แดนแห่งพระนิพพาน

หยิบกระดาษมาแผ่นหนึ่ง ให้วาดรูปโลกและวาดรูปตัวเองยืนอยู่บนโลกนั้น

วาดดวงจันทร์ดวงอาทิตย์และดาวเคราะห์ในระบบสุริยะทั้งหมดในกระดาษแผ่นนั้น ส่วนว่างๆ ถือเป็นอวกาศ

วาดระบบจักรวาลอื่นในลักษณะเดียวกัน วาดซ้อนๆๆ ทับๆๆ ทับซ้อนกันจนเป็นรูปภูเขา

พลิกกลับหัวกระดาษให้ภูเขาหงายฐานขึ้น วาดแบบเดียวกันให้เป็นรูปภูเขาจากฐานเดียวกัน

ขีดเส้นตรงจากยอดภูเขาด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง แล้ววาดวงกลมล้อมรอบให้เส้นตรงเป็นเส้นผ่าศูนย์กลาง

ตอนนี้เราวาดได้เอกภพหนึ่งแล้ว ดาวทุกดวงหมุนรอบกันและกัน เส้นตรงนั้นคือหลุมดำ มันไม่ได้ตรงเสียทีเดียว มันคดๆงอๆ เหมือนงวงพายุ แรงหมุนเร็วช้า ทำให้เวลาเป็นสิ่งไม่คงที่ เฉกอายุขัยของมนุษย์ไม่เที่ยงฉันนั้น

วาดเอกภพแบบเดียวกันอีกหนึ่งพันลงไปในกระดาษ แล้ววาดวงกลมล้อมรอบไว้ เราก็ได้ ๑ โลกธาตุอย่างเล็ก

วาดโลกธาตุอย่างเล็กอีก ๑ แสน เราก็จะได่ ๑โลกธาตุอย่างกลาง วาดโลกธาตุอย่างกลางอีก ๑ หมื่นล้าน เราก็จะได้โลกธาตุอย่างใหญ่

ตอนนี้เราจะเห็นอวกาศนั้นกว้างใหญ่ไพศาลเป็นอจินไตย แล้วพระนิพพานอยู่ตรงไหน

มิติแห่งพระนิพพานนั้นอยู่ทุกที่ มิติที่อยู่เบื้องหลังอวกาศ บริสุทธิ์ อิสระจากทุกสิ่ง ไม่อาจวาดลงในกระดาษได้ อุปมาพระนิพพานเป็นกระดาษที่ใช้วาดจักรวาลนั้นเอง

พระนิพพานสงบเกินภาษาใดๆในโลกแสดงให้เห็นได้ นอกจากคำว่า "ว่างเปล่า" ไม่มีที่สิ้นสุด