ว่าว สายลมบอกเล่าชีวิต

ว่าว เรื่องเล่า ชะตากรรม หนึ่งในรวมเรื่องสั้น “ในโลกเล่า” ของ วัฒน์ ยวงแก้วที่ซ่อนปมปัญหาให้ผู้อ่านต้องหาคำตอบมากมายว่าว เป็นเรื่องราวของชะตาชีวิตของคนตั้งแต่ยังเป็นเด็กที่มี ความบริสุทธิ์ใสซื่อไปจนถึงวัยชรา ที่ใกล้เข้าสู่ห่วงนิพพาน ปลงกับ ทุกสิ่งอย่างที่ผ่านมาในชีวิต โดยแบ่งออกเป็น 4 ตอน

ตอนที่ 1 ว่าว (แห่งวัยเยาว์) เรื่องราวของเด็กวัย 7 ขวบชอบเล่นสนุก ซุกซนตามวัยเด็กชายพยายามที่จะประกอบว่าวด้วยตนเอง แต่เขาก็ไม่สามารถทำให้มันลอยขึ้นไปอยู่บนท้องฟ้าได้ เด็กชายจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปในท้องทุ่งอันเวิ้งว้าง โดยในท้องทุ่งมีกระท่อมอันลึกลับตั้งอยู่ เค้าไม่ได้สนใจ ในคำพูดของผู้ใหญ่ที่ห้ามไม่ให้เขาเข้าไป กระท่อมแห่งนี้มีชายชราอาศัยอยู่ซึ่งว่ากันว่าเป็นนักทำว่าวที่เก่งที่สุดในโลก เด็กชายขอให้ชายชราทำว่าวให้เขาตัวหนึ่งซึ่งชายชรามีโครงว่าวเก่าอยู่ตัวหนึ่งจึง นำมาประกอบเป็นว่าวให้เด็กชาย เด็กชายต้องนำกระดาษและเชือกมาเอง เด็กชายเลือกใช้กระดาษสีขาว ชายชราได้บอกเด็กชายว่า “เมื่อเธอส่งว่าขึ้นบนฟ้า มันไม่ใช่ตัวแทน แต่เป็นชีวิต” (วัฒน์ ยวงแก้ว,หน้า.164)

ตอนที่ 2 ว่าว (ในความซ่อนเร้น) เรื่องราวของอาทิตย์และธันวาเด็กทั้งสองมีลักษณะนิสัยที่แตกต่างกันอาทิตย์ชอบเล่นว่าวโตขึ้นเขาอยากเป็นคนขายว่าวส่วนธันวาเป็นเด็กที่เก็บตัวแต่เมื่ออยู่บนโรงหนังจับหนังตะลุงเขาจะกลายเป็นอีกคนเขาทั้งสองมักมีความฝันเดียวกันทุกค่ำคืนต่างกันเพียงสลับบทบาทกันทั้งสองฝันถึงบึงน้ำแห่งความเป็นผู้ใหญ่ ในฝันทั้งสองไม่เคยมีใครกล้าว่ายข้ามไป จนคืนหนึ่งอาทิตย์เป็นผู้กระโดดลงไปในบึง แต่ก็ต้องตายเพราะโดนกระสุนสองนัดยิ่งที่ขมับซ้าย 2 นัด ในคืนนั้นฝันของธันวาจึงมีเขาเพียงคนเดียวกำลังจมหมดเรี่ยวแรงอยู่ กลางบึงใหญ่ สายตาของเขามองไปเห็นชายชราเล่นว่าวอยู่บน ฝั่งกำลังเรียกเขา

ตอนที่ 3 ว่าว (แห่งชะตากรรม) เป็นเรื่องราวของหนุ่มใหญ่คนหนึ่งทำงานในบริษัทเร่งรัดหนี้สิน โดยเขาต้องพยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ตัวเองนั้นต้องโดนออกจากงานเวลาผ่านไป เขาได้เป็นหัวหน้าทีมของบริษัทโดยเขามีวิธีการ ต่อรองและเจรจาที่แตกต่างจากคนอื่น วันหน่ึงหนุ่มใหญ่ได้รับ มอบหมายให้ไปเร่งรัดหนี้กับหนุ่มใหญ่คนหนึ่งซึ่งเป็นนักเลงหัวไม้ ซึ่งไม่ยอมจ่ายเงิน และคืนรถมอเตอร์ไซค์ โดยเขาได้ศึกษาอุปนิสัยและ ป้อมตำรวจที่อยู่ใกล้เขาได้พบปืนไปหนึ่งกระบอกซึ่งปกติเค้าไม่เคยพกมัน เขาได้ใช้วิธีเจรจาที่แตกต่างไปจากทีมก่อนหน้าจนลูกหนี้คนนี้ยอมมานั่งตกลงกับเขาดี