"เวลาและวารี"

จุดกำเนิด เกิดกาล วัน-เดือน-ปี
มีวิถี สุริยา มหาจักร
ดวงอาทิตย์ สถิตฐาน เป็นลานราก
โลกพิงภักดิ์ เป็นหลักลอย คล้อยวิถี

โคจรรอบ ตอบสนอง คล้องคลอเคลีย
โดยเฉลี่ย ๑ รอบ ระบอบชี้
ชาวโลกเรียก เป็นกาล นาน ๑ ปี
สร้างวิถี ๓ กาล ๓ ฤดู

โลกยังลอย หมุนวน ดุจกลจักร
จากแรงผลัก แรงดึง จึงเป็นลู่
กินกาลก้าว ยาวนาน ๑ วันชู
แบ่งเป็นคู่ อยู่ยั้ง กลางวัน-คืน

สรรพสิ่ง อิงกาล ฐานกำเนิด
มีกาลเปิด กาลปิด ดุจฤทธิ์คลื่น
สรรพสิ่ง รอบตัว ถูกคั่วกลืน
ไม่ยั่งยืน จีรัง อย่างเวลา

กาลเกิดกล ทนอยู่ ไม่รู้จบ
หมุนเวียนภพ เป็นชาติ วาสนา
มัจจุราช ฆาตกรรม ยังอำลา
เบิกมือลา ไม่อาฆาต กาลนิรันดรร์

เราไม่เห็น กาลเวลา หน้าตาชัด
ทั้งส่วนสัด รูปทรง องค์สัณฐาน
รู้ว่ามี กาลกอด ตลอดกาล
ไม่รู้บ้าน สถานอยู่ ในหมู่ใด

เหมือนกาลมอง จ้องโจทก์ ลงโทษฆ่า
สรรพสิ่ง นานา ให้หดหาย
จิตวิญญาณ กาลเวลา ก็พร่าลาย
ชั่งโหดร้าย ทำลายสิ้น ให้ภินท์พัง

ไม่มีใคร ในหล้า จะฆ่าได้
กาลยิ่งใหญ่ ไร้ธรรม ทำอะหัง
มีสิ่งเดียว ที่เที่ยวท่อง ร้องเสียงดัง
กาลจีรัง ยั่งยืน เที่ยวกลืนเรา

กาลมีมิตร สนิทแน่น ทั่วแดนโลก
เที่ยวโฉบฉก ดกวิญญาณ ผลาญแผดเผา
สรรพสัตว์ มหาศาล ถูกกาลเอา
ส่งให้เจ้า มัจจุราช จัดลงทัณฑ์

มีหลักศาสตร์ ชาติใด ให้ศึกษา
มีวิชา สาขาใด ใช้ประสาน
กับกาลกล พลกำลัง ให้ยั่งนาน
สร้างสัมพันธ์ การเรียนรู้ อยู่เข้าใจ

พุทธศาสตร์ ประกาศป่าว ให้ชาวโลก
มีกฏกก ต้นเค้า ให้เราไต่
คือเรียนรู้ ดูกาล ในกองกาย
ยามเคลื่อนย้าย ไหวติง ยามวิ่งเดิน

จุลกาล ผ่านกาย ใช้สติ
ดูวิถี ลมอยู่ยั้ง อย่าห่างเหิน
ต้นกำเนิด เกิดกาย ใช้ทางเดิน
กาลเจริญ เดินในกาย ถึงปลายทาง

เรามิอาจ ขวางกั้น ประหารกฎ
ที่กำหนด เส้นสาย ให้มะล้าง
กาลก่อเกิด เทิดโลก ปกป้องบัง
และสรรสร้าง ร่างกาย ให้เกิดกล

เพราะมีกาล ฐานหลัก จักรวาล
สุริยัน สรรสร้าง ทางถนน
ให้ดวงดาว เก้าดวง ถ่วงดล
โคจร-วน รอบอาทิตย์ ผลิตกาล

เพราะมีกล ผลจักร ในหลักนี้
จึงเกิดมี ผลลัพธ์ มหาศาล
เกิดมีชีพ มีชล มีกลกาล
ดำรงฐาน การเป็นอยู่ ทุกครู่ยาม

หากไร้กาล กัดกิน ให้ภินฑ์พัง
โลกจะว่าง อย่างไร ให้เราย่ำ
เพราะกาลกลืน สรรพสิ่ง ยิ่งดูงาม
โลกจึงล้ำ งามสด เพราะกฎกาล

ดุจวารี ที่ไหล ไม่หยุดนิ่ง
สรรพสิ่ง ไม่หยุด หลุดจากฐาน
ดำเนินไป ตามกรอบ ระบอบกาล
คือหลักการ ธารกฎ กำหนดเรา

สรรพชีพ เวียนวน เป็นคนสัตว์
กาลฝึกหัด พัฒนา มีค่าเค้า
เรียนรู้เกิด เปิดประตู สู่เรื่องราว
ทั้งหนุ่มสาว คนเฒ่า อย่าเปล่ากาล