่นา พื้นที่ประมงและแหล่งน้ำ พื้นที่สวนและไม้ผล .... งดงามอย่างลงตัว
การเดินทางไปแบบฉุกละหุกครั้งนี้ เสมือนได้ไปเติมพลังใจ พร้อม ๆ กับการไปเรียนรู้ศาสตร์ ศิลป์ กับกัลยาณมิตร...ที่งดงาม
เรียนรู้ 8-9 พฤษภาคม 2564
บันทึกการเรียนรู้ 17 พฤษภาคม 2564
