๑๐๒. ต้นไม้ ไก่ป่า และหูตั้ง

          วันนี้ เป็นวันหยุด ผมไม่ต้องไปโรงเรียนแต่เช้าก็ได้ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลสำคัญ  เพราะวันนี้ผมจะใช้เวลาสักครึ่งวันสืบเสาะว่าใครหรืออะไรกันนะ ที่เที่ยวมารังแกต้นไม้ของผม..

  ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา ไม่มีวันไหนเลย ที่ไม้ดอกไม้ประดับที่ผมปลูกไว้หน้าบ้านจะไม่ยับเยิน ใบไม้หลายสิบกองที่ผมกวาดไปรวมกันไว้ที่โคนไม้ใหญ่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ถูกขุดคุ้ยกระจัดกระจาย จนกลายเป็นหลุมบ่อ มองเห็นรากไม้อย่างชัดเจน

          เห็นแล้วก็ให้รู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ต้องอดทนอดกลั้น ขยันเก็บกวาดในช่วงเย็นและใช้เวลาไม่นานกองใบไม้ก็ไปกองรวมกันอยู่ที่เดิม..รอผู้บุกรุกมาทำลายในวันรุ่งขึ้น

          แต่เช้าวันนี้..ผมรู้สึกของขึ้น จะไม่อดทนต่อการรังแกกันแบบนี้ จะต้องไม่มีความปราณีอีกต่อไปแล้ว ผมต้องทำอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ก็ยังนึกไม่ออก...

          จริงๆ ผมก็พอจะคาดเดาได้ว่า ใครเป็นคนทำ แต่อยากจับให้ได้คาหนังคาเขา ถึงแม้มันจะไม่มีเขาให้จับก็ตาม ผมก็จะจับตัวมันให้ได้ เพื่ออบรมสั่งสอนให้เข็ดหลาบ

          ผมจึงต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษ รดน้ำต้นไม้ไปตามปกติและกวาดใบไม้ได้หลายกอง นำไปสุมโคนไม้ใหญ่ ให้เป็นปุ๋ยคอกคลุมดินสร้างความชุ่มชื้นแก่ต้นไม้ที่ผมรัก

          บรรยากาศในช่วงสาย แสงแดดเริ่มแผดจ้า ใบไม้ที่พลิ้วไหวทำให้ไม่ค่อยร้อน ป่าที่รายล้อมสวนผลไม้ของผมดูสงบเงียบและร่มเย็น จะมีก็แต่เสียงนกและแมลงที่แข่งขันประชันเสียง เหมือนต้อนรับลมร้อนที่กำลังจะมาเยือน

         บ้านผมจึงดูเหมือนบ้านเล็กในป่าใหญ่ ป่าหลายสิบไร่ ที่เคยเป็นสวนไม้ผล ที่คนเมืองมาซื้อทิ้งไว้นานแล้วแต่ไม่เคยมาดูแล มันจึงดูรกทึบมืดทะมึน บางครั้งจึงดูวังเวงน่ากลัวนัก

          ผมชอบไปยืนมองที่ชายป่า...อยากรู้ว่าในนั้นมีอะไร..ใจก็คิดถึงคู่กรณีของผม ใช่เลย...มันต้องแอบซ่อนตัวและอยู่กันเป็นครอบครัวอย่างแน่นอน....

          ผมเดินขึ้นบ้าน..ตั้งใจว่าสักพักจะลงมาแอบซุ่มดูเหตุการณ์ วันนี้จะต้องเห็นดีกัน แต่ไม่ทันจะได้ดื่มน้ำ เสียงแกรกๆดังแว่วมาแต่ไกล มันค่อยๆดังชัดมากขึ้น เพราะมันไม่ได้มาตัวเดียว

          แม่เจ้าโวย...นี่หรือ?ที่เขาเรียกว่าไก่ป่า ช่างงามสง่าเสียเหลือเกิน ผมไม่รู้หรอกว่าตัวไหนเป็นตัวผู้ตัวเมีย มีตัวใหญ่อยู่ ๒ ตัว คงเป็นพ่อกับแม่ไก่ ติดตามด้วยลูกไก่วัยรุ่นอีกนับ ๑๐ ตัว

          มันครึ่งวิ่งครึ่งเดิน ปรี่เข้าหากองใบไม้หน้าบ้าน ผมแอบมองที่หน้าต่างจึงเห็นชัดเจน ถึงกิจวัตรประจำวันของครอบครัวไก่ ที่ไม่เคยเกรงใจผมเลย

          ผมรีบคว้าอาวุธคู่ใจ แล้วย่องลงบันไดอย่างช้าๆ ไม่ละสายตาไปจากฝูงไก่ป่าแสนซน ใจก็กลัวว่าจะก้าวพลาดหัวคะมำตกบันได แต่ก็ต้องตกใจ เมื่อหูตั้งมันเห่าแบบทักทาย...โฮ่ง..โฮ่ง…โฮ่ง...

          หูตั้ง..มันก็แค่เห่าอวดผมว่ามันก็เห็นไก่ป่าฝูงนี้เหมือนกัน แต่ไม่ทันเสียแล้ว..ไก่ป่าหันมาเห็นผมที่กำลังก้าวพ้นบันไดขั้นสุดท้าย...พ่อแม่ไก่ให้สัญญาณ..กระต๊าก....กระต๊าก..กระต๊าก จากนั้นทุกตัวก็เผ่นโผนโจนทะยาน ติดปีกบิน..แบบไต่เพดานบินได้สูงมากๆ หายวับไปกับตา..

          หูตั้งมันยังคงนอนเงียบเฉย ส่วนไก่ป่า..มันก็ไม่ได้หันมามอง ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง ที่วิ่งสะดุดรากไม้จนล้มลุกคลุกคลาน ดีว่าอาวุธคู่กายไม่ได้รับความเสียหาย ผมก็แค่ต้องการใช้โทรศัพท์ถ่ายภาพเก็บไว้ วันนี้ไก่ป่ากับหูตั้ง..ไม่มีใครเข้าใจผมเลย

           ณ ชายป่า...ผมมาหยุดยืนดูตรงที่เดิม รู้สึกรักไก่ป่าฝูงนี้เข้าให้แล้ว เพราะวันนี้ผมรู้แล้วว่าทำไมหูตั้งมันจึงไม่เหงา..มันได้เพื่อนใหม่นี่เอง ถึงแม้เพื่อนไก่ของมันจะมาคุ้ยเขี่ยใบไม้ของเจ้านาย แต่ก็คงสร้างความรักความเพลิดเพลินให้หูตั้งมิใช่น้อย...

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๗  มีนาคม  ๒๕๖๔

         

[ยายธี]

มีป่าก็มีสัตว์มารักหากินตามปนะสา…เคยได้ยินเล่าขาน ที่ป่าปลูกทิ้งไว้จนรกก็มีเหมือนกัน..ไก่ป่า..และก็มีคนมาจับไปกิน..รวมทั้งนก ด้วย จะเห็นแจ่ขน กองอยู่…“กฏแห่งธรรมชาติ..กินขี้ซี่นอน เป็นอยู่..เช่นนั้นเอง..”หวังว่า ..มีโอกาศได้ภาพ งามๆจาก ไก่ฟ้าพระยาลอ..มาดูกัน..เนอะ…คิดถึงๆๆ..จากยายธี..ค่ะ