มอดินแดงแห่งความหลังและปัจจุบันของฉัน
มอดินแดงแห่งความหลัง
ตอน #พี่เลี้ยงน้องใหม่ #พลนมสองสามเดือนมานี้ว่างเว้นจากการเขียนบันทึก วันนี้แม้เป็นวันหยุด แต่ก็ยังเป็นวันที่ต้องเรียนรู้ดูชมโลกไปด้วย เช้าตื่นไปวิ่งออกกำลังกับลูกชาย สายมาทำกับข้าวทาน สายมาหน่อยอ่านหนังสือแล้วก็งีบหลับ สะดุ้งตื่นเพราะเสียงคนสวนตัดหญ้าและใช้เลื่อยไฟฟ้าตัดแต่งกิ่ง ตื่นมาด้วยอารมณ์ไม่สู้ดีนัก แต่ก็เหมือนทุกครั้งคือการข่มใจแล้วก็ละวาง เพื่อพิจารณาใจเจ้าของว่าอะไรเล่าที่ทำให้เป็นทุกข์ เพราะเรายึดติดตัวตนใช่ไหม เสียงที่มากระทบทำให้เกิดอารมณ์ใช่หรือไม่ แล้วค่อย ๆ สงบใจ เมื่อใจเริ่มสงบ กายก็สงบตาม …จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าวอาจารย์ ดร.พงษ์ มนต์ไว้ให้ไปเพลด้วย ก็ตระเตรียมตัวหุงหาเพื่อไปสมทบกันกับทางโน้น ทานกลางวัลเสร็จก็สนทนากันตามประสา เปิ้ลเลยเอ่ยว่าอยากไปคาเฟ่ จึงได้เปลี่ยนอิริยาบถเยื้องกรายไปเสพย์กาแฟพร้อมงานศิลป์หลังจากโควิดมาก็ไม่ได้มีโอกาสได้เสพย์ได้สมงานศิลป์แม้แต่น้อย… ติดอยู่คาเฟ่นานโข จึงขอตัวกลับมาที่พำนัก คิดไปมาก็ตั้งใจหิ้วกล้องตัวโตกะจะไปเก็บภาพบรรยากาศทั้ว มข. มุ่งหน้าไปถนนข้างคณะเกษตรศาสตร์ เพราะเห็นว่าเพิ่งปรับปรุงตกแต่งใหม่ จังหวะกำลังจะกดชัตเตอร์ อ.อวบ คณบดีหญิงแกร่งผู้เพิ่งผ่านศึกทวิตเตอร์มาหมาด ๆ ท่านก็เดินมาพอดี จึงได้สนทนาและบันทึกภาพพื้นที่ปรับปรุฃใหม่ สนทนาถึงกรณีทวิตเตอร์ที่กำลังเกิดขึ้นแถววิทยาเขตสีฐานและที่บ้านหลังนี้ แล้วก็ต่าฃคนต่างแยกย้ายกันครู่หนึ่ง ผมเดินเก็บภาพเรื่อยไป รอจังหวะแสงสี คณบดีก็เดินกลับมา เห็นท่านเดินวนไปมา เก็บขยะและดูความเรียบร้อย แล้วถอดรองเท้าเดินเท้าเปล่ามาที่สนามหญ้า ผมก็กำลังซุ่มถ่ายดอกไม้ใบหญ้าพอดี ก็ถือโอกาสบันทึกภาพคณบดีไปด้วย และได้เดินวนในสนามหญ้ากับม่านไปเรื่อย ท่านก็เก็บใบไม้ ถอนหญ้าไปพลาง พอพลบค่ำจึงได้สนทนาแลกเปลี่ยนความเห็นกันเพื่อการพัฒนาในสองสามเรื่อง พอค่ำจึงร่ำลากันไป… คิดถึงเมื่อก่อนตอน อ.เคี้ยง ยังไม่เกษียณ เราจะได้ไปพบปะกันทานมื้อค่ำที่บ้านพัก อ.เคี้ยง อยู่เรื่อย ตอน อ.อวบ ยังไม่ได้เป็นคณบดี และจะเห็น อ.อวบ บนเวทีศูนย์ประชุมในการฝึกซ้อมบัณฑิตของมหาวิทยาลัย… พื้นที่ของคณะกำลังเริ่มเปลี่ยนแปลงจากพื้นที่โซนอาคารเรียน ก็เป็นนิมิตรหมายที่ดี แม้มีวิกฤติแต่ก็ทำให้เราได้เห็นโอกาสที่จะพัฒนา เหมือน #โควิดมาปัญญาเกิด รอบนี้ #ทวิตเตอร์นำพาปัญญาเกิด … กลับมาถึงหอพัก กำลังรอทานค่ำ เพราะแม่จุงกับ อ.พงษ์ เป็นเจ้าภาพข้าวปุ้นน้ำปลากแดกจากเรณูนคร ระหว่างนั้น ดร.สุชาติ ก็มาพอดี ชวนคุยแผนการจัดผังสวนป่า #กาลพฤกษ์ ที่จะทำต่อในขั้นต่อไป ไอเดียก็พรั่งพรู ดร.