ๆ แต่แล้วเหตุการณ์ก็กลับตาลปัตรเมื่อ ลูกหนี้นั้นได้เห็นรถมอเตอร์ไซของตัวเอง ถูกยกขึ้นไปหลังกระบะเขาวิ่งตามรถด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวใช้มีดตีกระจกรถแตกเป็นเสี่ยง ๆ ทำให้หนุ่มใหญ่นักเร่งรัดหนี้ควบคุมตัวเองไม่ได้จึงตอบโต้จนทำให้ ลูกหนี้หมอบลงกับพื้น เขาใช้ปืนแนบไปที่ขมับขวาของลูกหนี้แต่สุดท้ายมันมีเหตุการณ์อะไรดลใจให้เขาไม่ทำอย่างนั้นและเลือกที่จะยิงขาทั้งสองข้างของลูกหนี้ เขารีบขับรถออกมาจากนั้นจึงโทรแจ้งตำรวจเขาเห็นว่าวอยู่บนท้องฟ้าและเขาก็ได้แต่คิดว่าเขาตัดสินใจถูก

ตอนที่ 4 ว่าว (ในสายตาของความเป็นอื่น) ชายชราผู้เข้าใจทุกอย่างบนโลกใบนี้ เพราะอยู่เรียนรู้ และพบเจอกับปัญหามามากมายที่ผ่านมาในชีวิต จนเข้าใจและมองเห็นถึงปัญหาของผู้อื่นเพราะตนเองนั้นเคยผ่านมาก่อน พร้อมกับเห็นว่าวตัวใหม่ลอยอยู่บนท้องฟ้า ว่าวที่คนอื่นไม่สนใจและคงมีแค่เขาคนเดียวที่มองมัน ข้อความต่อไปนี้ “เมื่อเธอส่งว่าวขึ้นบนท้องฟ้า มันไม่ใช่ตัวแทนแต่คือชีวิต” (วัฒน์ ยวงแก้ว,หน้า.164) ซึ่งผู้เขียนให้ผู้อ่านพิจารณาแปลความสัญลักษณ์ และเกิดความสงสัย ผู้อ่านจึงอยากติดตามตอน ต่อไป ต่อมาผู้เขียนได้ผูกปมในเรื่อง โดยผู้เขียนได้ผูกปมปัญหาให้ ผู้อ่านได้หาคำตอบมากมาย ทั้งการสร้างปม ความขัดแย้งภายในใจมนุษย์ คือความขัดแย้งภายในจิตใจของหนุ่มใหญ่กับนักเร่งรัดหนี้ใน ตอนที่ 3 ว่าว (แห่งชะตากรรม) ในขณะนั้นกระทำสิ่งที่ไม่คาดฝันด้วยอารมณ์และโทสะ เขาได้ปืนแนบไปที่ขมับขวาของลูกหนี้ มือของเขาในตอนนั้นกำลังกุมอนาคตของลูกหนี้และตัวเขาอยู่ หากเขาเลือกที่จะยิงไปที่ขมับมันอาจไม่ใช่การจบชีวิตของลูกหนี้แต่เพียงผู้เดียวแต่มันคือกันตัดอนาคตของเขาไปด้วยเหมือนกับว่าวที่ถูกดึงเชือกจนขาด แต่สุดท้ายเขาเลือกที่จะยิงขาทั้งสองข้างของลูกหนี้ แทนการตัดชีวิตของผู้อื่นและตนเอง

โครงเรื่องเรื่อง ว่าว ผู้เขียนนั้นได้ใช้สัญลักษณ์ในการสื่อความหมายให้ผู้อ่านได้แปลความหมาย และบอกเล่าเรื่องราวชะตากรรมชีวิตของคนตั้งแต่วัยเยาว์จนถึงวัยชรา โดยเนื้อเรื่องดำเนินแบบสลับไปมาอาจทำให้ผู้อ่านสับสน และไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้แต่งต้องการสื่อ
