ห้องเรียนไร้ขีดจำกัด

บ่ายวันนี้เริ่มต้นขึ้นอย่างช้าๆ ทุกอย่างดูจะไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ อาจารย์เรียกความตื่นตัวของพวกเรากลับมาโดยให้เรา ที่นั่งริมหน้าต่างเปิดม่านออกเพื่อเพิ่มทัศนวิสัย แสงแดดจ้าส่องลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา ห้องสี่เหลี่ยมแห่งนี้ปราศจากความขุ่นมัวอีกต่อไป ตอนนี้สิ่งแวดล้อมของเรากว้างขึ้นกว่าเดิมแล้ว ต่อจากนั้นอาจารย์ให้พวกเราบันทึกสิ่งที่เราเห็นภายนอกหน้าต่างบานใหญ่แห่งนี้ ทั้งมีชีวิตและไม่มีชีวิตลงบนสมุด เป็นสิ่งที่ค่อนข้างท้าทาย หลังกรอบสี่เหลี่ยมบานใหญ่เราต่างพบเห็นสิ่งแวดล้อมต่างกันไปคนละแบบ แต่นั้นคงไม่ใช่ปัญหาสักเท่าไหร่ แต่โจทย์ที่ยากที่สุดของวันนี้ก็คืออาจารย์ให้พวกเราจับกลุ่มคนที่เกิดเดือนเดียวกันและร่วมกันสร้างสรรค์ผลงาน3อย่าง นั่นก็คือ แต่งกลอน แต่งเพลง และสุนทรพจน์ภาษาอังกฤษ งานแต่ละอย่างที่เราได้จากอาจารย์นี่น่าแปลกใจทุกครั้งเลย แถมยังมีข้อกำหนดของกิจกรรมก็คือต้องสร้างสรรค์ผลงานทั้ง3อย่างนี้ให้เสร็จภายในเวลา 44 นาที พวกเราเริ่มลงมือทำ โดยแบ่งงานกันทำคนละอย่างเพื่อความรวดเร็ว เป็นความท้าทายที่ค่อนข้างจะยากมากๆ แต่ทุกคนต่างก็พยายามทำงานของกลุ่มเราอย่างเต็มความสามารถ หลังจากง่วนอยู่กับการสร้างสรรค์ผลงานของแต่ละคน ก็ถึงเวลาที่จะต้องถ่ายคลิปและส่งงาน และแล้วพวกเราทุกคนก็ผ่านความยากที่สุดของวันนี้มาได้ในที่สุด ทั้งหมดนี้ทำให้เราเกิดเป็นประสบการณ์หรือ Life Experiences ตาม EHP model ซึ่งจะเชื่องโยงเข้ากับงานของเราวันนี้และจะแบ่งออกได้เป็น3หัวข้อดังนี้
Sensorimotor คือการรับรู้

           -การได้เห็นสิ่งแวดล้อมภายนอกหน้าต่างและรับรู้ว่าสิ่งนั้นมีชีวิตหรือไม่

           -การสื่อสาร

Cognitive คือการเข้าใจ

            -เข้าใจในโจทย์ที่อาจารย์สั่ง 

             -การใช้ความคิดสร้างสรรค์ผลงานออกมา

Psychological 

             -การจัดการเวลาให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด       

             -มีความเครียดและกดดันจากงานที่ทำ

             -เกิดความภาคภูมิหลังจากทำงานเสร็จ                  

     ซึ่งทั้งหมดนี้จะทำให้เรามีประสบการณ์มากขึ้น และสิ่งที่ได้จากวันนี้ก็คืออย่างแรกเราไม่ควรจำกัดตัวเองอยู่แค่ในที่ที่เดียวหรือในมุมมุมเดียว ถ้าเราได้มองออกไปกว้างๆจะทำให้เราเห็นหลายสิ่งหลายอย่างมากขึ้น และการที่เราได้ลองทำสิ่งใหม่ๆแม้มันจะยากแต่สุดท้ายเราจะต้องทำได้และเกิดความภาคภูมใจในตัวเอง