เที่ยว cool cool สีชมพู ขอนแก่น (1)

อำเภอสีชมพู จังหวัดขอนแก่น  ภาพจำและการรับรู้เกี่ยวกับอำเภอนี้มีน้อยมาก จำได้เลือนรางว่าเคยผ่านไปครั้งหนึ่งในการไปลงพื้นที่กับ Professor ญี่ปุ่น เพื่อเก็บข้อมูลวิจัยในพื้นที่อำเภอภูผาม่านและสีชมพู เมื่อปี 2549 ภาพจำที่มีอยู่คือเมืองที่ไปมาลำบาก มีเหมืองหิน รถบรรทุกและถนนที่ขรุขระมาก ถนนก็แคบ และมีความทรงจำที่ดีเรื่องหนึ่งคือ Professor ญี่ปุ่น ถามว่า water enough for the crop? น้ำเพียงพอสำหรับการปลูกข้าวไหม?  แต่ผมจำคำแปล enough ไม่ได้ ทั้งวันเลยเครียดกับคำคำเดียว กลับถึงมหาวิทยาลัยผมจึงต้องเปิดพจนานุกรมเพื่อค้นคำว่า “อินาฟ/อีนัฟ” แล้วก็โทษตัวเองว่าคำแค่นี้ก็แปลไม่ได้ ทำให้การสนทนาที่ทุ่งนาในวันนั้นไม่สมบูรณ์ ทั้ง ๆ ที่คุยเรื่องอื่น ๆ ด้วยกันทั้งวัน... สีชมพู ในความทรงจำ

ช่วงต้นเดือนกรกฎาคม 2563 ครูสอญอจัดกิจกรรมปั่นจักรยาน “เที่ยวบ้านเพื่อน สีชมพู ภูผาม่าน” แล้วปรากฏว่าภาพของแหล่งท่องเที่ยวและธรรมชาติของสีชมพูสวยงามมากและถูกส่งต่อสู่สายตาชาวโลกจนเกิดกระแสบนโลกโซเชียลมีเดีย ผมก็พูดเชิงรบเร้าอยากจะไปบ้าง เพราะพลาดโอกาสจากการไปปั่นจักรยานเที่ยวบ้านเพื่อน ครูสอญอจึงชวนว่า งั้นไปวิ่งกันไหม จัดงานวิ่งเล็ก ๆ ที่สีชมพู โอ้วววว ผมรีบตอบรับคำชวนว่าไป จัด ดี  ครูสอญอจึงกำหนดวันและกิจกรรมในวันที่ 27-28 กรกฎาคม 63  “เที่ยว เทส เทรล ลู่พง ดงลาน สีชมพู” และยังมีตารางกิจกรรมในวันที่ 1-2 สิงหาคม 63 ในงาน “ชมพู ดูดาว หน้าฝน ยลดนตรี ครั้งที่ 1”

ครูสอญอใจดีให้ผมขอโควตาก่อน เพราะถือว่าเป็นกลุ่มแรกที่ชวนกันจัดงานวิ่ง จนแล้วจนรอดผมก็ตอบไปว่าขอแค่ 2 ที่ก็พอ (ในใจอยากให้คนอื่น ๆ ได้ไปด้วยเยอะ ๆ) เพราะรองรับคนร่วมกิจกรรมได้ไม่มากนัก... ผมไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากนักกับการไปวิ่งที่สีชมพู ครูสอญอก็ให้ข้อมูลตารางกิจกรรมไว้ แต่ในหัวก็ยังมองภาพของสีชมพูไม่ออก จึงไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก เพียงต้องการ “พักผ่อน” แล้วไปเรียนรู้กับครูสอญอ

ก่อนวันเดินทางวันสองวันก็เลยชวนน้องกันย์ไปเที่ยวเล่นด้วย บอกไปแค่ว่าจะชวนไปอำเภอสีชมพู ไปงานวิ่ง และไปเที่ยว พร้อมส่งกำหนดการให้ศึกษารายละเอียดเอง (ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากมายไปกว่าตารางกิจกรรมว่าต้องทำอะไรบ้าง) กันย์ตอบรับ ... วันเดินทางก็ออกกันสายกว่าที่วางแผน เพราะทั้งสองคนก็ต่างพักผ่อนน้อย จึงไม่อยากจะออกเช้ามาก ... ไปตามโลเคชั่นที่ครูสอญอส่งมาให้ ถึงทิวสน ดงลาน ทุกคนแทบจะพร้อมหน้าพร้อมตา จอดรถ เดินชมป่าสน โอ้โฮ ขับรถผ่านบ่อยมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ได้จอดชื่นชมความงามของทิวสน สวยงามมาก จากนั้นครูสอญอก็ชวนทุกคนฟังกำหนดการกิจกรรมของวันแรกที่เราได้พบเจอกัน ก่อนที่จะให้คนส่วนหนึ่งนั่งท้ายรถอีแต๊กเที่ยวชมชน ผ่านอุโมงค์ต้นไม้จากถนนสายมะลิวัลย์เข้าสู่ดงลาน ส่วนคนอื่น ๆ รวมทั้งผม ก็ขับรถยนต์ตามขบวนคาราวานไปดงลานด้วยความตื่นเต้น...เป้าหมายแรกคือไร่ภัทรวรินทร์ สตรอเบอรี่ดงลาน ไปชมไร่น่าสวนผสมที่สวยงามท่ามกลางธรรมชาติและหุบเขา แวดล้อมด้วยพืชผักและผลไม้ พักดื่มน้ำและของว่างก่อนเดินทางไปเที่ยวชมธรรมชาติท้ายวัด เพื่อฟังสรุปเรื่องราวธรรมชาติของดงลาน ช่วยกันเก็บขยะแล้วไปทานกลางวันที่ชมภูวิว อาหารกลางวันสุดประทับใจจากฝีมือของคนท้องถิ่น ข้าวเหนียว ต้มไก่ ส้มตำ และผลไม้ ก่อนเดินทางไปไหว้พระชมฝูงลิงที่วัดถ้ำผาน้ำเที่ยง ได้เห็นความสวยงามของธรรมชาติและวิถีชุมชนนิดหน่อยในการเคารพธรรมของศาสนา พร้อมกับการเคารพธรรมชาติ ก่อนที่จะเดินทางต่อไปเพื่อปีนเขาเข้าถ้ำ เพื่อชมวิวอันสวยงาม ด้วยเวลาจำกัด และจำนวนสมาชิกที่ค่อนข้างมาก เราจึงขับรถตามกันไปเรื่อย ๆ แล้วก็ทำตามที่หัวหน้าคณะทัวร์ชี้แจง แนะนำ แล้วเราก็ไปที่พัก โฮมสเตย์บ้านยายตา พักสักชั่วโมง ก่อนเดินทางไปชมทุ่งชมพู ทุ่งดอกหญ้าที่พลิ้วไสวไปตามลม สวยงามท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงาม ก่อนกลับมาโฮมสเตย์เพื่อทานมื้อเย็นอันแสนอร่อย เคล้าบรรยากาศแบบเรียบง่ายของสมาชิกหญิงชายจากหลากหลายภูมิลำเนา ก่อนที่จะแยกย้ายเข้าที่พักตามอัธยาศัย เพราะฝนห่าใหญ่ไล่ให้เราเข้านอนไวขึ้น เพื่อพักให้พอเตรียมตัวตื่นไปวิ่งในเช้าวันถัดไป