๙๔๑. โรงเรียนรีสอร์ท..รีสอร์ทแห่งปัญญา..พัฒนาการอ่าน

        ผมไม่กลัวการถูกยุบ ควบรวมโรงเรียนขนาดเล็ก แต่ก็ไม่ได้ท้าทาย เพราะยังมีความเชื่อว่า จำนวนเด็กที่ต่ำกว่า ๑๐๐ และครูมีจำนวนจำกัด..

    แต่หากโรงเรียนพึ่งตนเองได้ในเรื่องของครูผู้สอน และทำโรงเรียนให้มีคุณภาพ ตอบโจทย์สพฐ.ได้..สถานการณ์โดยทั่วไปก็น่าจะดีขึ้น

        ยิ่งอยู่นานผมก็ยิ่งเห็นว่า..ไม่น่าจะอยู่ยาก โรงเรียนก็เล็กอยู่แล้วทำไมต้องไปทำให้มันยาก..สำหรับผม..ความสะอาดร่มรื่นและสวยงาม..เป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ

        ก็แค่เอาใจใส่..แล้วลงมือทำให้สม่ำเสมอและต่อเนื่อง เพื่อบ้านหลังที่สองของทุกคน ที่ให้ทั้งความรู้ ความสุขและสวัสดิการมากมาย...

        โรงเรียนมีครู มีนักเรียน และมีต้นไม้ อย่าได้อ้าง หรือแม้แต่จะคิดว่าไม่มีภารโรงแล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะยุ่งยาก เพราะเป้าหมายของผมคือ”โรงเรียนรีสอร์ท”

        ผมมีวิธีปฏิบัติที่ดี(Best Practice)ทุกปีการศึกษา..พัฒนาวิธีคิดไปเรื่อยๆ เพื่อมิให้ย่ำอยู่กับที่ เราคาดหวังในเป้าหมายไม่ได้..แต่เราควบคุมตัวแปรได้..

        ใช้เวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุด มองที่ตัวเด็กเป็นสำคัญ งานของครูก็ลดขั้นตอน ลดเอกสารลงบ้าง สื่อสารกันให้ชัด และปฏิบัติตนให้เป็นแบบอย่างแก่ครู

        ครูทุกคนชอบโรงเรียนสวย นักเรียนกับผู้ปกครองก็เหมือนกัน..เมื่อสะอาดสวยงามแล้วจะยั่งยืนอยู่ในใจของชุมชน..มิใช่สวยเพียงเพื่อประกวดหรืออวดคนอื่น

        เมื่อบ้านสวย..ผู้อาศัยก็ต้องทำตัวให้มีคุณค่า..สร้างเสริมสติปัญญา สร้างมูลค่าเพิ่มให้ตนเอง ด้วยการเป็นคนดีที่ใฝ่รู้ใฝ่เรียน..

        ผมทำดูแล้วได้ผล ครูท่านใดจะนำไปใช้ก็ได้..โรงเรียนใหญ่อาจขยับยากแต่โรงเรียนเล็กๆ ผมมองเห็นแต่ด้านดี และอยากให้ผู้ปกครองมาเห็นเหมือนกัน

        มิใช่ต้องการคำชื่นชม แต่อยากบอกให้รู้ว่า เราขับเคลื่อนและลงทุนทุกวิถีทางเพื่อลูกหลานของท่าน..จะได้มีทักษะชีวิต..ที่ไม่ผิดเพี้ยนหรือเพ้อฝันไปวันๆ

        ข้อแนะนำก็คืออย่าให้นักเรียนเก็บกวาดนานเกินไป และในช่วงเวลา ๐๗.๔๕ – ๐๘.๑๕ น. เป็นช่วงเวลาที่สำคัญมาก..ก่อนที่นักเรียนจะเข้าแถวเคารพธงชาติ

        ครูประจำชั้นควรจะได้พบเด็ก ถามถึงการบ้านแล้วให้อ่านหนังสือ จะอ่านอย่างไร?ก็ขึ้นอยู่กับครูประจำชั้น..เพิ่มเวลาการอ่านแล้วเด็กจะรักการอ่านแน่นอน

        ผมทำเป็นประจำ จึงรู้ปัญหาว่าเด็กแต่ละคนอ่านเป็นอย่างไร? จะแก้ปัญหาตรงจุดไหน..? วันนี้แบ่งกลุ่มให้อ่าน”วรรณคดีลำนำ”ผมตัดแต่งต้นไม้และฟังไปด้วย

        เด็กบางส่วนไปซ้อมดนตรี บางส่วนมอบหน้าที่ให้ไปอยู่ในสวนครัว เพื่อเตรียมแปลงผักของตนเอง..ผมมองเห็นตลอดแนวว่าเด็ก ถ้าไม่ทำงานก็อ่านหนังสือ

        และนี่คือ.วิธีปฏิบัติของผมในทุกๆเช้า ที่ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ผมเลย ในทางกลับกัน ในบั้นปลายจะก่อให้เกิดประโยชน์ในตัวเด็กมิใช่น้อย..

        อย่าลืมว่า”คุณภาพ”มิได้สร้างขึ้นได้ในวันเดียว ต้องลงมือทั้งตัวและหัวใจ อย่างมุ่งมั่นจริงจังและตั้งใจ ที่สุดแล้ว..ก็ไม่มีอะไรต้องเลวร้ายในโรงเรียนขนาดเล็ก

        จึงเป็นที่มาของ”รีสอร์ทแห่งปัญญา” ใช้เวลาให้กับกิจกรรมการอ่าน นี่คือการเดินทางของการศึกษา ที่ผมเชื่อว่าถูกทางที่สุด ถึงแม้ว่าเราจะคิดค้นสาระ..อะไรมา

        เอาเวลาของครูออกไปจากห้องเรียน..ในที่สุดก็หนีไม่พ้นการอ่าน ซึ่งเป็นเครื่องมือสื่อสารทุกสาระ..เด็กอ่านไม่ออกเมื่อใด ครูอบรมอะไรมาก็ไร้ค่า...

        สำหรับผม..นโยบายการศึกษาใหญ่ๆจงมองให้เล็ก ปัญหาของเด็กในห้องเรียน มองให้ใหญ่แล้วรีบแก้ไข ด้วยวิธีง่ายๆเพื่อมิให้ปัญหาถูกสะสม..

        แล้วใช้ความสะอาดสวยงามของโรงเรียนให้เกิดประโยชน์ ใช้สิ่งแวดล้อมสร้างเสริมสติปัญญาให้ผู้เรียน..พากเพียรไม่ละวาง..ทุกอย่างจะดีขึ้น

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๘  พฤษภาคม  ๒๕๖๒