ก้าวเเรก

          19 08 19 ก้าวเเรกเเห่งการเดินทาง เมื่อปีการศึกษาใหม่เริ่มขึ้น มหาวิทยาลัยซึ่งเคยเงียบสงบก็กลับมาครื้นเครงอีกครั้ง ห้องเเอลมีคนเต็มห้องอย่างไม่น่าเชื่อ มีเสียงการเเนะนำตัวและพูดคุยกันดังสนั่นขนาดกำลังรออาจารย์เข้าสอน บรรยากาศอันคึกคืนในศาลายาได้เกิดขึ้นอีกครั้ง 

          ข้าพเจ้าเป็นนักศึกษาคณะกายภาพบำบัด สาขากิจกรรมบำบัด สาขาของข้าพเจ้ามีนักศึกษา 34 คน ซึ่งถือว่าน้อยมากสำหรับข้าพเจ้า “น่าสนุกเเล้วสิ” ความคิดที่จะเริ่มการทำความรู้จักเพื่อนใหม่ได้ผุดขึ้นในหัวข้าพเจ้า 

          ในบ่ายวันนั้น พวกเราต้องเรียนวิชาคณะ 1 ตัว ชื่อวิชา”หลักการพื้นฐานของกิจกรรมบำบัด” ตั้งเเต่ข้าพเจ้าเห็นชื่อวิชา รูปเเบบการเรียนในหัวรูปเเบบเดียวที่ข้าพเจ้าคิดได้คือเลกเชอร์ “ต้องน่าเบื่อแน่ๆ” ความคิดในหัวข้าพเจ้าผุดออกมา 

          เมื่ออาจารย์มาถึง ห้องที่มึดครึ้มก็สว่างขึ้น อาจารย์ให้เราเปิดหน้าต่างพร้อมบอกว่านักกิจกรรมบำบัดที่ดีต้องออกเเบบบรรยากาศให้เหมาะสมเหมือนสถาปนิกที่ออกเเบบบ้านให้น่าอยู่ ต่อจากนั้น อาจารย์ให้ทุกคนเเนะนำตัวโดยใช้ร่างกายเราเป็นสื่อในการส่งสาร นี่ก็เป็นอีกหลักการหนึ่งของนักกิจกรรมบำบัดที่ดี นอกจากนี้เราต้องเข้าใจคนไข้ อ่านใจผู้ป่วยว่าเค้ารู้สึกอย่างไหร่เเล้วเอาใจเขามาใส่ใจเรา 

          อาจารย์ให้เราเเบ่งกลุ่มเพื่ออัดคลิปาสั้นๆ1นาที โดยให้โจทย์ว่าเราจะทำอย่างไรให้กิจกรรมบำบัดมีบทบาทกับคนในสังคมมากยิ่งขึ้น เช่น ในร้านอาหาร เป็นกิจกรรมที่สนุกมาก เราต้องทำเวลาเเละช่วยกันคิดไอเดียต่างๆ กิจกรรมนี้ทำให้ข้าพเจ้าเข้าใจการทำงานเป็นทีมมากยิ่งขึ้น เเละเข้าใจความคิดที่ต้องเเล่นตลอดเวลาของนักกิจกรรมบำบัด 

           หลังจบกิจกรรม อาจารย์สรุปงานที่อาชีพเราต้องทำ หลักการการเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ดี หน้าที่ของเรา ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าเข้าใจสายงานนี้มากยิ่งขึ้นจริงๆ กิจกรรมวันนี้เป็นกิจกรรมที่สนุกมากๆ ข้าพเจ้าได้เพื่อนใหม่ๆ ความรู้ใหม่ๆ เเนวคิดใหม่ๆ เเละอีกหลายๆอย่าง เป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆ หลังจบกิจกรรมต่างๆ ข้าพเจ้ากลับห้องเพื่อพักผ่อน ...... เป็นวันที่ดีจริงๆเลย:D