เที่ยว cool cool สีชมพู ขอนแก่น (3)

เรียงความยาวสาวความยืด เล่าเรื่องกิจกรรมของสองวันที่ไปร่วมกิจกรรมเที่ยว เทส เทรล ลู่พง ดงลาน สีชมพู  แต่ก็ยังไม่ครบเรื่องที่อยากจะเล่าบรรยาย เสร็จจากกิจกรรมที่ทีงานดงลาน บ้านนอกคอกแบ้จักสรรแล้ว หลังจากนั้นก็มีธรรมะจักสรรหละครับ เพราะยังมีวัดถ้ำแสงธรรมที่ไม่อยู่ในแผนกิจกรรม แต่เป็นไฮไลท์ของสีชมพูอีกแห่งที่นักท่องเที่ยวให้ความสนใจ จึงชวนสมัครพรรคพวกที่ยังเหลืออยู่ไปกราบพระด้วยกัน ขับตามกันไปสองสามคัน....ที่ไหนได้ สมาชิกจากงานวิ่งก็เต็มวัดเช่นกัน แยกจากกันที่บ้านยายตาก็มากราบพระเฉกเช่นกัน

วัดถ้ำแสงธรรม มีจุดเด่นคือ ตั้งอยู่บนเขาและถ้ำบนเขาหิน และที่สำคัญคือต้องเดินขึ้น เดินขึ้น และเดินขึ้น แต่วัดถ้ำแสงธรรมก็คงจะประจักษ์ตาใจทุกท่านมาบ้างแล้ว เพราะใคร ๆ ก็ไป แต่ที่อยากจะบันทึก (เล่า) ก็คือ “ธรรมะจัดสรร” เพราะในจังหวะที่เราไปร่วมกิจกรรมหนึ่งวันครึ่ง เรามีโอกาสทำความรู้จักกับบรรดาสมาชิกน้อยมาก ด้วยเหตุผลสองอย่างคือ ฝ่ายผู้จัดให้เราพบปะกันตามอัธยาศัยขาดการจัดกิจกรรมนันทนาการร่วม มาทำความรู้จักกันแบบธรรมชาติจัดสรร อีกอย่างในสมาชิกทีมเราเองก็นานพอควรที่เราไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันกับเพื่อน เพราะฉะนั้นเรื่องเล่าเม้าท์กันในทีมก็มากโขแล้วสำหรับวันครึ่ง จึงไม่ได้ค่อยทำความรู้จักมักคุ้นกับคนอื่น ๆ เลย แต่ด้วยจังหวะของการจะเดินทางไปวัดถ้ำแสงธรรมนี่เอง รถว่างจึงชวนน้องอีกสองคนขึ้นรถมาด้วย ระหว่างนั่งรถก็ชวนกันคุยไปนิดหน่อย ปรากฏว่าน้องสองคนนั่งเบาะหลัง จึงพูดขึ้นว่า “พี่ ในหนังหนังสือ A Day เล่มนี้มีพวกผมสองคนอยู่ด้วย” หนังสือเพียงเล่มเดียวที่ติดรถไว้ ซื้อมานานแล้วก็ยังไม่หยิบอ่าน แต่นั่นแหละครับท่านผู้ชม เรื่องราวของธรรมะจัดสรรก็เกิดขึ้น “ครูอัฐ” และ “ครูประสิทธิ์” แห่งโรงเรียนรุ่งอรุณ โรงเรียนทางเลือกที่กรุงเทพมหานคร โอ้ววววววววววววววววว   ก็ชวนกันคุยไม่มากก็ถึงวัด เราจึงขอถ่ายรูปกับคนดังในหนังสือ สองหนุ่มบอกว่า “แทบจะมองไม่ออกนะครับ เพราะในหนังสือเป็นรูปของทั้งโรงเรียน” แต่ผมก็คะยั้นคะยอขอถ่ายเป็นที่ระลึก เพราะความบังเอิญไม่ได้มีบ่อยนัก ชีวิตคนเรามันไม่ได้มีโอกาสดี ๆ บ่อยนักกับเรื่องบังเอิญ แต่มันงดงาม

จนมารู้จากครูสอญอว่าครูอัฐชอบปลูกต้นไม้ และสองหนุ่มเดินทางมาขอนแก่นครั้งแรกในชีวิตด้วยรถไฟจากกรุงเทพถึงขอนแก่น และขากลับก็สามารถหิ้วต้นไม้ไปกรุงเทพได้ เพราะมีสวนมีที่ทางสามารถปลูกป่ากลางเมืองได้  และกว่ารถไฟจะออกจากขอนแก่นก็สามสี่ทุ่ม โอ้วววววว ผมจึงชวนสองครูให้ไปขนต้นไม้ที่ผมเพาะไว้ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น ที่เรือนเพาะชำของลุงภารโรงยอด พอสบโอกาสก็ถามครูสอญอว่าแวะไปได้ไหม ครูตอบว่าก็จะผ่านไปอยู่แล้ว เพราะจะพากันไป Columbo Craft Village พอดี และแล้วครูสอญอก็พาสองหนุ่มมาเยี่ยมชมสวนเล็ก ๆ ของผม ผมจึงมอบต้นไม้ให้ไป 3 ต้น กาลพฤกษ์ มะเกลือ และทองกวาว ให้ครูอัฐเอาไปลงสวนที่พระนคร “ต้นไม้จาก มข. จึงเดินทางโดยรถไปเข้ากรุง”

อย่าลืมติดตามตอนที่ 4 นะครับ คงจะเล่าทัศนะเรื่องการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศชุมชนครับ