๑,๑๔๐. วิถีแห่งความคิด..ชีวิตใหม่
ในบางช่วงบางตอนของชีวิต..แทนที่จะได้หยุดพักร่างกายจริงๆบ้าง กลับทำไม่ได้อย่างที่ใจคิด..อันนี้หรือเปล่า ที่เขามักพูดกันว่า..อย่าคาดหวัง ชีวิตมีความไม่แน่นอน
วันนี้..วันที่ต้องจดจำไปอีกนาน..กับประสบการณ์ที่เข้ามาในชีวิต มากระทบทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่ได้เข้ามาเยือนบ่อยนัก..ครั้งสุดท้ายจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อปีไหน..
ผมอาเจียนอย่างรุนแรง..ใจสั่นหวิวเหมือนจะเป็นลม..หมดเรี่ยวแรงไปในพริบตา คลื่นไส้และเวียนหัวมากมาย เหงื่อออกท่วมตัวแต่มือเท้าและหัวใจรู้สึกเย็นจนหนาว
หลับตาและบอกตัวเองว่า..ต้องอดทนและต้องรอด ก้าวพ้นช่วงเวลานี้ไปให้ได้ แต่ใจก็คิดถึงคุณหมอ..ผมอยากไปโรงพยาบาล..แล้วผมก็โชคดีได้ถึงมือหมอได้ในเวลาที่รวดเร็วทันใจ
คุณหมอให้น้ำเกลือและฉีดยาแก้อาการคลื่นไส้ ผมอ่อนเพลียจนลืมตาไม่ขึ้น..ก่อนที่ผมจะหลับยาวไปสามชั่วโมง..ผมมีสติพอที่จะคิดทบทวนที่มาที่ไปของอาการที่เกิดขึ้นในวันนี้ คิดถึงเรื่องราวดีๆ ในแบบที่ไม่ต้องซ้ำเติมตัวเอง...
ผมถามตัวเองว่า..ได้ให้ความสบายๆกับชีวิตบ้างหรือยัง..?อยู่ในกรอบแห่งความความดีความงามจนรู้สึกเคร่งเครียดเกินไปไหม..?และทำไมไม่ให้ชีวิตปล่อยวางบ้าง..
ชีวิต..ไม่ต้องถูกต้อง..ดีพร้อม..สมบูรณ์แบบก็ได้ มีใครสักคนไหมที่เราสามารถคุยได้ทุกเรื่อง..ไม่ว่าจะเรื่องดีหรือร้าย..ไม่ต้องคอยปั้นหน้าหรือสร้างภาพแบบที่ต้องคอยเอาใจกัน..แบ่งปันใจกันอย่างตรงไปตรงมา และไม่คอยซ้ำเติมกันก็พอ....
ผมหลับเหมือนสลบไสล..แต่ในใจก็มีภาพลอยมาให้ได้ฝัน เหมือนว่าสักวัน..เมื่อเกษียณชีวิตราชการ ซึ่งก็อีกไม่นานเกินรอ.. ผมจะได้มีโอกาสไปนั่งอยู่ริมน้ำที่ไหนสักแห่ง
ใช้ชีวิตในแบบที่ไม่ต้องเร่งรีบ เพื่อค้นหาความสุขที่แท้จริง เหมือนชีวิตในวัยเยาว์ที่ได้พักอาศัยอยู่ใน “เรือนแพ”กับพ่อแม่ กระแสน้ำกับชีวิตยังรู้สึกผูกพันกันอยู่เสมอ
เมื่อร่างกายกลับมาเป็นปกติ..ก็เหมือนชีวิตได้สดใสขึ้นมาอีกครั้ง จากการป่วยในระยะสั้นๆ ก็ให้แง่คิดมุมมองใหม่อยู่มากพอสมควร..
ผมคิดว่า...ชีวิตที่มีแต่ให้นั้น..ย่อมเหนื่อยแน่นอนทั้งใจและกายที่ได้ทุ่มเทไป อย่างไร้เงื่อนไข..แต่ถ้ารู้ว่าสิ่งที่เราให้ไปนั้น ไม่ใช่แค่ให้ความรู้.....
แต่เป็นความเข้าใจว่า “ความสุขที่แท้คืออะไร” เมื่อเขาได้รับรู้ “คุณค่า” ครั้งใด “ความคุ้มค่า”ที่เราเหน็ดเหนื่อยย่อมมีค่าเสมอ..
และเราจะไม่เสียดายทั้งเวลา..แรงกายแรงใจเลย เมื่อเราต้องหยุดลงตามกาลเวลา กับทุกสิ่งที่ได้ให้ไปแล้วทั้งหมดในชีวิตนี้..
สิ่งสำคัญที่สุด..อย่ายึดมั่นถือมั่น ในการเกิดขึ้น..ดำรงอยู่..และสลายไป ของเรื่องราวต่างๆ เพราะไม่มีความจริงที่ถูกต้องบนโลกใบนี้..
ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่คือความจริงที่ถูกสมมุติขึ้นมาทั้งนั้น ใจที่ปล่อยวางไว้กลางๆ..แต่ให้อยู่กับปัจจุบัน ย่อมนำพาความสงบสุขขึ้นในใจและสังคมที่เราอยู่ได้เสมอ..
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๕ มิถุนายน ๒๕๖๓
ความเห็น (3)
หวัดดีท่าน ผอ.คนเก่ง
รักษาสุขภาพครับ ท่าน ผอ. ;)…
ดูแลสุขภาพนะคะ หายไวไว ขอให้มีความสุขอย่างแท้จริงในวิถีชีวิตใหม่ค่ะ