๓. ความรักของปู่-ย่า
หากพูดถึง "ความรัก"...ไม่ว่าจะเป็นความรักในสถานะใด ยากที่เอ่ยถึงความหมายได้...แต่สำหรับความรักของปู่-ย่า แล้ว เป็นความรักที่หาที่เปรียบปานมิได้...ครั้งหนึ่งพวกเธอเคยรักลูกของเธอมาในขั้นหนึ่งแล้ว...ต่อมาสำหรับขั้นของลูก-หลาน-เหลนอีกขั้นหนึ่งของความรัก...เป็นความรักที่เปรียบเทียบกันไม่ได้ เป็นเพราะปู่-ย่า ผ่านโลกมามาก บทเรียน ประสบการณ์ทุกบทสอนปู่-ย่า เสมอว่า มีทั้งเรื่องดี-ไม่ดี...สำหรับเรื่องที่ดี ปู่-ย่า ต้องการให้เกิดกับรุ่นของลูก-หลาน-เหลน...ส่วนเรื่องไม่ดี บทเรียนที่ไม่ดี ประสบการณ์ที่ไม่ดี ปู่-ย่า มิต้องการให้เกิดกับพวกลูก ๆ หลาน ๆ...อาจเป็นเพราะความรัก ความหวังดี ความเมตตา ความห่วงใยมากกว่า ที่ทำให้ปู่-ย่า เป็นแบบนี้
บางคนอาจมองว่า ทำไมปู่-ย่า รักหลาน ๆ มากกว่าลูก...อาจเป็นเพราะความพร้อม การผ่านโลกมามาก เรียนรู้มามากมายตามที่กล่าวข้างต้น จึงทำให้เกิด "ความรัก" ขึ้นในตัวของปู่-ย่า...บางท่านกล่าวไว้ว่า "แขนงแรงกว่าหน่อ"...หากเกิดการเห็นปู่-ย่า รักหลาน หลงหลานมากกว่าลูก ๆ ของตัวเอง...สำหรับปู่เร-ย่าบุษ มีความคิดว่า "ไม่รักหลาน แล้วจะให้ไปรักใคร"...กฎของโลกมนุษย์ คือ กฎแห่งกรรม...กฎธรรมชาติ ที่มนุษย์ต้องรักรู้ รับทราบถึงความเป็นจริงของโลก...ซึ่งน้อมนำ "ธรรม" ลงสู่การปฏิบัติ ในความรัก ความมีเมตตาต่อสัตว์โลก นี่คือ "กฎแห่งกรรม"...แล้วจะมีผู้ใดเข้าถึงสัจธรรม ความจริงแบบนี้บ้าง ส่วนใหญ่มุ่งหลงระเริงกับความสุขทางโลกมากกว่า คือ ความสุขให้กับตัวเอง เช่น การท่องเที่ยวให้กับความสุขกับตนเอง ทั้ง ๆ ที่ลูก-หลาน ต้องการเอาใจใส่ดูแลจากผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมาก่อนแล้ว...แยกแยะให้เป็นระหว่างทางโลกกับทางธรรม
สำหรับปู่เร-ย่าบุษ สองคนนี้...มีความรัก เอื้ออาทรให้กับพวกหนู ๆ เสมอ และก็จะตลอดไป จนกว่าจะสิ้นลมของปู่กับย่า...นี่คือ การเกิดมาเพื่อปฏิบัติบารมีธรรมของปู่-ย่าในภพนี้ลูก "พี่ฟ้าคราม + พี่ Sky + น้องเดวา"...เติบโตเป็นเด็กดี คนดีของสังคม เป็นคนรักของคนทั่วไปนะลูก...อย่าลืมน้อมนำ "หลักธรรมลงสู่การปฏิบัติต่อชีวิตของพวกหนู ๆ ด้วยนะคะ...เพราะเป้าหมายของพวกเรา คือ นิพพานเท่านั้น...การพ้นทุกข์ คือ นิพพาน เมื่อต้องการพ้นทุกข์ ต้องเตรียมเสบียงบุญ เสบียงความพร้อมทั้งจิต + กาย ให้พร้อมและให้เป็นนะลูก...การเตรียมระหว่างทางนั้น สำคัญมากกว่าที่จะพูดถึงเป้าหมาย คือ นิพพาน" ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์...เลือกมากองใดกองหนึ่งที่ถูกจริตของเรา แล้วนำลงสู่การปฏิบัติต่อชีวิตจริง จะทำให้พวกหนูเรียนรู้ชีวิตจริงได้อย่างมีค่า และรู้คุณค่าของชีวิตบนโลกมนุษย์นี้ค่ะ...
"บันทึกไว้ เพื่อสักวันหนึ่ง...เธอสามคนในคนใดคนหนึ่งจะเข้ามาอ่านบันทึกของย่า"
ปู่เร-ย่าบุษ รักพวกหนูเสมอ...รักมากมาย รักที่ปู่-ย่า มีให้ไม่แพ้กันค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๕ กันยายน ๒๕๖๒
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น