โลก จักรวาลและกาลเวลา

ในความได้เกิดมาเป็นมนุษย์

บนโลกใบนี้จักรวาลนี้ที่เราอาศัย

จึงได้เกิดกาลเวลาขึ้นมา

นักวิทยาศาสตร์พยายามค้นหาความคงที่ของเวลา

หรือค้นว่าแท้จริงเวลามีความคงที่หรือบิดเบี้ยว

แน่นอน..เวลามีความบิดเบี้ยว

แกว่งไกวไปตามรูหนอนใจกลางจักรวาล

เวลาไม่ได้เป็นสากลโลกหรือสากลจักรวาลอะไรเลย ๖๐ นาทีคือ ๑ ชั่วโมงเป็นเพียงเรื่องสมมุติ

เราสมมุติร่วมกันว่าเท่านั้นๆคือเวลา

ทุกสิ่งเป็นไปอย่างนั้นตามกาลเวลา

ไม่มีอะไรเที่ยงสักอย่างในวัฏจักรแห่งนี้

วันคืนเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป

หรือว่า..เวลานั้นมีอยู่แล้ว

เราจะเกิดมาหรือไม่

เวลาก็มีของมันอยู่อย่างนั้น

ฤดูกาลต่างๆ คงจะเกิดขึ้นตามกำหนดเวลาของธรรมชาติ แสงอาทิตย์แสงจันทร์ยังคงมีแม้เราตายไปแล้ว

เพราะมีเราเกิดมา

มีจิตรับรู้ มีปนะสาทสัมผัส

มีการสื่อสารแลกเปลี่ยน

มีความทรงจำและสติปัญญา

เลยรับรู้ว่ามีเวลาอยู่แล้วบนโลก

ไม่เลย..ไม่ใช่!

เวลาเกิดขึ้นเพราะเรามีลมหายใจ

จิตของเราน่ะสิ มันกำหนดชีวิตของเรา

ว่าแท้จริงเวลาของเรามีเท่าที่เรามีลมหายใจ

แค่นั้น..

ตั้งแต่เกิดไปจนกว่าจะตาย

เรามีลมหายใจเท่าไหร่

เรามีเวลาเหลืออีกเท่าไหร่

กาลต่อไปนรกหรือสวรรค์ ความเป็นความตายอยู่ใกล้กัน นรกสวรรค์ห่างกันแต่พลิกฝ่ามือ

ใบ้ไม้ในกำมือกับใบไม้ในป่าอันไหนมากกว่ากัน

พระพุทธองค์ทรงตรัสถามพระสาวก

ใบไม่ในป่ามีมากกว่าพระสาวกตอบพระพุทธเจ้า

"สิ่งที่เรารู้มีเท่าใบไม้ในป่า สิ่งที่เอามาสอนมีเท่าใบไม้ในกำมือ"

พิจรณาด้วยใจให้แยบคาย

"ถ้าเรารู้จักใบไม้ในกำมือของพระพุทธเจ้า เราก็จะรู้จักใบไม้ทั้งป่า"

โลก จักรวาล และกาลเวลา

ยังเล็กเสียกว่าฝ่ามือเรา.