การเปิดเรื่อง ผู้เขียนเปิดเรื่องด้วยการพรรณนาตัวละครของเด็กชายวัย 7 ขวบ ที่กำลังเล่นว่าวอยู่กลางทุ่งหญ้าอย่างสนุกสนานทำให้ผู้อ่านได้เกิดจินตนาการภาพของธรรมชาติที่สวยงามพร้อมกับบทสนทนาของชายชราวัย 200 ปี ดังข้อความต่อไปนี้ “เมื่อเธอส่งว่าวขึ้นบนท้องฟ้า มันไม่ใช่ตัวแทนแต่คือชีวิต” (วัฒน์ยวงแก้ว,หน้า.164) ซึ่งผู้เขียนให้ผู้อ่านพิจารณและแปลความและเกิดความสงสัยผู้อ่านจึงอยากติดตามตอนต่อไป ต่อมาผู้เขียนได้ผูกปมในเรื่อง โดยผู้เขียนได้ผูกปมปัญหาให้ผู้อ่านได้หาคำตอบมากมาย ทั้งการสร้างปม ความขัดแย้งภายในใจมนุษย์ คือความขัดแย้งภายในจิตใจของหนุ่มใหญ่กับนักเร่งรัดหนี้ใน ตอนที่ 3 ว่าว (แห่งชะตากรรม)ในขณะนั้นกระทำสิ่งที่ไม่คาดฝัน ด้วยอารมณ์และโทสะ เขาได้ปืนแนบไปที่ขมับขวาของลูกหนี้ มือของเขาในตอนนั้นกำลังกุมอนาคตของลูกหนี้และตัวเขาอยู่ หากเขาเลือกที่จะยิงไปที่ขมับมันอาจไม่ใช่การจบชีวิตของลูกหนี้แต่เพียงผู้เดียว แต่มันคือการตัดอนาคตของเขาไปด้วยเหมือนกับว่าวที่ถูกดึงเชือกจนขาดแต่สุดท้ายเขาเลือกที่จะยิงขาทั้งสองข้างของลูกหนี้ แทนการตัดชีวิตของผู้อื่นและตนเอง ความขัดแย้งระหว่างมนุษย์กับมนุษย์คือตอนที่ 3 ว่าว (แห่งชะตากรรม) ความขัดแย้งระหว่างลูกหนี้ และนักเร่งรัดหนี้กล่าวคือลูกหนี้นั้นเป็นนักเลงหัวไม้ ไม่ยอมจ่ายหนี้สินที่ติดค้างไว้ หนุ่มใหญ่จึงได้รับมอบหมายให้มายึดทรัพย์ หนุ่มใหญ่ได้ใช้วิธีเจรจาที่แตกต่างไปจากทีมก่อนหน้าจนลูกหนี้คนนี้ยอมมานั่งตกลงกับเขาดี ๆ แต่แล้วเหตุการณ์ก็กลับตาลปัตรเมื่อลูกหนี้นั้นได้เห็นรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองถูกยกขึ้นไปหลังกระบะและรถกระบะกำลังเคลื่อนตัวออกจากบ้าน เขาวิ่งตามรถด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวใช้มีดตีกระจกรถแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อพิจารณาจะเห็นว่าผู้เขียนมีการสร้างเรื่องขัดแย้ง ซึ่งเป็นแก่นของเรื่องให้ผู้อ่านได้ปลุกความคิดในจิตใจเข้าใจถึงความหมายของคำว่าชีวิตอย่างลึกซึ้ง
การหน่วงเรื่อง เมื่อเรื่อดำเนินมาจนถึง ตอนที่ 2 ว่าว ความซ่อนเร้นผู้เขียนได้ใช้เรื่องราวของอาทิตย์และธันวา เขาทั้งสองมักมีความฝันเดียวกันทุกค่ำคืน ต่างกันเพียงสลับบทบาทกัน ทั้งสองฝันถึงบึงน้ำแห่งความเป็นผู้ใหญ่ ซึ่งผู้เขียนสอดแทรกสัญญะ ให้ผู้อ่านได้คิดพิจารณาถึงเรื่องราวที่ผู้เขียนพยายามให้ผู้อ่านซึมซับและพิจารณา ในความฝันทั้งสองไม่เคยมีใครกล้าว่ายข้ามไปจนคืนหนึ่งอาทิตย์เป็นผู้กระโดดลงไปในบึง แต่ก็ต้องตายเพราะโดนกระสุนสองนัดยิ่งที่ขมับซ้าย 2 นัด ในคืนนั้นฝันของธันวาจึงมีเขาเพียงคนเดียว ไและเขากำลังจมหมดเรี่ยวแรงอยู่กลางบึงใหญ่ สายตาของเขามองไปเห็นชายชราเล่นว่าวอยู่บนฝั่งกำลังเรียกเขา ซึ่งเรื่องราวในตอนนี้อาจทำให้ผู้อ่านสับสน และไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้แต่งต้องการจะสื่อ แต่เมื่อพิจารณาอย่างละเอียดแล้วนั้นจะทำให้ผู้อ่านเข้าใจในสัญญะที่ผู้เขียนสอดแทรกเข้ามาในเรื่องราวบึงน้ำแห่งความนั้นผู้ใหญ่นั้น หากเราไม่มีสติและใช้ชีวิตอย่างไม่รอบคอบอาจว่างไปไม่ถึงฝั่ง และตัวเราเองอาจดำดิ่งลงไปใต้ผิวน้ำ ไม่สามารถมีอายุขัยได้จนถึงวัยผู้ใหญ่ เมื่อเรื่องดำเนินมาถึง ตอนที่ 3 ว่าว(แห่งชะตากรรม) เรื่องราวดำเนินขึ้นมาจนถึงจุดสุดยอดซึ่ง ตัวละครของหนุ่มใหญ่และลูกหนี้เกิดปมขัดแย้งและเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง การตัดสินใจของหนุ่มใหญ่ เขาไม่สามารถควบคุมอารณ์ของตนเองในตอนนั้นได้ เพียงแค่เขาลั่นไกปืนไปที่หัวของลูกหนี้ก็เหมือนการจบชีวิตของตนเองด้วยน้ำมือของตัวเองชีวิตของมนุษย์นั้นไม่ได้อาศัยแต่เพียง โชคชะตาแต่ยังอาศัยสติและการตัดสินใจของเราควบคู่ไปด้วยผู้เขียนได้คลายปมของเรื่องใน ตอนที่ 3 ว่าว (แห่งชะตากรรม)ในตอนที่หนุ่มใหญ่ตัดสินใจที่จะหยุดรถ ในขณะที่ท้องฟ้า อัสดงและสายตาของเขาหยุดมองไปที่ว่าวน้อยเขาคิดพิจารณาในทางเลือกของตัวเองแม้เขาจะเลือกเหนี่ยวไกปืนออกไปที่ลูกหนี้ถึง 2 นัด แต่การเหนี่ยวไกปืนแต่การเหนี่ยวไกปืนของเขาก็ไม่ได้เล็งไปที่ขมับของลูกหนี้ เขาเลือกยิงไปที่ขา ซึ่งทางเลือกนี้ของเขาเหมือนเป็นการให้โอกาสตัวเองและสามารถต่อลมหายใจของเของให้ดำรง ให้โอกาสตัวเองและสามารถต่อลมหายใจของเของให้ดำรงอยู่บนโลกนี้ต่อไป เขารู้สึกสงบและเขานั้นรู้สึกว่าการตัดสินใจของเขาในครั้งนี้สิ่งที่เขาเลือกที่จะทำ เขาตัดสินใจถูกแล้ว เหมือนแสงสว่างกลับมาส่องที่ชีวิตเชาอีกครั้ง การปิดเรื่องผู้เขียนสร้างเรื่องราวให้ผู้อ่านได้คิดเอง และเข้าใจธรรมชาติและความหมายของคำว่าชีวิต โดยเรื่องสั้นเรื่องว่าวนั้นจะต้องใช้กระบวนการคิดและตีความเป็นอย่างมาก เพราะใช้สัญลักษณ์ให้ผู้อ่านได้ตีความและหาคำตอบเกือบทั้งเรื่องผู้เขียนพยายามสื่อความหมายหมายให้ผู้อ่านได้เข้าใจความหมายของชะตาชีวิตผ่านว่าวที่ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ว่าวไม่สามารถลอยอยู่อยู่บนท้องฟ้าได้ตลอดไป ชีวิตมนุษย์ก็เช่นเดียวกัน เมื่อพิจารณาโครงเรื่องจะเห็นได้ว่าโครงเรื่องมีความสัมพันธ์กับชื่อเรื่องการดำเนินเรื่องสลับเหตุการณ์ไปมา อาจทำให้ผู้อ่านสับสน และไม่เข้าใจในเรื่องราว แต่หากผู้อ่านมีประสบการณ์ในการอ่านผู้อ่านจะสามารถแปลความในสัญลักษณ์ที่ผู้เขียนทิ้งไว้ให้ ทำให้ผู้อ่านเข้าใจเรื่องราวที่ผู้เขียนทิ้งสัญญะให้ผู้อ่านแปลความ และพบกับความหมายของชะตาชีวิตที่ผู้แต่งต้องการให้ผู้อ่านขัดเกลาความคิดในหัวใจ