ชีวิตที่พอเพียง 3778. คนขวางโลก

ชื่อบันทึกนี้ผุดขึ้นมาระหว่างอ่านจดหมายข่าวของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ทำให้ระลึกชาติกลับไปสมัยทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์    เห็นข่าวและเอกสารประชาสัมพันธ์แล้วผมขัดใจ    ว่าทำไมมันตื้นเขินนัก    มหาวิทยาลัยเป็นสถานชุมนุมของผู้มีปัญญาไม่ใช่หรือ    แล้วทำไมผู้มีปัญญาจึงปล่อยให้ข่าวตื้นๆ ออกไปสู่สังคม    ออกไปสร้างสังคมแห่งความตื้นเขิน

ผมรู้สึกว่า ข่าวแสดงผลงานเด่นที่ไม่แยกแยะระดับความเด่น เป็นการสร้างความตื้นเขินของฝ่ายมหาวิทยาลัยเอง     ทำกันจนเคยชิน    จนในที่สุดเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ของมหาวิทยาลัยเองก็ไม่เข้าใจความลึกตื้นของผลงานวิชาการ    รวมทั้งมีการเขียนข่าวผลงานแบบเกินจริง โดยไม่รู้ตัว    

ในสายตาของผม ข่าวประชาสัมพันธ์องค์กร ต้องมีเป้าหมายแบบ “วัดครึ่งกรรมการครึ่ง”    คือองค์กรเจ้าของข่าวได้ประชาสัมพันธ์ผลงาน    และผู้อ่านก็ได้ประโยชน์ คือได้ความรู้    แต่ข่าวประชาสัมพันธ์ที่เผยแพร่กันโดยทั่วไปมันตื้นเขิน    คือบอกเพียงว่าได้รับรางวัล  มีคนมาดูงาน  ได้รับยกย่อง    ไปไม่ถึงข้อมูลเชิงลึก ว่าผลงานนั้นๆ มีคุณค่าอย่างไร    ได้ก่อผลกระทบอย่างไรบ้างแล้ว  หรือคาดว่าจะก่อผลกระทบอะไร    คือเป็นข่าวที่บอก what    ไปไม่ถึง how  และ why  

ปัญหาสำคัญอยู่ที่เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ไม่มีความรู้เชิงเนื้อหาสาระในระดับลึก    แต่ผมว่าปัญหาสำคัญกว่าคือ เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ไม่ได้รับการฝึกให้รู้วิธีหาข่าว และเขียนข่าวเชิงลึก   

ผมเป็นคนขวางโลกเช่นนี้เอง      

วิจารณ์ พานิช

๗ ส.ค. ๖๓