การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม

การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม

     การท่องเที่ยว คือการเดินทางไปโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อการผ่อนคลายทางร่างกายและจิตใจ องค์ประกอบในการท่องเที่ยวคือเพื่อน พาหนะ สถานที่จะไป เงินที่จะใช้ และสิ่งอื่นๆที่อำนวยความสะดวก 

         มีผลงานวิจัยของนักวิชาการหลายเรื่องเกี่ยวกับการท่องเที่ยวไม่ว่าจะเป็นเรื่องการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ เชิงประวัติศาสตร์  เชิงธรรมชาติ เชิงชุมชนเศรษฐกิจ และเชิงวัฒนธรรมและอื่นๆอีกมากมาย จะท่องเที่ยวแบบใดปัจจัยสำคัญ๒ ประการคือผู้เที่ยว กับสถานที่เที่ยว ผลการวิจัยของหลายสำนักพบว่าผู้ท่องเที่ยวมากที่สุดอันดับหนึ่งคือ วัดหรือศาสนสถาน อันดับสองคืออุทยาน อันดับสามคือแม่น้ำ/ทะเล นั่นแสดงให้เห็นว่าเป้าหมายของการเที่ยวย่อมเป็นไปเพื่อความสุขทางจิตใจด้วย นอกจากความสนุกทางกายและสายตา และนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะไปเป็นครอบครัว  ที่กล่าวเช่นนี้เพราะได้สัมภาษณ์ผู้ท่องเที่ยวในวัดป่าภาคอีสานตั้งแต่จังหวัดนครราชสีมา สุรินทร์ ขอนแก่น อุดร หนองคาย สกลนคร นครพนม มุกดาหาร และอุบลราชธานี จะเห็นได้ว่าวัดที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวนั้นมีทั้งวัดป่าและวัดบ้าน หลายแห่งพัฒนาตนเองเพื่อให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวโดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังพัฒนาป่าให้เป็นที่รมนียสถาน  ทำให้ผู้เข้าไปสู่วัดแล้วมีความชุ่มอกชื่นใจ คลายความกังวล ทั้งหมดนี้มีในผลงานวิจัยเรื่อง  วัดป่า: เส้นทางท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในภาคอีสาน