ไอดอลคนแรกของผมเป็นตัวการ์ตูน

“ใจเย็นๆทุกคน ไม่ต้องรีบ เริ่มจากเอาคืนให้ได้ก่อนลูกนึง”

ประโยคนี้ยังคงดังก้องอยู่ในใจของผมเสมอมานับตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินประโยคความสั้นๆนี้ผมได้ยินครั้งแรกตั้งแต่ตอนอยู่ป.3นี่เป็นคำพูดปลุกใจที่สั้นและเรียบง่ายแต่แฝงด้วยความหมายมากมายนี่เป็นคำพูดของ อากิระ เซนโด อัจฉริยะแห่งวงการบาสเกตบอลจากการ์ตูนเรื่อง slamdunk

เขามีทักษะการเล่นที่เรียบง่ายแต่มีคุณภาพ ทุกการจ่ายบอลของเขาจะมีผลในการเปลี่ยนแปลงการแข่งขันเสมอโดยเซนโดคนนี้ก็ได้มีต้นแบบมาจาก Penny Hardway

พ่อมดแห่งวงการบาสเกตบอลในชีวิตจริงถึงแม้ว่าเซนโดจะเป็นเพียงตัวละครจากการ์ตูนแต่ผมก็กล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่านี่คือไอดอลคนแรกในชีวิตของผมผมได้เริ่มเล่นบาสเกตบอลตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมาจนเมื่อถึงช่วงป.5 หรือก็คือ7ปีก่อนหน้าบันทึกนี้ ในช่วงเวลานั้นคือช่วงที่ผมได้เริ่มแข่งขันอย่างจริงจังมากขึ้นประกอบกับตอนนั้นผมมีร่างกายที่ถือว่าสูงในระดับเด็กรุ่นเดียวกันผมจึงมักเป็นตัวเลือกแรกๆในการลงสนามในปีนั้นผมได้รางวัลที่3จากการแข่งขันบาสเกตบอลในงานกีฬาสีผมจึงได้หวังว่าปีหน้าจะสามารถทำได้ดีกว่านี้แต่ในปีถัดมาผมมีน้ำหนักมากขึ้นและขาดการฝึกซ้อมรวมถึงรีบร้อนในการทำคะแนนทำให้ผมไม่สามารถพาทีมไปแตะรางวัลใดๆได้เลยหลังจากนั้นผมก็ได้กลับมาทบทวนตัวเองว่าการเล่นแบบไม่ใช่สไตล์เดิมส่งผลให้เล่นยากและเล่นได้ไม่ดีเหมือนก่อนผมจึงเริ่มฝึกฝนตั้งแต่พื้นฐานใหม่อีกครั้งหลังจากที่ขึ้นชั้นมัธยมมาร่างกายผมเริ่มหยุดสูงจากสาเหตุอะไรก็ไม่สามารถทราบได้ผมต้องขยับตำแหน่งจาก power forwardไปเป็นpoint guard ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เซนโดไอดอลของผมถนัดและเริ่มฝึกในตำแหน่งนั้นอย่างจริงจังโดยมีแนวทางการเล่นของเซนโดเป็นแบบแผนส่งผลให้หลังจากนั้นผมก็ได้รับรางวัลมากขึ้นและใช้แนวทางการเล่นแบบนี้เรื่อยมาซึ่งจนถึงช่วงม.ปลายที่ปัญหาเรื่องความสูงเป็นอุปสรรคในการแข่งขันมากขึ้นเรื่อยๆผมก็ได้เข้าซ้อมกับทีมของโรงเรียนในตอนแรกผมรู้สึกเรื่องความสูงนั้นเป็นปัญหาเอามากๆแต่ก็ได้รุ่นพี่ในทีมหลายคนมาช่วยให้คำปรึกษาและแนะแนวทางการเล่นเพิ่มเติมจึงทำให้ผมมีกำลังใจมากขึ้นและก็สัญญากับตัวเองว่าถึงแม้จะมีร่างกายที่เล็กแต่ก็จะเล่นบาสเกตบอลให้ดีให้ได้และในอนาคตอีก7ปีข้างหน้าผมก็จะรักษามาตรฐานของร่างกายและการเล่นให้คงที่และดีขึ้นเรื่อยๆรวมถึงใช้ความใจเย็นในการแก้ปัญหาต่างๆให้ได้อย่างหลากหลาย

ซึ่งหากเราจะมาวิเคราะห์กันผมนั้นถือได้ว่าโชคดีที่มีรุ่นพี่เป็นenvironmentดีให้กับผมทำให้ผมมีกำลังใจในการพัฒนาการเล่นบาสเกตบอลต่อไปซึ่งถ้าหากผมไม่มีenvironmentที่ดีผมก็อาจจะเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ถอดใจจากการเล่นกีฬาไปแล้วก็เป็นได้