พระสงฆ์นักธุรกิจ

ภายใต้ความเป็นแปลงทางสังคม เศรษฐกิจ วัดก็ได้รับผลกระทบเฉกเช่นองค์กรอื่นในสังคม 

ผู้เสียสละชีวิตแบบฆราวาสมาบวชเป็นพระอยู่วัด ต้องใช้ชีวิตอันเนื่องด้วยผู้อื่น ภายใต้กรอบพระธรรมวินัย

และระเบียบประเพณี เมื่อยามที่บ้านเมืองเป็นปกติเศรษฐกิจไม่ฝืดเคือง พระสงฆ์ก็ฝึกฝนตนเพื่อตามพระธรรมวินัยให้เป็นแบบอย่าง

เดินทางสายกลาง ไม่เป็นภาระ แต่เมื่อใดที่ภาวะไม่ปกติชีวิตก็ลำบาก นั่นคือภาวะวิสัยของพระสงฆ์ตามพระธรรมวินัย 

แต่กาลยุคได้เปลี่ยนไปพระสงฆ์ยุคใหม่ ถูกใช้เป็นเครื่องมือหรืองคิดทำเอง ที่ต้องเข้าหาคหบดี หรือผู้มียศศักดิ์ 

เสนอความคิดแบบหวังผล เพื่อสร้างโบสถ์ วิหาร ลานเจดีย์ให้เป็นที่อัศจรรย์ แต่บางแห่งพระเป็นที่ตั้งแห่งศรัทธา เจ้าสัวห้างร้านค้า

ก็เข้ามาเสนออิฐ หิน ปูน ทราย วัสดุก่อสร้างต่างๆ แบบให้ไปก่อนผ่อนทีหลัง มองในแง่ดี วัดก็เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่เลี้ยงตัวเองได้ 

มองในแง่ร้ายไปบั่นทอนชีวิตทางธรรมวินัยของพระสงฆ์ให้สั้นลง  หลายวัดทั่วประเทศที่ก่อสร้างยิ่งใหญ่อลังการ อย่างน่าศรัทธา

แต่หาแก่นแท้ของธรรมไม่คอ่ยเจอ