ทิ่มอ้ายไว้ซะเด้อหล่า ถึงเว้าว่าฮักเพียงได๋ เมื่อหัวใจเจ้าเอ่ยลา กะเฮ็ดสาให้มันแล้ว
คงเหมิดแนวแล้วทางยื้อ เมื่อบ่คือคำเว้าว่า ไปโลดสาอย่าห่วงอ้าย เป็นคนพ่ายอย่างชัดเจน
หากแม่นเวรหรือกรรมต้อง สิประคองรอยยิ้มส่ง ยอมยกธงเป็นคนแพ้ ถึงแคร์เจ้าเกือบแม่นตาย
ยอมเป็นทรายประคองน้ำ ยามอ่วยไหลไปตามแก่ง บ่อาจแข็งเป็นหินกล้า คากางกั้นให้หวั่นไหว
จากนี้ไปบ่มีเจ้า เป็นเพียงเงาในใจพี่ คิดว่าดีแล้วซ๋ำนี้ ที่เคยไกล้ได้ฮักเธอ
ฮู้โตเด้อว่าต่ำต้อย ซ่ำหมาคอยเครื่องบินผ่าน หอน-หวาน-หวาน-พานมองฟ้า กะมีค่าแล้วต่อใจ ซั่นแหล่วเนาะ
.
(บ่าวโจ่โล่)
ขออนุญาต : นำภาพและเสียงประกอบงานเขียน เพื่ออัถรสในการอ่าน ซึ่งไม่ได้ดัดแปลงแต่งเติมต้นฉบับแต่อย่างใดครับ
ไม่มีความเห็น