อาม ก็แวะมาหา เอากล้วยน้ำว้าจากบ้านมาฝาก และเป็นวันคล้ายวันเกิดด้วย บอสเลยมอบพระเครื่องให้และอวยพรในฐานะพี่คนโตของแก๊ง #เหล่าจอมยุทธ์ ถึงเวลาสมาชิกก็มาครบถ้วน จึงทานค่ำด้วยกัน มีข้าวปุ้นน้ำปลากแดกจากเรณูเป็นหลัก จากนั้นก็นั่งสนทนากัน ดูข่าว ที่บ้านวีดิโอคอลกลุ่มสนทนากับหลานคนเหล็กอันเป็นกิจวัตรประจำวันวิถีใหม่ของครอบครัว และแยกย้ายพักผ่อนตามอัธยาศัย…พอเปิดดูไลน์กลุ่ม มีเพื่อนส่งรูปตอนเป็น #พี่เลี้ยงน้องใหม่ เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้วมาให้ จึงทำให้ภาพจำความหลังครั้งกระโน้นผุดขึ้นมา เดิมทีไม่ได้จะสมัครเป็นพี่เลี้ยงน้งใหม่ แต่จะเรียนซัมเมอร์ ท่านอาร์ม รูมเมทที่เคารพรักก็ชักชวนว่า เพื่อไม่ให้เสียเปล่าก็สมัครเป็นพี่เลี้ยงน้องใหม่ด้วยเลยสิ มีประโยชน์ จึงตัดสินใจไปสมัครรอบสอง แล้วก็ฝึกซ้อมกันหนักเอาการ ทุกเย็นที่เวที อน.มข. ร้อนผ่าวในช่วงมีนาคมถึงพฤษภาคมที่ต้องอดทนฝึกฝน ทั้งเรียนซัมเมอร์สองสามวิชาไปด้วย การแบ่งเวลาจึงเป็นเรื่องสำคัญ ความร้อนระอุของอากาศก็พลอยทำให้เหนื่อยล้า แต่ก็อดสาสู้ทนจนถึงวันไปสัมมนาพี่เลี้ยงน้องใหม่ แบ่งกลุ่ม A-Z แล้วก็ทำหน้าที่ต้อนรับน้องใหม่ ครั้งนั้นน้องปี 1 น่าจะประมาณ 5,000 คนได้ …สู่รั้วมอดินแดง กลุ่มสัมพันธ์ ปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ เชียร์กลาง ลอดซุ้ม ไหว้เจ้าพ่อมอดินแดง บายศรีสู่ขวัญ ไหว้ครู… ภารกิจรับน้องส่วนกลางก็ลุล่วงเรียบร้อย แล้วส่งต่อน้อง ๆ เข้าสู่กิจกรรมรับน้องใหม่ของคณะ…การเป็นพี่เลี้ยงน้องใหม่ ช่วยเปิดโลกทัศน์อันยิ่งใหญ่แก่ชีวิตนักศึกษอย่างมาก เพราะการทำงานร่วมกันกับเพื่อนพี่น้องต่างคณะ ช่วยหล่อหลอมให้เราคิด พูด ทำ ด้วยความรอบคอบ มองปัญหาร่วมกัน และร่วมกันป้องกัน แก้ไข แล้วพัฒนาอย่างประสานความร่วมมือจากทุกฝ่ายเพื่อทำงานใหญ่ให้สำเร็จลุล่วง พลังของนักศึกษาจึงสำคัญมากในช่วงรับน้อง เพราะคนหมู่มากค่อนหมื่นกับกิจกรรมที่หลากหลาย หากเป้าหมายไม่ชัดเจนย่อมทำให้ภารกิจติดขัด แต่หากผู้นำและผู้ตามเข้าใจเป้าหมาย ทราบข้อจำกัดและปัจจัยแวดล้อมร่วมกัน ย่อมจะช่วยให้งานใหญ่ลุล่วงสำเร็จตามเหตุปัจจัยในห้วงนั้น… #พลนม จึงเป็นบทเรียนเล่มใหญ่ของชีวิตนักศึกษาอีกเรื่อง และเป็นทักษะชีวิตที่สำคัญจวบจนปัจจุบัน เกือบยี่สิบปีที่ผลของการเป็นพี่เลี้ยงน้องใหม่ในครั้งนั้นยังส่งผลต่อชีวิตที่ดีงาม เพื่อนร่วมกลุ่มบางคนก็ยังติดต่อกันและดูแลกันอยู่สม่ำเสมอ …เพื่อนหลายคนก็เติบโตทั้งร่างกาย จิตใจและอาชีพการงานการครอบครัว แต่เพื่อนบางคนก็หลับยาว แล้วเดินทางล่วงหน้าไปก่อนในอีกเส้นทางหนึ่ง เหลือไว้แต่คุณความดีและความทรงจำที่งดงาม…
ดึก 10 พฤษภาคม 2563 ที่มอดินแดง บ้านเรา
