สิ่งที่เป็นฉัน

เกี่ยวกับตนเอง เป็นกลุ่มชนชาติพันธุ์ กะเหรี่ยงขาว อาศัยอยู่ที่ บ้านแม่สุรินน้อย ตำบลแม่อูคอ อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน ในหมู่บ้านที่ตนเองเกิดเป็นชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงขาวทั้งหมด มีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ทำไร่ทำนา ปลูกผัก เลี้ยงหมู เลี้ยงไก่ เลี้ยงวัว เลี้ยงกระบือ เป็นต้น คุณตาเล่าให้ฟังว่าสมัยเมื่อประมาน 80 ปีก่อนพรรพบุรุษจะทำเฉพาะไร่เลื่อนที่ บางบ้านยังไม่มีบ้านอยู่เป็นหลักเป็นแห่ง จะย้ายเรื่อย ๆ ตามที่ตนเองทำไร่เคลื่อนที่ บางปีชาวบ้านทำไร่ไม่ได้ผลผลิตเพราะมีสัตว์ป่าเยอะ เช่น ไก่ป่า นก หนู เป็นตน จะมากินข้าวในไร่ บางทีจะเหลือเก็บไม่มาก จึงต้องหาของป่ามากิน บางทีอาจจะหาปลา แล้วเดินทางไปแลกกับข้าวตามบ้าน พอมาถึงปัจจุบันครอบครัวก็ทำสวนทำนา ทุกคนจะดิ้นรนในการทำงาน และขยัน อดทนมาก พ่อกับแม่จะสอนเสมอว่าเมื่อก่อนท่านได้ลำบากมากจึงอยากให้ลูกสู้และอดทน ตั้งใจเรียนให้ประสบความสำเร็จ เพื่อที่อนาคตจะได้ไม่ต้องลำบากเหมือนท่าน

คนธรรมดาที่มุ่งหน้าสู่เป้าหมายของตนเอง ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบันกำลังทำหน้าที่ที่ตนเองตั้งเป้าหมายไว้ ซึ่งปัจจุบันนี้เป็นนักศึกษาเรียนสาขาวิชาการประถมศึกษา นอกจากการเรียนแล้วยังมีหน้าที่หลาย ๆ อย่างที่ต้องรับผิดชอบนอกเหนือจากการเรียน ในแต่ละวันอาจต้องทำอะไรมากมาย บางทีงานบางอย่างที่ทำไปก็ไม่ใช่จะสำเร็จดั่งใจปอง จึงต้องมีการทำต่อในหลาย ๆ วัน หรือ หลาย ๆ เดือน ฉะนั้นในส่วนตัวแล้วจะเป็นคนที่ไม่สามารถบอกได้ชัดเจนว่าวันนี้ต้องทำอะไรบ้าง วันต่อไปจะทำอะไร ถ้าต้องบอกคงบอกได้แค่บางสิ่งบางอย่างที่ทำเป็นประจำ เช่น กิจวัตรประจำวันที่เราทำเป็นประจำ แต่จะมีการทำงานบางอย่างที่ไม่ทำประจำ และไม่เป็นเวลา จึงเป็นคนที่มีเวลาที่จำกัด จะรู้สึกว่าทุกวันเวลาผ่านไปเร็วมากในแต่ละวัน บางทีตกใจกับเวลาที่ผ่านไปมันช่างรวดเร็วเหลือเกิน

ในการเป็นนักศึกษานั้น ส่วนตัวแล้วชอบช่วงชีวิตนี้มากเป็นการเรียนรู้ที่อิสระ มีเพื่อนที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น สามารถคุยกันได้ในหลาย ๆ เรื่อง และการเรียนในชั้นเรียนเราได้เจออะไรที่ต่างจากการเรียนที่เคยผ่านมาในช่วงก่อน ได้เจออาจารย์ที่หลากหลายคนหลากหลายความรู้หลากหลายวิชา ทำให้เราสนุกกับการเรียนในมหาลัย แต่การเรียนในมหาลัยนี้ตนเองรู้สึกว่าต้องมีความรับผิดชอบที่สูงมาก จะต้องรับผิดชอบตนเอง ทำหน้าที่ทุกอย่างให้ดีที่สุด

ส่วนตัวที่ไม่มีใครรู้จักในมุมลึกของเรา คือ ในภายนอกอาจจะดูเป็นคนที่ตัวเล็กดูเป็นคนกินน้อย แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่เลย ส่วนตัวจะเป็นคนที่กินเก่งมาก กินเยอะที่สุดในหมู่เพื่อน บางทีเพื่อนก็อดที่จะทนไม่ได้ที่เห็นเป็นคนกินเยอะ เลยมีหลาย ๆ คำถามที่ เพื่อน ๆ ถามกันมาว่า ทำไมกินเยอะจังเลย เอาไปเก็บไว้ที่ไหน ทำไมไม่อ้วน กินเยอะขนาดนี้พ่อแม่เลี้ยงไหวหรอ ก็จะเป็นคำถามส่วนตัวที่เพื่อนชอบถามเวลาเห็นเรากิน อีกทั้งยังเป็นคนที่ขี้ลืมมาก ลืมเก่งที่สุด บางทีก็โกรธตนเองเองที่เป็นคนขี้ลืม แต่ก็พยายามปรับตนเอง หลาย ๆ วิธี ทั้งอาหารการกิน การพักผ่อน การนั่งสมาธิ ก็ช่วยได้บ้าง แต่การจดบันทึกจะช่วยย้ำเตือนได้ดีถ้าตนเองนั้นลืมก็เปิดสมุดที่จดบันทึกขึ้นมาอ่าน

กิจกรรมยามว่างที่ตนเองชอบมากคือ การได้เที่ยว ซึ่งการเที่ยวของตนเองจะเป็นการผ่อนคลาย ที่ลดความตึงเครียดไปมาก เชื่อว่าคนเรามีทุกข์มีสุขที่ปนกันอยู่แล้ว เวลาสุขก็ดีไป เวลาทุกข์นี่คือสิ่งที่เราต้องปรับความคิดเป็นอันดับแรก จากนั้นอาจจะค่อยทำอย่างอื่น เช่น ไปเที่ยว หรือ อาจจะฟังเพลง คุยกับคนที่เข้าใจเรา ก็จะเป็นผลที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น

บางทีเราอาจทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเรา สถานการณ์บางสิ่งบางอย่างบังคับใจเราให้ทำลงไปเพื่อความจำเป็นและการเชื่อฟังผู้มีพระคุณ การที่เราต้องเดินออกมาจากพ่อแม่ปล่อยให้พ่อและแม่ต้องอยู่บ้านกันสองคนเพียงลำพัง อยากบอกว่านั่นไม่ใช่ฉันที่อยากจะออกจากท่านเลย ด้วยหน้าที่และกาลเวลาที่ต้องใช้เวลาในการมาศึกษาเล่าเรียน และทำความฝันของตนเองและคนในครอบครัวให้ประสบความสำเร็จ จึงทำให้ฉันต้องทำโดยที่ไม่ใช่ฉันที่อยากจะทำให้มันเกิดขึ้นเลย และยังคงมีอีกหลาย ๆ เรื่องที่ต้องบังคับใจตัวเองให้ทำลงไปในสิ่งที่ไม่ใช่ฉัน... ###คิดถึงทุกเวลา พ่อแม่ที่รักยิ่ง###

เขียนใน GotoKnow โดย ทับทิมกรอบ
ใน บันทึกส่วนตัว ... นางสาวทับทิม เมฆสีสวย

คำสำคัญ (Tags): #ทับทิม เมฆสีสวย#Tabtim Makseesui#59927015#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต (5 ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสําหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1/62#บันทึกส่วนตัว#diary#ปฐมบท#การเริ่มต้น

หมายเลขบันทึก: 664481เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2019 22:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 สิงหาคม 2019 22:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (66)

Ongkuleemarn

เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2019 22:28 น. ()

การป้องกันการลืมที่ดี คือ การมี “สติ” ทุกลมหายใจ ;)…

ทับทิมกรอบ