หล่อนบางคน 2
ข้าพเจ้า
สะเออะคิดถึงหล่อน
ในคืนปลอด-ลมและดาว
.
.
ข้าพเจ้าไม่คิดว่า
นี่จะเป็นบทกวี-ดราม่าและน้ำเน่า
แม้ใครอื่นจะมองว่าเป็นอย่างนั้น
หล่อนหายไป
พร้อมกับเวลาบนหน้าปัดนาฬิกา
ที่เดินวนรอบนับไม่ถ้วนนาฑี
และวินาฑีซ้ำๆอยู่อย่างไม่รู้เหน็ดหน่าย
อาการรำพึงถึงหล่อน
กับรสขมฝาดแจมเปรี้ยว
ของกาแฟดำร้อนในแก้วกระเบื้อง
ชวนกำเริบให้คิดถึง
และแอบซ่อนหล่อนไว้
กลางหน้ากระดาษเปล่า
เพียงชื่อเดียว
ลงชื่อ
ด้วยความคิดถึง
หมายเลขบันทึก: 676432เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2020 13:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม 2020 13:34 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น