...ดุจอาทิตย์รุ่งแจ้ง.............แสงงาม
พลังสว่างชูชีพวาม..............อร่ามกล้า
เดือนดาวเด่นประดับยาม.......เย็นค่ำ
แสงส่องเชิญชวนท้า............ท่องหล้าดับเข็ญ
...เป็นลมโหมกระหน่ำร้าย......เลวทราม
บปล่อยคอยคุกคาม.............ขุ่นแค้น
ฝนเสริมส่งชีพงาม...............วามทั่ว
กระทำผ่านกาลนาน แม้น.......ไม่ได้ใครชม
โคลง ๒ บทนี้ ผมตั้งใจแต่งให้มี
๑) เอก ๗ โท ๔ ตามเกณฑ์
๒) มี สัมผัสสระ หรือ สัมผัสอักษร ระหว่างวรรค
เพื่อเป็นแนวสำหรับผู้อยาก ลับสมอง
๓) ส่งสัมผัสระหว่างบท ซึ่งจะรับสัมผัสได้ที่วรรคแรกของบทถัดไป
ในตำแหน่งคำที่ ๑ หรือ ๒ หรือ ๓
๔) คำท้ายสุดของบท แสดงทั้งแบบใช้ เสียงจัตวา ตามที่ว่ากันว่า ไพเราะ
กับใช้ เสียงสามัญ ที่เกณฑ์ก็ยินยอมกัน
หวังเป็นประโยชน์บ้างนะครับ
ไม่มีความเห็น