ชีวิตที่พอเพียง ๓๘๕๙. เดือนสิบสองน้ำนองตลิ่ง

ชีวิตที่พอเพียง  ๓๘๕๙. เดือนสิบสองน้ำนองตลิ่ง

ตลิ่งในที่นี้หมายถึงตลิ่งของสระน้ำเล็กๆ ในหมู่บ้านสิวลีที่ผมอยู่    ซึ่งมีเนื้อที่ราวๆ สองสามไร่    ผมมาอยู่ที่นี้เข้าปีที่ ๒๓   ปีนี้ระดับน้ำในสระขึ้นสูงที่สุด    สูงกว่าเมื่อปี ๒๕๕๔ ที่เกิดน้ำท่วมใหญ่เสียอีก    ในวันเพ็ญเดือนสิบสองซึ่งตรงกับวันที่ ๓๑ ตุลาคม ๒๕๖๓ จึงมีคนไปลอยกระทงกันมากเป็นพิเศษ    โดยชาวหมู่บ้านร่วมกันทำกระทงเอง ผมมาเห็นตอนออกไปเดินออกกำลังตอนเช้า    จึงถ่ายรูปมาให้ดู  

การมีสระน้ำในหมู่บ้านจึงให้ความสุขสดชื่นเพิ่มขึ้น    ยิ่งมีปลาหลากหลายชนิดที่เลี้ยงไว้ในสระและห้ามจับ    ยิ่งช่วยให้การมีบ้านอยู่ในหมู่บ้านนี้เป็นความสุขเพิ่มขึ้น    ตอนเย็นผมจะพาสาวน้อย (ตอนนี้พุงใหญ่) ออกไปเดินออกกำลังและนั่งกินลมชมวิวที่ริมสระน้ำแทบทุกวัน    

ปีนี้เริ่มเข้าฤดูหนาววันที่ ๒๒ ตุลาคม    เช้าวันที่ ๓ พฤศจิกายน   อากาศดีและลมโชย    ผมออกมานั่งรับลมในสนามหญ้าเล็กๆ หน้าบ้าน    พร้อมกับพิมพ์ บล็อก นี้ไปด้วย    ให้ความสุขยิ่งนัก    เป็นความสุขท่ามกลางสังคมที่เครียดกับโควิด  การตกงาน  ปัญหาเศรษฐกิจ และบรรยากาศขัดแย้งทางการเมือง   

หลังจากนั้นอากาศก็ขึ้นๆ ลงๆ    จนวันนี้ ๓๑ ธันวาคม อุณหภูมิลดลงชัดเจน ที่บ้านผมตอนเช้า ๒๐ องศาเซลเซียส สดชื่นมาก    แต่บรรยากาศโควิดร้อนฉ่า        

ผมสังเกตว่า เมื่อเราวางตัว  วางใจ ให้อยู่กับความเป็นจริง    รวมทั้งในกรณีของผม ช่วงนี้เป็นชีวิตบั้นปลาย    บุญที่สั่งสมไว้เกือบแปดสิบปี  ช่วยให้ชีวิตมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะดีได้ถึงขนาดนี้   

ชีวิตที่มีความสุข ไม่ได้ปลอดจากปัญหานะครับ    แต่สามารถอยู่กับปัญหาได้โดยไม่ถูกทำร้ายมากเกินไป  

วิจารณ์ พานิช

๓ พ.ย. ๖๓    เพิ่มเติม ๓๑ ธ.ค. ๖๓