นานแค่ไหนแล้ว..ที่ลูกหลานเมืองงาวไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้าน.. นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้ล้อมวงนั่งทานข้าวร่วมกันตามประสาพี่น้องเครือญาติ ตั้งแต่เทคโนโลยีในสังคมโลกเข้ามาในชีวิต..ทำให้ทุกๆ คนห่างเหินกัน แค่ตำบลใกล้ๆ จังหวัดใกล้กัน ก็ไม่ได้ย่างกรายมาเยี่ยมบ้าน..เยี่ยมคนที่เฝ้ารอ.. ได้เวลาแล้วที่เราจะกลับไป..ยังมีอีกหลายๆ อย่างที่กำลังรอเราเพื่อสืบสานและดูแล..พ่อ แม่ ที่อายุท่านมากขึ้นทุกวัน..แต่ขาดการเหลียวแลจากลูกหลานแท้ๆ ..มีแต่จอสี่เหลี่ยมที่จะเปิดกล่อมใจในยามเย็นทุกๆ วัน...สังคมวันนี้..มันเกิดอะไรขึ้น?
ไม่มีความเห็น