จาก Flipped classroom สู่ Flipped teacher’s mind

กลับทางห้องเรียน (๑)เป็นที่รู้จักกันดีในวงการศึกษาไทย    บัดนี้ของเสนอว่า จะให้การศึกษาไทยส่งผลลัพธ์คุณภาพสูงต้องส่งเสริมให้ครูกลับใจ หรือเปลี่ยนใจ    จากหมกมุ่นที่การสอน  เปลี่ยนไปหมกมุ่นที่การเรียน    ทั้งการเรียนของศิษย์ และการเรียนของตนเอง   

ครูเอาใจใส่การเรียนของตนเอง เพื่อให้มีทักษะในการหนุนการเรียนรู้ของศิษย์ได้อย่างมีประสิทธิผลยิ่งขึ้น    นี่คือพลังของ PLC – professional learning community   

เพื่อให้ PLC ส่งผลหนุนการเรียนรู้ของศิษย์ โจทย์ของ PLC ต้องมาจากห้องเรียน     สมาชิกเอาความสำเร็จและความล้มเหลวของตนมาร่วมกันทำความเข้าใจ    โดยเป้าหมายสุดท้าย หรือเป้าหมายหลัก ที่การยกระดับผลลัพธ์การเรียนรู้ของศิษย์ เน้นรายคน    ซึ่งสะท้อน Growth Mindset ของครู และของการทำหน้าที่ครู ... ครูทำหน้าที่ได้ดีขึ้นเสมอ หากมานะพยายาม   

เป้าหมายรองของ PLC คือพัฒนาการของครู    ทั้งที่เป็นการพัฒนาสมรรถนะของความเป็นครู    และการพัฒนาวิทยฐานะ หรือความก้าวหน้าในวิชาชีพ   

ผมมองว่า ย่อหน้าข้างบนต้องเป็นเป้าหมายรอง    ครูจึงจะเจริญก้าวหน้าแท้จริงยิ่งใหญ่    หากเป็นเป้าหมายหลัก ครูผู้นั้นจะเจริญก้าวหน้าแบบกลวงๆ โดยไม่รู้ตัว   

กระทรวงศึกษาธิการ (โดยเฉพาะรัฐมนตรี),  สพฐ.,   เขตพื้นที่การศึกษา  ต้องทำหน้าที่จัด enabling environment ให้ครูบรรลุเป้าหมายยิ่งใหญ่ดังกล่าว    ต้องไม่จัดการแบบชักจูงให้ครูเป็นครูแบบกลวงๆ    ไม่เป็นครูที่แท้  

Flipped teacher’s mind จาก เพื่อตัวกู ผลประโยชน์ของกู    สู่เพื่อศิษย์  ผลประโยชน์ของศิษย์   

ครูผู้ให้ จะได้มากกว่า

วิจารณ์ พานิช

๑๓ มี.ค. ๖๔

ชั้น ๒๒  โรงแรม เดอะควอเตอร์ อารีย์ 

        

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

ค่านิยมหรือส่วนใหญ่ที่เป็นอยู่ ครูทำงานให้ผู้บังคับบัญชายอมรับ เพื่อความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานและรายได้ ขณะผู้บังคับบัญชาหรือผู้บริหารจัดการศึกษาควรเน้นการจัดการเรียนการสอนของครูเพื่อพัฒนาเด็ก แต่เรื่องจริงที่โรงเรียนไม่ใช่อย่างนั้น ไม่ใช่อย่างที่ควรจะเป็น สิ่งที่สังคมอยากเห็นเด็กๆเราพัฒนากว่านี้จึงดูยากเย็นแสนเข็ญ ทั้งๆที่ไม่น่าใช่เรื่องยากจนเกินไป รวมถึงทฤษฎี หลักการ นวัตกรรม และตัวอย่างๆดีก็มีให้เรียนรู้มากมาย ไม่ใช่เรื่องไม่รู้ แต่เป็นเรื่องรู้ทั้งรู้ของผู้ที่เกี่ยวข้องหรือผู้ที่รับผิดขอบครับ