การดำรงชีพแบบล้อกับธรรมชาติ

          ช่วงนี้ธรรมชาติกำหนดให้ มีผลไม้ เพียงพอสำหรับกินในครอบครัว หลากหลายชนิด ได้แก่ ทุเรียน มังคุด เงาะ ขนุน จำปาดะ กล้วย มะพร้าวอ่อน สับปะรด ระกำ เป็นต้น 

          ในความเป็นจริง ถ้ามีผลผลิตจำนวนมาก ผู้คนก็ไม่มีความสามารถในการซื้อช่วงนี้ เช่นกัน ผู้เขียนมองว่า เป็นสมดุลที่จัดการ โดยธรรมชาติ  

           เราจึงพยายามปรับตัวตามธรรมชาติ ด้วยการจัดการ ถนอมอาหาร แปรรูป แบ่งจำหน่ายเพียงเล็กน้อย แบ่งปันแก่ผู้ที่สมควรได้รับ เป็นต้น

           เมนูอาหาร คาวหวาน ในครอบครัว จึงมาจากผลผลิตในสวน เป็นต้นเรื่อง เมื่อเรารับประทานผลผลิตจากธรรมชาติ เข้าใจว่า ร่างกายน่าจะปรับสมดุลเข้ากับธรรมชาติ หลีกเลี่ยงการเจ็บป่วยได้ไม่มากก็น้อย  ความสามารถในการปรุงอาหารและจัดการ นับเป็นทักษะที่จำเป็นในช่วงเวลานี้

เมื่อพิจารณาการดำรงชีพแบบล้อกับธรรมชาติ นับว่าไม่เลว เรามีอาหารเหลือเฟือ 

           ช่วงนี้ หน่อไม้ไผ่ตง ทยอยแตกหน่อ เพียงพอที่จะทำอาหาร และถนอมอาหาร รวมถึงแบ่งขาย

           ชีวิตจริงหลังโควิดบรรเทา ไม่ใช่ความสุขสบาย หรือรอยยิ้ม กลายเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญของพฤติกรรมมนุษย์ เพื่อความอยู่รอด แม้แต่ตัวผู้เขียนเอง ที่เคยคิดปรุงเมนูอาหารจากสิ่งที่อยาก หรือวัตถุดิบที่หาได้จากตลาดสดแบบนานทีปีหน เปลี่ยนเป็น เริ่มต้น จากสิ่งที่ตนมีนั่นเอง...