โสเภณีก็มีหัวใจ : นายหน้า แมงดา อาโก โสเภณีเด็ก

ชื่อเรื่อง : นายหน้า แมงดา อาโก โสเภณีเด็ก
ผู้แต่ง : คำพูน บุญทวี
จำนวนหน้า : ๑๗๔
หนังสือที่รวมเรื่องราวของเหล่าโสเภณีเด็ก และนายหน้าหาโสเภณี เป็นบันทึกที่โสเภณีและนายหน้าบรรยายถึงความทุกข์ทรมานของการเดินทางสายนี้
บันทึกแรกเป็นบันทึกของ ‘กลอย’ เด็กสาวที่จากบ้านไปทำงานร้านอาหารในกรุงเทพ ฯ ตอนอายุเพียง ๑๒ ปี เธอใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพ ฯ จนได้แต่งงานและมีลูกสาวหนึ่งคน และมีลูกชายอีกหนึ่งคนกับสามีใหม่หลังจากที่สามีเก่าตาย สามีใหม่ของเธอทำอาชีพนายหน้าหาเด็กที่บริสุทธิ์ไม่เคยผ่านชายใดให้กับลูกค้าไม่ว่าเป็นคนไทยหรือต่างชาติ กลอยเลือกทำอาชีพนายหน้าโดยมีสามีเป็นผู้สอน เธอเที่ยวหลอกเด็กสาวไปขายให้ซ่องมากมาย จนกรรมตามสนองเมื่อลูกทั้งสองของเธอถูกหลอกไปขายไกลถึงญี่ปุ่น เธอจึงรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดของพ่อแม่เด็กสาวที่เธอหลอกไปขาย

บันทึกที่สองเป็นบันทึกของ ‘นายตึ๋ง’ เขามีอาชีพที่เหล่าโสเภณีเรียกว่า ‘แมงดา’ ชายที่มีหน้าที่ควบคุมเหล่าโสเภณีไม่ให้ทำผิดกฎของซ่อง โสเภณีคนใดคิดจะหนีหรือทำให้แขกไม่ถูกใจก็จะถูกเขาทำร้ายร่างกาย บางคนก็เจ็บถึงขั้นตาย อาชีพแมงดาของเขาเป็นอันต้องจบลงเมื่อเขาต้องเสียแขนไปหนึ่งข้าง เพราะเขาพยายามหลบหนีตำรวจที่บุกเข้ามากวาดล้างซ่องโสเภณี เขากระโดดกำแพงเพื่อหนีแต่พลาด กระดูกแขนของเขาหักทั้งแขนจนหมอต้องตัดแขนออก เขาสำนึกขึ้นได้ว่าเป็นเพราะเขาเคยกระทืบแขนของโสเภณีเด็กที่ถูกหลอกมาขายให้ซ่องจนตาย

บันทึกที่สามเป็นบันทึกของ ‘นายซ้ง’ เขาทำงานในโรงแรมที่เปิดให้แขกที่มีความต้องการทางเพศเข้าพัก มีบริการโสเภณีส่งให้ถึงห้อง แขกบางคนก็มาใช้บริการห้องม่านรูด นายซ้งเล่าเรื่องราวชีวิตของโสเภณีในโรงแรม ที่ต้องให้บริการลูกค้าของตนเพื่อหาเงิน และชีวิตของโสเภณีที่ต้องถูกแมงดาทำร้ายเมื่อมีแขกมาฟ้องว่าบริการไม่ดี นายซ้งทำงานที่โรงแรมแห่งนี้เป็นเวลานานจนเห็นความอัปยศของอาชีพขายตัว

บันทึกสุดท้ายเป็นบันทึกของ ‘กระแต’ เด็กสาวภาคเหนือที่หนีออกจากบ้านไปขายตัวกับเพื่อนตั้งแต่ยังเรียนไม่จบประถมหก เธอต้องเจอกับชีวิตที่น่าขยะแขยงในสายตาของคนอื่น เธอเที่ยวขายตัวไปทั่วทั้งในกรุงเทพ ฯ และภาคใต้ ชีวิตโสเภณีเด็กของเธอต้องเจอกับคนมากหน้าหลายตา เหล่าเพื่อนโสเภณีในซ่องที่เธออยู่ต่างก็ถูกหลอกมาขาย บางคนถูกพ่อแม่ขายเพราะต้องการเงิน กระแตบันทึกเรื่องราวของโสเภณีเด็กในซ่อง แต่ละคนต่างก็มีชีวิตที่น่าสงสาร ต้องขายตัวเพื่อแลกกับเงิน กระแตก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอขายตัวให้ผู้ชายมานับไม่ถ้วนจนเธอพลาดติดเชื้อเอชไอวี
บันทึกทั้งสี่เรื่องนี้ ท้ายบันทึกจะมีข้อความที่เขียนให้ผู้ที่ได้อ่านบันทึกเห็นว่าการเป็นโสเภณีหรือนายหน้าคืออาชีพที่ทุกข์ทรมานที่สุด หากใครคิดที่จะเป็นจงคิดใหม่เสีย เพราะการขายตัวคือการซ้อมตกนรกขุมลึกที่ต้องเจอแต่ความทุกข์ทรมานขั้นสุดนั่นเอง

วรรณกรรมเรื่องนี้เขียนจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสังคมไทย การขายตัวเพื่อตัดปัญหายากจนคือทางที่คนไทยเลือกทำ พ่อแม่ที่ไม่มีปัญญาเลี้ยงดูลูกก็ขายลูกเพื่อแลกกับเงิน วรรณกรรมเรื่องนี้จึงสร้างขึ้นเพื่อให้เห็นความทุกข์ทรมานของการทำอาชีพขายตัว การขายตัวไม่ใช่วิธีในการแก้ปัญหายากจน แต่เป็นวิธีที่นำไปสู่ความอัปยศให้แก่ชาติบ้านเมืองและวงศ์ตระกูล เพราะฉะนั้น เราควรรักศักดิ์ศรีในความเป็นผู้หญิงของตนเอง อย่าให้ใครมาดูถูกได้ว่าไม่มีปัญญา

วรรณกรรมเรื่องนี้เหมาะสำหรับหญิงวัยรุ่น วัยเรียน และผู้ปกครอง เพราะผู้เขียนต้องการสะท้อนข้อคิด ให้ข้อเตือนใจแก่สังคมและเยาวชน รวมไปถึงพ่อแม่ผู้ปกครอง ให้เห็นภาพสะท้อนการเป็นโสเภณีเด็กว่ามันทุกข์ทรมาน สำนวนภาษาก็อ่านง่าย เนื้อเรื่องสร้างความสนุกและหดหู่ในคราเดียวกัน

“ใครที่คิดจะไปขายตัวหรือเป็นโสเภณีเด็กเช่นฉันขอให้หยุดคิดเสียเถิด ไม่เช่นนั้นจะน้ำตาตกเช่นฉัน”
ประโยคนี้สื่อให้เห็นได้ว่า คนที่ขายตัวแม้เขาจะได้เงินมามากสักเพียงใดแต่เขาก็ไม่ได้มีความสุข เขาพร้อมที่จะหนีออกจากวงจรชีวิตโสเภณีเสมอ