โรงพยาบาลหลวงพ่อเปิ่น

บันทึกการเรียนรู้

โรงพยาบาลหลวงพ่อเปิ่น

กิจกรรมที่ได้ไปทำรู้สึกอย่างไร ในครั้งแรกที่ได้ไป ช่วงเช้าเป็นการฟังบรรยายทำความรู้จักกับโรงพยาบาลแห่งนี้ ที่นี่เป็นโรงพยาบาลเล็กแต่ค่อนข้างครบ ในด้านของเวชกรรมฟื้นฟู เช่นมีแพทย์แผนจีน นวดแผนไทย ทั้งยังมีห้องพักสำหรับคนไข้ฟื้นฟู และที่สำคัญมีบ้านฝึกการดำรงชีพอิสระเป็นบ้านพักสำหรับอยู่ 24 ชั่วโมงเพียงคนเดียวเพื่อฝึกในการช่วยเหลือตนเองอย่างเต็มรูปแบบ สิ่งที่ดิฉันประทับใจคือ จากการแนะนำของพี่บุคลากรทำให้ทราบว่าระบบการทำงานของโรงพยาบาลนี้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ นครชัยศรีโมเดล เป็นการนำจุดแข็งของแต่ละโรงพยาบาลมาทำงานร่วมกัน เช่นในด้านการฟื้นฟู ของโรงพยาบาลนี้ หรือในด้าน emergency ของโรงพยาบาลนครชัยศรี เป็นระบบการทำงานที่ดิฉันได้เรียนรู้ และที่สำคัญโรงพยาบาลแห่งนี้มีการลงเยี่ยมบ้านอีกด้วย โดย พี่ที่จะอยู่กับเรา ก็คือ พี่หนิง นักกายภาพบำบัด และ พี่เรน นักกิจกรรมบำบัดประจำโรงพยาบาล สำหรับช่วงบ่ายเป็นการออกชุมชน โดยทีมที่ดิฉันไปนั้น มีพี่เรนเป็นหนึ่งในทีม ได้เห็นการทำงานของพี่เรน ซึ่งสามารถเข้าถึงผู้รับบริการได้เป็นอย่างดี เนื่องจากคำพูดที่ดูน่าเชื่อถือ และเป็นกันเอง ทำให้ผู้รับบริการไม่รู้สึกอึดอัด และผ่อนคลาย เป็นสิ่งที่ดิฉันชื่นชม ครั้งที่สอง พวกเราได้ไปกันที่โรงเรียนผู้สูงอายุ เป็นสถานที่ที่ดิฉันประทับใจมากๆ เนื่องจาก ได้เห็นผู้สูงอายุ ที่ active หรือมีความแข็งแรงกระชุ่มกระชวย คุณตาคุณยายทุกท่านน่ารักมากๆ ร่วมทุกๆกิจกรรมอย่างเต็มที่ และมีกิจกรรมที่เป็นของทางโรงเรียนผู้สูงอายุเอง เป็นกิจกรรมที่มีประโยชน์และสร้างสรรค์ มีความสนุกสนาน เป็นการเต้นตจามจังหวะเพลง ซึ่งแต่ละท่านก็เต้นได้ลงจังหวะ เก่งกันทุกท่านเลย และมีอุปกรณ์ที่ผลัดกันดึงยืดตามจังหวะเพลง คราวนี้ ได้อาจารย์ เข้าร่วมกิจกรรมด้วย บรรยากาศเต็มไปด้วยความผ่อนคลายและสนุกสนาน มาถึงกิจกรรมสุดท้ายที่นักศึกษาจัด เป็นกิจกรรมที่ให้จัดกลุ่มย่อยและช่วยกันประดิษฐ์อุปกรณ์ที่ใช้ตักเกลือใส่ขวดแก้วใบเล็กให้ได้มากที่สุดในเวลาที่กำหนด ซึ่งการที่จะได้อุปกรณ์นั้นต้องประมูลกัน ด้วยวิธีการตอบคำถาม มีทั้งปัญหาเชาวน์ โจทย์เลข และให้บอกคำขวัญ เป็นกิจกรรมที่สนุกมาก เห็นทุกๆท่านมีรอยยิ้ม ไม่ว่าจะเป็นคุณตาคุณยาย นักศึกษา และอาจารย์ ต่างร่วมสนุกกันเต็มที่ ทั้งนี้ ได้เห็นไหวพริบ และการคิดคำนวน ที่ว่องไว และความคิดสร้างสรรค์ในการประดิษฐ์อุปกรณ์ที่ตัก รวมทั้งการทำงานฝีมือของแต่ละท่านหลังจากทำกิจกรรมก็ได้มีการประเมินด้าน Cognitive เกี่ยวกับการวางแผน ซึ่งคุณตาคุณยายแต่ละท่านก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเช่นเคย

ได้เรียนรู้อะไรจากการไปทำกิจกรรม เริ่มจาก โรงพยาบาลแห่งนี้ ทำไห้ดิฉันได้เรียนรู้และเข้าใจระบบการทำงาน ของโรงพยาบาลมากขึ้น ได้เรียนรู้ว่ามีการประสานงานกันของแต่ละโรงพยาลบาลอย่างเป็นระบบ ซึ่งในบางเรื่องเป้นข้อมูลที่พึ่งได้เรียนรู้ เช่นการจัดการประชากร ความอยู่รอดของโรงพยาบาล มาตรการของโรงพยาบาล ความรับผิดชอบของโรงพยาบาล เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ และทำให้เป็นเรื่องใกล้ตัวมากขึ้น และจากการที่ได้เดินสำรวจโรงพยาบาลก็ได้เห็นแผนกต่างๆ ได้เห็นการแพทย์ที่หลากหลาย ได้เห็นการทำงานร่วมกันที่หลากหลาย นอกจากนี้ได้เห็นการทำงานในแผนกของกายภาพบำบัด และกิจกรรมบำบัด ว่ามีลักษณะเป็นอย่างไร และดิฉันก็ได้เรียนรู้ในแต่ละห้อง แต่ละอุแกรณ์ การประยุกต์ใช้อุปกรณ์ของพี่เรน และประสบการณ์การทำงาน เทคนิคการทำงานของพี่เรน ซึ่งเป็นนักกิจกรรมบำบัดคนเดียวที่โรงพยาบาลแห่งนี้ ได้เห็นเทคโนโลยีใหม่ๆที่ไม่เคยรู้จักในการฟื้นฟู เช่นเครื่องฝึก Balance ที่คล้ายการเล่นเกม นอกจากนี้ได้เรียนรู้การเข้าหาผู้รับบริการของพี่เรน การวางตัว การใช้คำพูด เป็นสิ่งที่ดิฉันจะจดจำและนำไปประยุกต์ใช้ สำหรับการไปที่โรงเรียนผู้สูงอายุ ทำให้เห็นผู้สูงอายุในอีกภาพหนึ่ง ที่มีความ active ซึ่งจะต้องพูดคุยและ ทำกิจกรรมที่ประเมินความสามารถให้ถูกต้อวเหมาะสม ไม่ยากหรือง่ายเกินไป มีการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าที่ดี

นำไปพัฒนาในวิชาชีพกิจกรรมบำบัดอย่างไร ประสบการณ์ของพี่ๆแต่ละคนเช่น พี่หนิง พี่เรน รวมไปถึงอาจารย์ ขั้นตอน หรือกระบวนการในการเยี่ยมบ้าน สิ่งที่ได้เรียนรู้ คือการสร้างสัมพันธภาพกับผู้รับบริการ รวมไปถึงผู้ดูแล ทั้งในเรื่องของการประเมิน มุมมองที่กว้างกว่านักศึกษาจะมอง การที่เราได้ลงมือทำด้วยตัวเอง จะทำให้เรารู้ตัวเองว่าเรายังบกพร่องจุดไหน และควรพัฒนาอะไร รวมไปถึงการทำงานร่วมกันของหลายฝ่าย ทั้ง โรงพยาบาลแต่ละที่ และ การร่วมมือกับ IL ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดต่อการบริการการรักษาทั้งสิ้น เป็นวิสัยทัศน์ที่ครอบคลุม กว้างไกล และการเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ดี ก็ต้องมีความคิดที่จะพัฒนาอยู่ตลอด และเรียนรู้อยู่เสมอๆ